bazyl2000

Bardzo duży, pięknie ubarwiony i łatwy w hodowli, choć agresywny gekon. Samce wydają głośne odgłosy godowe.

Brak charakterystyki

Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.

Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Monocentropus balfouri to ciekawie ubarwiony ptasznik. Młode co prawda są ubarwione jednolicie i jest to kolor szaro-brązowy, dorosłe osobniki posiadają jednak dużo ciekawsze kolory - głowotułów po wylince nabiera niebieskiego koloru, a z czasem szarzeje. Odwłok jest koloru ciemnego.

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Jeden z największych ptaszników nadrzewnych, szybki, agresywny.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Brak charakterystyki

Ptasznik występuje w zachodniej i centralnej Afryce.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Agamy brodate zdobywają coraz większą popularność zarówno wśród doświadczonych hodowców, jak i osób które dopiero zaczynają swoją przygodę z terrarystką. Jest to spowodowane przez ciekawy wygląd, którego głównym czynnikiem jest coraz większa ilość odmian genetycznych i barwnych. Dość duży rozmiar w porównaniu do innych jaszczurek (osiągają nawet do 50 cm długości), charakter dzięki któremu możemy obserwować ciekawe zachowania stadne oraz w przypadku większej ilości osobników, łatwe oswojenie i przyzwyczajenie się do swojego opiekuna.

Gatunek polecany dla początkujących hodowców, jednakże nie oznacza to, że jest odporny na wszystkie błędy hodowlane. Niedopuszczalne jest hodowanie brodaczy w parach (samiec / samica) lub dwóch samców razem. Najczęstszym rozwiązaniem jest hodowanie dwóch samiczek lub jednego samca.

Średnich rozmiarów wąż z rodziny połozowatych. Ciało smukłe i muskularne, o niewielkiej głowie z zaokrąglonym pyskiem; oczy posiadają okrągłą źrenicę. Wąż o bardzo zróżnicowanej barwie zależnej od miejsca występowania. Podstawowa barwa waha się od białej, poprzez szarą, pomarańczową aż do brązowej czy ceglastoczerwonej. Na grzbiecie oraz bokach występują duże, nieregularne, czarno obrzeżone czerwone plamy. Łuski brzuszne z reguły posiadają charakterystyczną czarną "szachownicę". Oczywiście na skutek mieszania różnych odmian barwnych od tego schematu występuje wiele odchyleń (np. wzór na grzbiecie u odmian motley lub stripe). Dorosłe osobniki osiągają długość ok. 130 cm (zdarzały się osobniki 180 centymetrowe) i wagę 400-500 gramów (są również spotykane osobniki obu płci o wadze ponad 1 kg). Jest to gatunek powszechnie hodowany w domowych terrariach, oraz polecany dla początkujących terrarystów.

Boa dusiciele to masywne i silne węże cechujące się zróżnicowanym ubarwieniem w zależności od podgatunku. Posiadają trójkątną głowę, wyraźnie wyodrębnioną od reszty ciała. Po obydwu stronach pyska przebiegają charakterystyczne pręgi. Wzór na grzbiecie tworzą tzw. siodła, które najczęściej mają czarny, ciemnoszary lub ciemnobrązowy kolor. Ogon pokryty jest owalnymi, nieregularnymi plamami, zwykle w odcieniach ciemnej czerwieni.

Gady te są dość popularne w hodowlach zamkniętych. Większość osobników dostępnych na rynku to mieszańce różnych podgatunków, osiągające rozmiary wyszczególnione poniżej. W naturze wielkość boa jest bardzo zróżnicowana w zależności od podgatunku czy odmiany terytorialnej. Przedstawiciele tych największych mogą osiągać nawet ponad 300 cm długości, podczas gdy osobniki odmian karłowatych często nie przekraczają 180 cm.

Duża ilość odmian kolorystycznych oraz względnie łatwa hodowla determinuje popularność tego gatunku na rynku terrarystycznym. Jednakże, decydując się na zakup boa dusiciela należy pamiętać o zapewnieniu mu właściwej opieki i odpowiednich warunków (duże terrarium, odpowiednia ilość pożywienia). Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że dorosłe węże tego gatunku, pomimo zazwyczaj łagodnego usposobienia, mogą być realnym zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik, dobry wstęp do agresywnych i mocno jadowitych gatunków Starego Świata.

Dorosłe pająki są bardzo pięknie ubarwione. Ich podstawową barwą jest żółć. Na tarczce grzbietowej znajduje się ciemniejszy wzór w kształcie gwiazdy. Odwłok jest podłużny, z czarnymi plamkami. Uda są czarne. Młode są ciemnoszare, ich odwłok jest podłużny, żółtawej barwy, z ciemnymi plamkami. Końcówki ich stóp są jaśniejsze od reszty kończyn.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Murówka włoska (często spotykana także pod nazwą murówka sycylijska) to jeszcze do niedawna popularna jaszczurka spotykana w polskich terrariach (lata 90.), łagodna z usposobienia, niekonfliktowa względem innych jaszczurek o zbliżonych rozmiarach i łatwa do rozmnożenia.
Budowa ciała typowa dla jaszczurek właściwych.

Duża, masywna i silna jaszczurka, jedna z największych jaszczurek występujących na terenie Europy i jeden z największych przedstawicieli jaszczurek właściwych (Lacertidae).

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Boa dusiciele to masywne i silne węże cechujące się zróżnicowanym ubarwieniem w zależności od podgatunku. Posiadają trójkątną głowę, wyraźnie wyodrębnioną od reszty ciała. Po obydwu stronach pyska przebiegają charakterystyczne pręgi. Wzór na grzbiecie tworzą tzw. siodła, które najczęściej mają czarny, ciemnoszary lub ciemnobrązowy kolor. Ogon pokryty jest owalnymi, nieregularnymi plamami, zwykle w odcieniach ciemnej czerwieni.

Gady te są dość popularne w hodowlach zamkniętych. Większość osobników dostępnych na rynku to mieszańce różnych podgatunków, osiągające rozmiary wyszczególnione poniżej. W naturze wielkość boa jest bardzo zróżnicowana w zależności od podgatunku czy odmiany terytorialnej. Przedstawiciele tych największych mogą osiągać nawet ponad 300 cm długości, podczas gdy osobniki odmian karłowatych często nie przekraczają 180 cm.

Duża ilość odmian kolorystycznych oraz względnie łatwa hodowla determinuje popularność tego gatunku na rynku terrarystycznym. Jednakże, decydując się na zakup boa dusiciela należy pamiętać o zapewnieniu mu właściwej opieki i odpowiednich warunków (duże terrarium, odpowiednia ilość pożywienia). Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że dorosłe węże tego gatunku, pomimo zazwyczaj łagodnego usposobienia, mogą być realnym zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka.

Boki płaszcza barwy ciemno kremowej, głowa, oraz pas od niej do skorupy ciemne, niemalże czarne, wzdłuż paska płaszcz ma kolor rdzawo - brązowy. Skorupa kremowa, z brązowymi cętkami i pasami, które u młodych osobników są bardzo regularne, u starszych stają się nieregularne, a ich powierzchnie są coraz bardziej poszarpane.

[źródło: 1; opis gatunkowy]
Muszla długości przeciętnie 11-12 cm, rzadko większej niż 15 cm.
Pierwotny zasięg L.reticulata obejmował Zanzibar.

Brak charakterystyki

Duży, niezwykle imponujący gatunek kameleona, który w latach 80. trafił do hodowli w ówczesnej Czechosłowacji i w roku 1987 był już rozmnażany przez Petra Necasa. Wiosną 1990 roku pierwsze osobniki zostały importowane do USA przez Ronalda L. Trempera, który przyczynił się tam do dużej popularności tego gatunku. W Polsce na początku lat 90 w tym samym czasie udało się je rozmnożyć we Wrocławiu w hodowli Roberta Maślaka i w Poznańskim Ogrodzie Zoologicznym. Do tej pory żaden inny gatunek kameleona nie stał się tak powszechnie trzymany i rozmnażany, żaden nie wykazywał tak dużej plastyczności i odporności na niesprzyjające warunki, żaden nie był tak powszechny w handlu.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Bazyliszek pręgowany jest mniejszy i lżej zbudowany od spokrewnionego bazyliszka płatkogłowego. Dorosłe osobniki mogą dorastać do 75 cm dł, z czego 2/3 przypada na biczowaty ogon. Zazwyczaj w terrariach osiągają nieco mniejsze rozmiary - dorastają przeważnie do ok 50 cm długości. Grzebień na grzbiecie i ogonie widoczny, zwłaszcza u samca ale nie tak okazały jak u pokrewnych gatunków z rodzaju Basiliscus. Samiec na głowie posiada trójkątny, płatkowaty hełm. Ubarwienie zdominowane przez różne odcienie brązu. Samce ciemniejsze z bardzo wyraźnymi dwoma pręgami koloru białawego lub żółtawego biegnącymi od pyska wzdłuż ciała. Na kończynach i ogonie widoczne ciemno brązowe lub czarne pręgi i pierścienie. Podbrzusze i gardło jasne, żółte lub pomarańczowe. Ciało pokryte granulkowatymi łuskami pozbawionymi kilu. Łuski na palcach kończyn tylnych podobnie jak u innych bazyliszków poszerzone w celu powiększenia powierzchni.