Crotaphytus collaris - obrożniak zwyczajny
Stan prawny
| Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
| Ochrona w Polsce: | Nie objęty ochroną |
| Gatunek niebezpieczny: | Nie |
| CITES: | Nie jest na liście CITES |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Gatunek prosty w hodowli |
| Dostępność: | Gatunek o umiarkowanej dostępności |
| Siła jadu: | Brak danych |
0. Crotaphytus collaris - obrożniak
1. Crotaphytus collaris - obrożniak
2. Crotaphytus collaris - obrożniak
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Crotaphytus collaris (Say, 1823)
|
Nazwa polska
|
Obrożniak zwyczajny (bywa niewłaściwie nazywany legwanem obrożnym) |
Nazwa angielska
|
Collared Lizard, Common Collared Lizard, Eastern Collared Lizard |
Nazwa niemiecka
|
Der Halsbandleguan |
Nazwa czeska
|
Leguán obojkový |
| Podgatunki | Wcześniej uznawano podgatunki, teraz jednak istnieje raczej tendencja do uznawania tylko C. collaris, a różnic w ubarwieniu jako uwarunkowanych geograficznie (- Radagast). |
| Długość życia | Do około 20 lat |
| Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo, Hodujemy w parach, Hodujemy w haremach |
| Aktywność | Dzienna |
| Typ terrarium | Terrarium pustynne |
| Wielkość terrarium dla dorosłego | 100x50x40 cm |
| Wielkość terrarium dla haremu | 120x60x50 cm |
| Oświetlenie | 12 godzin |
| UVB | 10% |
| Dymorfizm płciowy | Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy |
| Środowisko życia | Gatunek naziemny |
| Informacje wstępne | Jest to bardzo prosty w chowie jaszczur, wybitnie ciepłolubny i bardzo ruchliwy, dorastający do niezbyt dużych rozmiarów, bardzo łatwo oswajający się i rozmnażający, stąd aż dziw, że tak mało popularny w hodowlach. Pod każdym względem jest znacznie lepszy od pospolicie hodowanych i rozmnażanych agam brodatych (jedynym plusem na rzecz tych ostatnich jest większy rozmiar, jeśli to kogoś interesuje). |
| Odmiany | Istnieją różne formy barwne, w zależności od rejonu geograficznego, z którego pochodzą. Widać to zwłaszcza po samcach, który głowa może być szara, złota (żółta), pomarańczowo-czerwona. Samice też różnią się ubarwieniem w zależności od miejsca pochodzenia (niektóre są raczej szaro-białe, inne nieco bardziej brązowo-żółtawe). |
| Wygląd samca |
Samce mają większe i masywniejsze głowy, wyraźne pory udowe, ale przede wszystkim są bardziej jaskrawo ubarwione. Najczęściej podstawowym kolorem ciała z wyjątkiem głowy jest turkusowy lub odcienie niebieskiego lub niebiesko-zielonego. Na grzbiecie i kończynach kolor podstawowy ma wiele drobnych plamek białych, ale na ogonie stają się one ciemne. Głowa u formy nominalnej jest szara, ale bywają formy z głową żółtą (złotą), a nawet pomarańczowo-czerwoną. Spód ciała jest biały, beżowy lub kremowy. Charakterystyczna obróżka na szyi złożona z dwóch pasów czarnych, między którymi znajduje się biały obecna jest u obu płci. Samce dorastają do 35 cm, choć często nie przekraczają 30 cm długości całkowitej, z czego dwie trzecie to ogon. Płeć wyraźna jest już od samego klucia, bowiem u samic występują dwie ciemne plamy po obu stronach kloaki. Samce tych plam po prostu nie mają, natomiast bywają samice bez plam. Wtedy konieczne jest przyjrzenie się dokładne rzędowi łusek zaraz za kloaką: gdy są wyraźnie większe w jednym rzędzie jest to samczyk; gdy zaś wszystkie są takie same to samiczka. |
| Wygląd samicy | Samice mają mniej masywne głowy, nieco dłuższe do samców przednie kończyny i pazury na wszystkich łapach i są ubarwione w bardziej stonowany sposób. Podstwowym kolorem jest zwykle szary lub brązowy z białymi plamami na ciele, podczas gdy na ogonie plamki stają się ciemne. Spód ciała jest biały. W okresie noszenia jajek pojawiają się pomarańczowe lub czerwone (w zależności od rejonu geograficznego) plamy na ciele oraz między czarnymi obróżkami na szyi, ewentualnie w poprzek grzbietu. |
| Biotop | Suche, często skaliste tereny pustynne lub stepowe. Tolerują długie susze i wysokie temperatury. |
| Temperatura | W dzień od nieco poniżej 30°C (w najchłodniejszym miejscu) do ponad 35°C, a pod żarówką może być ponad 40°C. |
| Wilgotność | Można zraszać raz dziennie, np. rano, ale zwykle i to nie jest konieczne. Gady te spokojnie przechodzą linienie bez dodatkowej wilgotności. |
| Terrarium | Terrarium poziome, pomimo niedużych rozmiarów jaszczurek dość obszerne ze względu na ich bardzo ruchliwy tryb życia. Jaszczurki te zdecydowanie wolą łazić po chropowatych skałach i łupkach niż po konarach. Lubią włazić wysoko, również do spania, ale nie wspinają się tak dobrze po trudnym terenie, więc terrarium nie musi być wysokie. Na podłoże najlepiej nadaje się piasek, choć młode dobrze odchować początkowo na ręcznikach papierowych. |
| Żywienie | W środowisku naturalnym żywią się przede wszystkim owadami, małymi kręgowcami (jaszczurki, gryzonie), ale też nie pogardzą roślinnością, zwłaszcza jaskrawo ubarwionymi kwiatami. W niewoli zwykle nie tykają pokarmu roślinnego, być może wtedy, gdy nie zostały do tego przyzwyczajone od małego. Można próbować z żółtymi kwiatami, itp. Najlepszą podstawą pokarmu są spore owady (karaczany, świerszcze), okazjonalnie można podawać oseski mysie, zwłaszcza noszącym jajka samicom. |
| Rozmnażanie |
Rozmnażanie jest bardzo łatwe, a zimowanie niekiedy nie bywa konieczne do stymulacji godów, choć powinno się zimować osobniki tego gatunku, choćby po to, aby dać samicom czas odpoczynku. W okresie godowym samce przybierają na jaskrawości ubarwienia, a u ciężarnych samic pojawiają się plamy i pasy pomarańczowe i/lub czerwone. Po około 2-4 tygodniach noszenia jajek samica intensywnie kopie, po czym w jamie na końcu tunelu składa od kilku do kilkunastu jajek. W zależności od temperatury młode klują się między 45 a 60 lub nawet 70 dniem. Młode są zazwyczaj żółtoczarne z jasnym ogonem i białym spodem. Często występują u młodych plamy i poprzeczne pasy pomarańczowe, niezależnie od płci (choć częściej u samców), które z czasem znikają.
|
| Zimowanie |
Powoli należy skracać dzień i obniżyć temperaturę. Zwykle same wtedy przestają jeść i zaczynają kopać, aż wreszcie zakopane, zapadają w sen zimowy. Zimowanie może trwać nawet 6 miesięcy. Młodym może wystarczyć miesiąc czy dwa. Najlepiej zimować w temperaturze poniżej 20°C, idealnie około 10-15°C (np. w piwnicy). Aby je wybudzić należy stopniowo podnosić temperaturę i wydłużać dzień. Choć zimowanie nie jest całkowicie konieczne, jednakże niektóre osobniki same zapadają w sen i w takich przypadkach nie można temu zapobiec. |
| Uwagi | U tego gatunku zjawisko autotomii nie występuje. Odgryziony lub odcięty ogon zagoi się, ale w miejsce starego nowy nie urośnie. |
| Odnośnik do opisu | http://www.terrarium.com.pl/zobacz/crotaphytus-collaris-304.html |
| Źródła informacji | |
Informacje
0 Komentarze