Damian_K

Bardzo duży i atrakcyjnie ubarwiony gatunek. Młode osobniki ciemniejsze od większości innych przedstawicieli rodzaju. Około 4-5 wylinki na nogach widoczne już lekko pomarańczowe obrączki, odwłok złocistego koloru. Na 7-8 wylince pająk nabiera brązowego koloru na całym ciele, charakterystyczne dla gatunku jaskrawe obrączki są już bardzo dobrze widoczne. Młode samice i niedorosłe samce względnie jednolitego , brązowego koloru, na odnóżach bardzo dobrze widoczne jaskrawo pomarańczowe tzw. „obrączki” i „podkówki”. U starszych samic kolor zmienia się na ciemniejszy, zdecydowanie bardziej fioletowy, na odwłoku, w przedniej części i po bokach włoski czerwonawe z jaśniejszymi końcówkami, bardzo charakterystyczne, sprawiające wrażenie niezwykle sztywnych. Na całym ciele białe zakończenia włosków, optycznie bardzo silnie powiększające pająka. Pojawiają się dobrze widoczne „żeberka” na przednich odnóżach, na udach kolor zmienia się na bardziej niebieski (potocznie mówi się o tzw. „opalizujących udach”). Odwłok nabiera charakterystycznego kształtu, po najedzeniu się rośnie przede wszystkim na szerokość, a nie tak jak np. u Avicularia aurantiaca na długość. Dorosłe samce intensywnie fioletowe, z doskonale widocznymi w dalszym ciągu podkówkami i obrączkami na odnóżach, oraz białymi zakończeniami włosków niemal na całym ciele.

Brak charakterystyki

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Bardzo charakterystycznie ubarwiony ptasznik, młode podobne do Caribena versicolor, niebieskie na całym ciele, z jaśniejszym wzorkiem na odwłoku, około 8 milimetrów długości ciała. Od 4 wylinki stopniowo nabierają koloru brązowego, na początku bardzo słabo widocznego, ale z każdą kolejną wylinką znika coraz więcej koloru niebieskiego, a w jego miejsce wchodzi kolor brązowy. Około 8 wylinki nie ma już śladu po młodzieńczym , niebieskim kolorze, wzorek na odwłoku stopniowo przechodzi w plamę ciemniejszych włosków o charakterystycznym kształcie. Dorosłe osobniki ubarwione jednolicie brązowo , dorosłe samce bardzo podobnego koloru, ze złotymi przebłyskami. Długie włoski na całym ciele podobnego koloru co krótkie.

Brak charakterystyki

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Jest to raczej spokojny i nieagresywny gatunek lecz w chwilach zagrożenia potrafi się przemieszczać dość szybko. Nadaje się dla początkujących hodowców, jest w miarę odporny na błędy początkujących. T. ockerti są ptasznikami aktywnymi, nie plotącymi zbyt dużej ilości pajęczyny, chętnie jedzą i rzadko zdarzają się u nich głodówki. Myślę, że wiele osób zachęci on Swoim wyglądem. Tarczka grzbietowa i nasada kłów jadowych w kolorze szaro-niebieskim. Odnóża w podobnym kolorze, mocno owłosione. Odwłok ciemny, bardzo gęsto porośnięty czerwono-różowymi, długimi włoskami. Na odwłoku znajduje się złotawa plama, tzw. lusterko(miejsce w którym znajdują się włoski parzące). Młode pajączki linieją i rosną dość szybko przy prawidłowym karmieniu i odpowiedniej temperaturze.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Brak charakterystyki

Młode osobniki są bardzo kolorowe: tarczka grzbietowa jest czarna z zielonkawym połyskiem, odwłok opalizuje na zielono, kądziołki przędne są różowe. Nasada kłów jadowych metalicznie niebieska. Odnóża są różowe z rzadkimi żółtawymi włoskami, ich ostatnie dwa segmenty czarne z fioletowym połyskiem. Na każdej stopie żółta plamka. Spodnia strona stóp zielona. Podrostki i osobniki dorosłe są brązowo fioletowe, z ciemnoniebieską, metalicznie połyskującą nasadą kłów jadowych. Tarczka grzbietowa jest zielonkawa.

Brak charakterystyki

Ciekawie ubarwiony ptasznik. Podrośnięte osobniki są jasno brązowego/pomarańczowego koloru, zaś ich odwłok jest w całości czarny. Z wiekiem ich ubarwienie się zmienia.

Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników Psalmopeus cambridgei, gdzie karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.

Jedna z najpiękniej i najciekawiej ubarwionych przedstawicieli rodzaju Ybyrapora. Maluchy zielono – niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Niemal każda kolejna wylinka przynosi zmiany ubarwienia. Osobniki około 5-6 wylinki posiadają zdecydowanie najpiękniejsze ubarwienie, odnóża zielono – niebieskie z bardzo intensywnym połyskiem, karapaks zielono – niebiesko – żółty z jaśniejszymi włoskami dookoła, na odwłoku pasek czerwonych włosków, z każdą wylinką powiększający się. Na 7-8 wylince pająk nabiera fioletowych poblasków, karapaks jaśnieje, czerwona plama włosków na odwłoku powiększa się. Dorosłe młode samice koloru brązowo – niebieskiego z licznymi poblaskami innych kolorów. Długie włoski na całym ciele jasne, karapaks jasnobrązowy, wzór na odwłoku zmienia kolor na brązowy i obejmuje już niemal cały odwłok. Na „stopach” wyraźnie widoczny wzorek tzw. błyskawic. Starsze samice tracą atrakcyjne kolory, niemal cały pająk staje się jednolicie brązowy. Dorosłe samce jednolicie brązowe.

Młode i dorosłe osobniki różnią się ubarwieniem. Małe pająki są bardziej kolorowe – odwłok mają zielony, odnóża czarne (poza ostatnią parą, która jest różowa), tarczkę grzbietową zaś złocistą. Osobniki dorosłe są ciemnobrązowe, na kończynach występują żółte paski, a odwłok połyskuje na fioletowo.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Monocentropus balfouri to ciekawie ubarwiony ptasznik. Młode co prawda są ubarwione jednolicie i jest to kolor szaro-brązowy, dorosłe osobniki posiadają jednak dużo ciekawsze kolory - głowotułów po wylince nabiera niebieskiego koloru, a z czasem szarzeje. Odwłok jest koloru ciemnego.

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Około 4 wylinki młode ciemnieją, natomiast około 6 mają już wyraźnie niebieski kolor, który utrzymuje się przez całe dorosłe życie pająka. Już od około 7- 8 wylinki kolor jednolicie niebieski na całym ciele, dłuższe włoski także koloru niebieskiego, w tym wieku brak czerwonawych włosków, czy białych zakończeń. Dorosłe samice czysto morskiego koloru (zielono – niebieskie), także wszystkie dłuższe włoski na ciele są dokładnie tego samego koloru, brak obrączek na odnóżach, stopy zakończone pomarańczowymi włoskami. U starszych samic mogą pojawić się czerwonawe włoski na dwóch ostatnich parach odnóży, kolor blednie, nie jest już tak uderzająco czysto – niebieski, włoski także stają się jaśniejsze. Dorosłe samce także niebieskie, lecz kolor jest już ciemniejszy, jaśniejsze tylko uda, na których dobrze widać typowy dla gatunku kolor.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek ten ma liczne grono zwolenników, ceniących go przede wszystkim za ciekawe ubarwienie. Bardzo charakterystyczny gatunek. Wzór ubarwienia nie zmienia się w zasadzie przez całe życie pająka, delikatnie wahają się tylko kolory. Młode osobniki mają około 8 milimetrów długości ciała i są koloru jasnobeżowego, na odwłoku występuje czarno – czerwony wzór. Dorosłe samice beżowo - różowe, z mocnym czerwono – czarnym wzorem na odwłoku. U dorosłych samców ciemna plama na odwłoku większa niż u samic.