Arhoril

Brak charakterystyki

Jest to bardzo charakterystycznie wyglądająca jaszczurka. Ciało jest smukłe, szczupłe, z dobrze wyodrębnioną głowa na stosunkowo długiej i ruchliwej szyi. Tułów krępy, lekko spłaszczony bocznie. Kończyny długie, silnie umięśnione zakończone bardzo długimi i szczupłymi palcami o hakowatych pazurach. Palce stup posiadają poszerzone łuski po bokach zwiększające ich powierzchnię. Łuski granulkowate, drobne, nie zachodzące na siebie i pozbawione kila. Dorosłe osobniki posiadają charakterystyczny płetwowaty grzebień na grzbiecie i ogonie, szczególnie dobrze rozwinięty u samców. Odcinek grzbietowy grzebienia wyraźnie oddzielony od odcina ogonowego. Na głowie dorosłych osobników występuje grzebień w formie płatka, u samców jest on duży dwudzielny u samic mały i trójkątny w kształcie. Ubarwienie dorosłych osobników obu płci zdominowane przez soczystą zieleń, niekiedy z odcieniem błękitnym. Wzdłuż ciała po bokach tułowia występują okrągłe plamki koloru błękitnego lub kremowo-żółtego ułożone w pasy. Podgardle jasne, kremowe lub żółtawe. Na grzebieniu grzbietowym występuje 3 do 5 ciemnych, czarnych lub brunatnych pręg. Tylna połowa ogona ozdobiona także ciemnymi pierścieniami.Osobniki młodociane oliwkowo-zielone lub brązowe z ciemnymi pręgami. Dorosłe osobniki dorastają nawet do 95 cm dł, z czego ponad połowa przypada na ogon. Przeciętna długość dorosłych okazów w hodowli to 75 - 80 cm.

Jest to średniej wielkości agama pochodząca z tropikalnych obszarów południowo-wschodnich Azji. Długość dorosłego osobnika wynosi ok 32-36 cm, sporadycznie duże okazy dorastają nawet do 40 cm, z czego mniej więcej połowa przypada na ogon. Podobnie jak pozostałe agamy z rodzaju Acanthosaura charakteryzuje się się zbitą, masywną budową ciała i dużą głową z krótkim, lekko zadartym pyskiem. Dorosłe osobniki obu płci posiadają wydatne rogokształtne kolce nad oczodołami powstałe z przekształcanych łusek. Na karku i grzbiecie wzdłuż kręgosłupa biegnie grzebień utworzony przez zaostrzone, powiększone łuski. Rogi u tego gatunku są wydatniejsze oraz posiadają znacznie masywniejszą podstawę niż u innych gatunków z rodzaju Acanthosaura. Szczególnie wysokie są łuski grzebienia u samców. Występuje wyraźna przerwa pomiędzy odcinkiem karkowym i grzbietowym grzebienia. Stosunkowo słabo wykształcony worek podgardzielowy o żółtym ubarwieniu. Ciało pokryte niejednorodnej wielkości łuskami z wyraźnym kilem, które nadają jaszczurce "szorstki" wygląd. Łuski na ogonie ułożone są w pierścieniowato. Ubarwienie zmienne, zależne od płci, wieku, stanu zdrowia i emocjonalnego. Ogólnie barwa zdominowana przez kolory: ciemnozielony, oliwkowy i różne odcienie brązu, niekiedy rdzawy. Dojrzałe samce potrafią przybrać bardzo jaskrawe, jasno zielone ubarwienie ciała, zwłaszcza podczas okresu godowego. U dorosłych okazów występuje wyraźny marmurkowy deseń jasnych plam i cętek po bokach ciała. Okolice oczu ciemniejsze od reszty ciała, ciemno zielone, niekiedy czarne.

Brak charakterystyki

Agamy brodate zdobywają coraz większą popularność zarówno wśród doświadczonych hodowców, jak i osób które dopiero zaczynają swoją przygodę z terrarystką. Jest to spowodowane przez ciekawy wygląd, którego głównym czynnikiem jest coraz większa ilość odmian genetycznych i barwnych. Dość duży rozmiar w porównaniu do innych jaszczurek (osiągają nawet do 50 cm długości), charakter dzięki któremu możemy obserwować ciekawe zachowania stadne oraz w przypadku większej ilości osobników, łatwe oswojenie i przyzwyczajenie się do swojego opiekuna.

Gatunek polecany dla początkujących hodowców, jednakże nie oznacza to, że jest odporny na wszystkie błędy hodowlane. Niedopuszczalne jest hodowanie brodaczy w parach (samiec / samica) lub dwóch samców razem. Najczęstszym rozwiązaniem jest hodowanie dwóch samiczek lub jednego samca.

Jest to bardzo prosty w chowie jaszczur, wybitnie ciepłolubny i bardzo ruchliwy, dorastający do niezbyt dużych rozmiarów, bardzo łatwo oswajający się i rozmnażający, stąd aż dziw, że tak mało popularny w hodowlach. Pod każdym względem jest znacznie lepszy od pospolicie hodowanych i rozmnażanych agam brodatych (jedynym plusem na rzecz tych ostatnich jest większy rozmiar, jeśli to kogoś interesuje).

Brak charakterystyki

Gad ten ma podobne wymagania, co agama błotna (Physignathus cocincinus), ale jest nadal bardzo rzadko spotykany w hodowlach, stąd i jego cena jest bardzo wysoka.

Jest jaszczurką należącą do rodziny agam (Agamidae). Jest jedynym gatunkiem w rodzaju Chlamydosaurus. Wszystkie populacje należą do podgatunku nominatywnego Chlamydosaurus kingii kingii.

Bazyliszek pręgowany jest mniejszy i lżej zbudowany od spokrewnionego bazyliszka płatkogłowego. Dorosłe osobniki mogą dorastać do 75 cm dł, z czego 2/3 przypada na biczowaty ogon. Zazwyczaj w terrariach osiągają nieco mniejsze rozmiary - dorastają przeważnie do ok 50 cm długości. Grzebień na grzbiecie i ogonie widoczny, zwłaszcza u samca ale nie tak okazały jak u pokrewnych gatunków z rodzaju Basiliscus. Samiec na głowie posiada trójkątny, płatkowaty hełm. Ubarwienie zdominowane przez różne odcienie brązu. Samce ciemniejsze z bardzo wyraźnymi dwoma pręgami koloru białawego lub żółtawego biegnącymi od pyska wzdłuż ciała. Na kończynach i ogonie widoczne ciemno brązowe lub czarne pręgi i pierścienie. Podbrzusze i gardło jasne, żółte lub pomarańczowe. Ciało pokryte granulkowatymi łuskami pozbawionymi kilu. Łuski na palcach kończyn tylnych podobnie jak u innych bazyliszków poszerzone w celu powiększenia powierzchni.

Jest to średniej wielkości agama pochodząca z południowo-wschodnich rejonów Azji. Długość dorosłego osobnika wynosi ok 27-32 cm, z czego mniej więcej połowa przypada na ogon.

Duża, masywna i silna jaszczurka, jedna z największych jaszczurek występujących na terenie Europy i jeden z największych przedstawicieli jaszczurek właściwych (Lacertidae).

Wśród podrzędu jaszczurek (Lacertilia, dawniej Sauria), Pogona henrylawsoni (Wells, Wellington, 1985) zaliczana jest do rodziny agamowatych (agamidae), która obejmuje 373 gatunki w 56 rodzajach.