Acanthosaura capra - agama górska rogata*
Stan prawny
| Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
| Ochrona w Polsce: | Brak danych |
| Gatunek niebezpieczny: | Nie |
| CITES: | Nie jest na liście CITES |
| Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
| Trudność: | Gatunek umiarkowanie trudny w hodowli |
| Dostępność: | Gatunek często dostępny |
| Siła jadu: | Brak danych |
0. Acanthosaura capra - agama górska rogata*
1. Acanthosaura capra - agama górska rogata*
Gatunek |
|
| Nazwa gatunkowa: |
Acanthosaura capra (Günther, 1861)
|
| Synonimy | Goniocephalus capra |
Nazwa polska
|
* Agama górska rogata (nazwa nie poprawna gdyż trójczłonowa, niezalecana) |
Nazwa angielska
|
Green Pricklenape |
Nazwa niemiecka
|
Grüner Nackenstachler |
| Podgatunki | Brak wyróżnionych podgatunków |
| Długość życia | 10-15 lat. |
| Występowanie |
Kambodża, Laos, Wietnam
Powiększenie mapy |
| Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo, Hodujemy w haremach |
| Aktywność | Dzienna |
| Typ terrarium | Terrarium tropikalne |
| Wielkość terrarium dla dorosłego | 60x45x60 cm |
| Wielkość terrarium dla haremu | 80x80x100 cm |
| Oświetlenie | 8 godzin |
| UVB | 5% |
| Dymorfizm płciowy | Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy |
| Środowisko życia | Gatunek nadrzewny |
| Informacje wstępne | Jest to średniej wielkości agama pochodząca z tropikalnych obszarów południowo-wschodnich Azji. Długość dorosłego osobnika wynosi ok 32-36 cm, sporadycznie duże okazy dorastają nawet do 40 cm, z czego mniej więcej połowa przypada na ogon. Podobnie jak pozostałe agamy z rodzaju Acanthosaura charakteryzuje się się zbitą, masywną budową ciała i dużą głową z krótkim, lekko zadartym pyskiem. Dorosłe osobniki obu płci posiadają wydatne rogokształtne kolce nad oczodołami powstałe z przekształcanych łusek. Na karku i grzbiecie wzdłuż kręgosłupa biegnie grzebień utworzony przez zaostrzone, powiększone łuski. Rogi u tego gatunku są wydatniejsze oraz posiadają znacznie masywniejszą podstawę niż u innych gatunków z rodzaju Acanthosaura. Szczególnie wysokie są łuski grzebienia u samców. Występuje wyraźna przerwa pomiędzy odcinkiem karkowym i grzbietowym grzebienia. Stosunkowo słabo wykształcony worek podgardzielowy o żółtym ubarwieniu. Ciało pokryte niejednorodnej wielkości łuskami z wyraźnym kilem, które nadają jaszczurce "szorstki" wygląd. Łuski na ogonie ułożone są w pierścieniowato. Ubarwienie zmienne, zależne od płci, wieku, stanu zdrowia i emocjonalnego. Ogólnie barwa zdominowana przez kolory: ciemnozielony, oliwkowy i różne odcienie brązu, niekiedy rdzawy. Dojrzałe samce potrafią przybrać bardzo jaskrawe, jasno zielone ubarwienie ciała, zwłaszcza podczas okresu godowego. U dorosłych okazów występuje wyraźny marmurkowy deseń jasnych plam i cętek po bokach ciała. Okolice oczu ciemniejsze od reszty ciała, ciemno zielone, niekiedy czarne. |
| Odmiany | Brak. |
| Wygląd samca | Samiec jest nieco większy i masywniej zbudowany od samicy. Rogokształtne łuski oraz grzebień wydatniejsze (zwłaszcza u starszych osobników). Worek podgardzielowy większy. Podczas okresu godowego samiec przybiera bardziej jaskrawe ubarwienie, deseń na jego ciele staje się znacznie bardziej kontrastowy. Dojrzałe samce w stanie podniecenia przybierają niezwykle atrakcyjne ubarwienie, będące marmurkową mozaiką koloru jasno i ciemno zielonego. |
| Wygląd samicy | Samica jest mniejsza i lżej zbudowana od samca. Grzebień oraz "rogi" mniej zaznaczone. Ubarwienie samicy jest bardziej stonowane, deseń lekko rozmyty. Podczas okresu godowego samica staje się jasnobrązowa lub rdzawo-pomarańczowa, przez co deseń ciemnych plam staje się bardziej widoczny. |
| Cechy szczególne | Jest to jeden z największych przedstawicieli rodzaju Acanthosaura. Charakteryzuje się największymi "rogami" oraz najwyższym grzebieniem spośród wszystkim gatunków tego rodzaju. Jest również jednym z najwaleczniejszych, okazującym wysoki stopień agresywności, zarówno w obrębie własnego gatunku (zwłaszcza pomiędzy samcami) jak i w stosunku do człowieka. Przez większość czasu stosunkowo mało aktywna jaszczurka, najczęściej przesiaduje na ulubionej gałęzi - grzędzie w terrarium obserwując otoczenie. Największą aktywność wykazuje pod wieczór, wtedy również mają miejsce najczęściej różne zachowania społeczne pomiędzy osobnikami żyjącymi w jednej grupie. |
| Biotop | Zasiedla przede wszystkimi górskie lasy tropikalne oraz zarośla bambusowe. Preferuje siedliska pierwotne, niezmienione działalnością człowieka. Na swoje terytoria wybiera zazwyczaj stare drzewa (bytuje na wysokości 10-25 metrów nad podłożem) o dużej ilości roślinności epifitycznej, takiej jak mchy, porosty i paprocie. Obszary na których występuje ta agama charakteryzują się bardzo wysoką wilgotnością oraz obfitymi opadami. W nocy częste są również mgły, zwłaszcza na terenach wyżynnych i górskich. Jest to gatunek stosunkowo odporny na skoki temperatury. W swojej górskiej ojczyźnie często zasiedla obszary o dużej amplitudzie dobowych temperatur. |
| Temperatura | W dzień 24-28°C, pod promiennikiem do 30°C. W nocy nie mniej niż 18°C. |
| Wilgotność | W dzień 70-80%, w nocy do 90%. |
| Terrarium | Terrarium w typie tropikalnym, z dużą ilością konarów, gałęzi i lian. W centralnej części zbiornika należy umieścić masywny konar, który będzie stanowił grzędę obserwacyjną dla dominującego samca. Warto zabezpieczyć część ścian terrarium tłem strukturalnym, aby zmniejszyć ryzyko kontuzji spowodowanych zderzeniem z szybą oraz zwiększyć przestrzeń aktywności dla gadów. Na podłoże najlepiej wykorzystać mieszaninę torfu kokosowego i ziemi torfowej. Jak najbardziej wskazane jest umieszczenie w terrarium roślinności tropikalnej, która zapewni odpowiedni mikroklimat oraz potencjalne kryjówki dla agam. Doskonałym rozwiązaniem jest zasadzenie na konarach lub w doniczkach na ściance strukturalnej roślin epifitycznych. Rośliny nie mogą być toksyczne (gady dużo piją zlizując krople wody z liści) ani posiadać ostrych kolców czy cierni. W terrarium trzeba również umieścić zbiornik z wodą. Jako że gatunek ten wymaga dużej wilgotności powietrza koniecznie należy spryskiwać zbiornik lub zastosować urządzenia skraplające wodę (np. foger). Konieczne jest zapewnienie dużej, wydajnej wentylacji. Dużym zagrożeniem dla agam z tego gatunku jest przegrzanie, koniecznie trzeba wykalibrować temperaturę w terrarium w taki sposób aby nie spowodować szoku termicznego. |
| Żywienie | Różnorodne bezkręgowce: owady takie jak szarańczaki, karaczany, chrząszcze i ich larwy, a także młode gryzonie. Niekiedy można podawać również dżdżownice oraz ślimaki (mięczaki te stanowią ważny składnik diety tych jaszczurek na wolności), jednak należy pamiętać, że tego typu karmówka pobierana z dworu może zawierać różnorodne pasożyty i patogeny. Duże osobniki chętnie zjadają również kolorowe owoce i kwiaty. |
| Rozmnażanie |
Niemal wszystkie osobniki dostępne w handlu pochodzą z odłowu. Sporadycznie zdarzają się rozmnożenia w niewoli, lecz niemal zawsze ma to miejsce gdy samica odbyła gody jeszcze podczas pobytu na wolności. Samica składa od 5 do 10 jaj. Inkubacja jaj trwa ok 150 dni. W momencie wyklucia młode mają ok. 8-10 cm dł.
|
| Zimowanie | Brak danych |
| Uwagi | Jaszczurki te nie są zbyt łatwymi w hodowli gadami. Przede wszystkim samce wykazują bardzo silny temperament i dużą agresję w stosunku do opiekuna, zwłaszcza jeśli są to osobniki bezpośrednio z odłowu. Stresogenność jest jedną z podstawowych przyczyn śmierci tych gadów. Dodatkowym problemem jest agresja wewnątrzgatunkowa. Jeżeli w źle dobranej grupie hodowlanej znajdą się dwa samce, będą ze sobą walczyć aż do śmierci słabszego osobnika w wyniku urazów lub stresu. Duży problem sprawia często dobranie odpowiednio grupy do hodowli. Osobniki pochodzące z odłowu w wyniku stresu przyjmują matowe ubarwienie niezależnie od płci, co skutkuje często błędnym wyseksowaniem. Jako gady bardzo wrażliwe na przegrzanie i odwodnienie częstym problemem jest właśnie nieodpowiednio wyskalowane ogrzewanie terrarium. Osobniki z natury są z reguły nosicielami licznych pasożytów, zarówno zewnętrznych jak i wewnętrznych. Koniecznie należy skonsultować się z lekarzem weterynarii w celu pozbycia się pasożytów, nigdy nie podajemy żadnych preparatów na własną rękę. Podczas kwarantanny należy zapewnić jaszczurkom maksymalnie dużo spokoju, liczne kryjówki oraz obfitość wody, gdyż często w trakcie transportu ulegają silnemu odwodnieniu. Po okresie kwarantanny i aklimatyzacji stają zazwyczaj się mniej płochliwe, ale nigdy nie oswoją się w takim stopniu jak np. agama brodata i zawsze mogą okazywać agresję w stosunku do człowieka. |
| Odnośnik do opisu | http://www.terrarium.com.pl/zobacz/acanthosaura-capra-gorska-agama-rogata-2681.html |
| Źródła informacji |
Doświadczenia własne oraz: 1. reptile-database 2. Grismer, L.L. 2011. Lizards of Peninsular Malaysia, Singapore and their adjacent archipelagos. Edition Chimaira, Frankfurt 3. Hallermann, J. 2005. The bizarre arboreal agamids. Reptilia 4. Manthey U 2008. Agamid lizards of Southern Asia, Draconinae 1. Terralog 7 |
Informacje
| Dodano przez: | Jakub_Kowalski |
| Pomogli: | Nook, drakun, |
| Dodano: | gru 28 2013 21:25 |
| Aktualizowano: | paź 14 2015 13:25 |
| Wyświetlenia: | 8349 |
| Komentarzy: | 0 |
0 Komentarze