Skrzypol

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Młode i dorosłe osobniki różnią się ubarwieniem. Małe pająki są bardziej kolorowe – odwłok mają zielony, odnóża czarne (poza ostatnią parą, która jest różowa), tarczkę grzbietową zaś złocistą. Osobniki dorosłe są ciemnobrązowe, na kończynach występują żółte paski, a odwłok połyskuje na fioletowo.

Brak charakterystyki

Ptasznik występuje w zachodniej i centralnej Afryce.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity

Brak charakterystyki

Jest to raczej spokojny i nieagresywny gatunek lecz w chwilach zagrożenia potrafi się przemieszczać dość szybko. Nadaje się dla początkujących hodowców, jest w miarę odporny na błędy początkujących. T. ockerti są ptasznikami aktywnymi, nie plotącymi zbyt dużej ilości pajęczyny, chętnie jedzą i rzadko zdarzają się u nich głodówki. Myślę, że wiele osób zachęci on Swoim wyglądem. Tarczka grzbietowa i nasada kłów jadowych w kolorze szaro-niebieskim. Odnóża w podobnym kolorze, mocno owłosione. Odwłok ciemny, bardzo gęsto porośnięty czerwono-różowymi, długimi włoskami. Na odwłoku znajduje się złotawa plama, tzw. lusterko(miejsce w którym znajdują się włoski parzące). Młode pajączki linieją i rosną dość szybko przy prawidłowym karmieniu i odpowiedniej temperaturze.

Gatunek został opisany na podstawie holotypu z północnej części Boliwii. Młode posiadają trzy stadia nimfalne, podobnie jak u Poecilotheria metallica i włoski na wszystkich rzepkach (pattellae). Jeden z największych przedstawicieli rodzaju, dorosłe samice dorastają nawet do ponad 10 cm DC. Prawdziwe Pamphobeteus antinous nie występują w hodowlach.

Na terenie Boliwii, Peru i Brazylii istnieje bardzo wiele różnych populacji z podgatunku Pamphobeteus antinous (cf), które mają jedynie wspólne rodzaju. Sukces w rozmnażaniu możemy otrzymać jedynie wtedy gdy osobniki będą pochodziły z tej samej lokalizacji, lub gdy będą zgodne taksonomiczne. W innym przypadku próba rozmnażania będzie porażką a z kokonu nic nie wyjdzie.

W hobby dostępne są między innymi:

• P. cf. antinous "big black"
• P. cf. antinous "lighling blue"
• P. cf. antinous "Rio Urumbaba"
• P. cf. antinous "purple earth"
• P. sp. wuschig / "shaggy blue"

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Brak charakterystyki

Jest to duży gatunek ptasznika. Dorosłe samice dorastają do 9-10cm DC z rozpartymi odnóżami do 25cm i są potężnie zbudowane, dorosłość osiągają po około 3-4 latach. Samce są nieco mniejsze i smuklejsze do 6.5-7 cm DC, dorastają po około 3 latach. Gatunek słabo jadowity, jednak potrafi boleśnie ukąsić ze względu na wielkość kłów jadowych. Nadaje się dla początkujących terrarystów, odporny na błędy hodowców. Młode osobnik są bardzo żarłoczne. Charakteryzują się szybkim tempem wzrostu i dużym przyrostem po wylinkach.

Młode osobniki posiadają charakterystyczny czerwono-czarny odwłok z treepattern na którym znajdują się długie czerwone włoski. Tarcza grzbietowa jest ciemna z różowo-białą otoczką, która wraz ze wzrostem pająka nabiera coraz bardziej intensywnego czarnego koloru a na całości karapaksu widnieją promieniste różowo-czerwone linie prowadzące ku środkowi fovea. Odnóża są koloru czarno-srebrnego pokryte czerwonymi włoskami. Cześć udowa odnóży (femur) jest czarna z czerwonym połyskiem( tylko podczas dorastania)

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Monocentropus balfouri to ciekawie ubarwiony ptasznik. Młode co prawda są ubarwione jednolicie i jest to kolor szaro-brązowy, dorosłe osobniki posiadają jednak dużo ciekawsze kolory - głowotułów po wylince nabiera niebieskiego koloru, a z czasem szarzeje. Odwłok jest koloru ciemnego.

Dorosłe pająki są bardzo pięknie ubarwione. Ich podstawową barwą jest żółć. Na tarczce grzbietowej znajduje się ciemniejszy wzór w kształcie gwiazdy. Odwłok jest podłużny, z czarnymi plamkami. Uda są czarne. Młode są ciemnoszare, ich odwłok jest podłużny, żółtawej barwy, z ciemnymi plamkami. Końcówki ich stóp są jaśniejsze od reszty kończyn.

Wyjątkowo charakterystyczny gatunek. Już u osobników L1-L2 widoczne bardzo delikatne „podkówki” ma odnóżach, około 4-5 wylinki kolor zmienia się na bardziej złocisty, „podkówki” robią się jeszcze bardziej widoczne. Dorosłe samice żółto – złotego koloru z zielonymi poblaskami, odwłok czarny, w przedniej części i po bokach gęsto pokryty kremowymi włoskami. Przez włoski na karapaksie przebija czarny kolor tworząc charakterystyczny dla tego gatunku, gwieździsty wzór. Włoski na całym ciele o lekko czerwonawym zabarwieniu, z wyraźnymi białymi końcówkami. Avicularia juruensis to gatunek o najlepiej widocznych pomarańczowych „podkówkach” i „obrączkach”, które stanowią najbardziej charakterystyczna cechę tego gatunku. Posiadają je także dorosłe samce, dzięki czemu są bardzo łatwo rozpoznawalne (obrączki występują także na nogogłaszczce przekształconej w bulbus, co jest ewenementem nie tylko na skalę rodzaju).