marian69

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Brak charakterystyki

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

Gatunek nieopisany błędnie identyfikowany jako Sericopelma angustum (Valerio, 1980), (ex. Brachypelma angustum).

Dorasta nawet do 30 cm rozpiętości odnóży. Jego waga dochodzi do 250 gramów. Występuje w kolorach od brązu do czerni. Jad nie jest zagrożeniem dla życia lub zdrowia dorosłego człowieka. Należy jednak wziąć pod uwagę nieprzyjemne w skutkach ukąszenie kłami jadowymi dorastającymi do 2,5 cm. Po ukąszeniu najczęściej pojawiają się wymioty, nudności, bóle głowy, gorączka oraz skurcze mięśni (czasem występujące na długo po ukąszeniu). Dość często przejawia agresję. Ze względu na swoje rozmiary i wagę podrośnięte i dorosłe osobniki mają kłopoty ze wspinaniem się po pionowych powierzchniach.Dorosłe samce i samice są koloru brązowego o różnych odcieniach, przed linieniem nieco płowieją, a zaraz po wylince są ciemne. Karapaks okrągły, brak „łezek”

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Ze względu na dość szeroki zakres występowania, ubarwienie ciała skorpiona może być zmienne.Ubarwienie głównie jasnożółte czasem z ciemniejszymi częściami ciała. Sternity jasnożółte. Segmenty metasomy I-IV jasnożółty z lekko brązową częścią wewnętrzną, ostatni piąty segment ciemny wpadający nawet w brązowy. Telson lekko czerwonawy z podstawą i końcem brązowym. Szczypce żółte lub brązowawe z palcem ciemnym. Nogi zółte lub jasnożółte. Karapaks z wyraźnie rozwiniętą granulacją. Delikatna granulacja na tergnitach. Segmenty metasomy I-IV posiadają dobrze rozwiniętą granulację, szczególnie po stronie zewnętrznej. Chela zaokrąglone z palcami średnio długimi. Ruchomy i stały palec szczypiec posiadają 12-14 rzędów granul. Gatunek posiadający potężną metasomę.

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.

Brak charakterystyki

Ptasznik występuje w zachodniej i centralnej Afryce.

Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników Psalmopeus cambridgei, gdzie karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Ciekawie ubarwiony ptasznik. Podrośnięte osobniki są jasno brązowego/pomarańczowego koloru, zaś ich odwłok jest w całości czarny. Z wiekiem ich ubarwienie się zmienia.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Paroedura picta jest gatunkiem osiągającym do 18 cm dla samców, jednakże zdecydowana większość osobników rośnie do 15 cm. Gekon ten jest łatwy w utrzymaniu i polecany dla początkujących terrarystów. Jest to gatunek naziemny o aktywności nocnej. Nie jest gatunkiem płochliwym, osobniki zaaklimatyzowane są bardzo ciekawym obiektem nocnych obserwacji dla hodowcy.

Duży, niezwykle imponujący gatunek kameleona, który w latach 80. trafił do hodowli w ówczesnej Czechosłowacji i w roku 1987 był już rozmnażany przez Petra Necasa. Wiosną 1990 roku pierwsze osobniki zostały importowane do USA przez Ronalda L. Trempera, który przyczynił się tam do dużej popularności tego gatunku. W Polsce na początku lat 90 w tym samym czasie udało się je rozmnożyć we Wrocławiu w hodowli Roberta Maślaka i w Poznańskim Ogrodzie Zoologicznym. Do tej pory żaden inny gatunek kameleona nie stał się tak powszechnie trzymany i rozmnażany, żaden nie wykazywał tak dużej plastyczności i odporności na niesprzyjające warunki, żaden nie był tak powszechny w handlu.

Rodzaj Rieppeleon obejmuje 3 gatunki kameleonów pigmejskich, w tym najpopularniejszy w hodowli i przez wielu uważany za najładniejszy wśród miniaturowych kameleonków Rieppeleon brevicaudatus, zwany u nas kameleonem liściastym brodatym*.


Kameleon liściasty brodaty* jest kalką językową nazwy angielskiej - Bearded Leaf Chameleon, ale niepoprawną z racji stosowania nazewnictwa binominalnego - zgodnie z zaleceniami i zasadami ICZN. Sugerujemy posługiwanie się nazwą łacińską.

Są rzekotkami średnich rozmiarów, u których długość ciała mieści się w przedziale 5-8 cm. Samce są nieco mniejsze od samic. Żaby te posiadają delikatną i smukłą sylwetkę, a ich kończyny są cienkie i długie. Palce kończyn posiadają przylgi, które umożliwiają im wspinanie się po gładkich i pionowych powierzchniach. Głowa kształtem zbliżona do trójkąta, zaopatrzona w duże oczy z intensywnie czerwoną tęczówką i pionowo usytuowaną czarną źrenicą.

Bitis arietans dorasta do około 1 metra długości (rekordowo 180 cm). Waga dochodzi do 6 kg, przy obwodzie do 40 cm. Osobniki zamieszkujące tereny Arabii Saudyjskiej odznaczają się dość małymi rozmiarami (maksymalnie do 80 cm). Uzębienie typu Solenoglypha, u Bitis arietans spotyka się po jednej parze zębów jadowych, z każdej strony szczęki. Ubarwienie jest zróżnicowane (zależne od rejonu występowania), grzbiet, jest w kolorze od słomkowego do jasnego brązu, z przebarwieniami pomarańczowymi lub brązowo-czerwonawymi. Na głowie widoczny ciemny pas zwężający się od karku w kierunku oczu, przedzielony cienką linią na wysokości oczu. Po bokach głowy widoczne są dwie jasne owalne podłużne plamy. Brzuch jest koloru białego lub żółtawego. Bitis arietans mimo mało aktywnego naziemnego trybu życia, potrafią sprawnie pływać i wspinać się po krzakach i drzewach (często spotyka się młodsze osobniki wygrzewające się na krzewach). Przemieszcza się ruchem prostoliniowym dzięki szerokim łuskom na brzuchu. Ale w przypadku zagrożenia potrafi też przemieszczać się ruchem skośnym kroczącym. Może tworzyć hybrydy z Bitis gabonica. Mimo iż ten gatunek nie wygląda na szybkiego i zwinnego węża potrafi atakować z prędkością 160km/h.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki