natan

Ciało jest masywne i krępe. Ogon jest długi, bocznie spłaszczony.Na grzbiecie znajduje się gładki grzebień - od karku do końca ogona. Głowa jest duża, lekko spłaszczona z małymi oczami umieszczonymi grzbietowo. Aksolotle pozbawione są powiek. Za głową, po obu stronach ciała, widoczne są po każdej stronie trzy pary pierzastych skrzeli zewnętrznych, którymi płaz często porusza.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Średnich rozmiarów wąż z rodziny połozowatych. Ciało smukłe i muskularne, o niewielkiej głowie z zaokrąglonym pyskiem; oczy posiadają okrągłą źrenicę. Wąż o bardzo zróżnicowanej barwie zależnej od miejsca występowania. Podstawowa barwa waha się od białej, poprzez szarą, pomarańczową aż do brązowej czy ceglastoczerwonej. Na grzbiecie oraz bokach występują duże, nieregularne, czarno obrzeżone czerwone plamy. Łuski brzuszne z reguły posiadają charakterystyczną czarną "szachownicę". Oczywiście na skutek mieszania różnych odmian barwnych od tego schematu występuje wiele odchyleń (np. wzór na grzbiecie u odmian motley lub stripe). Dorosłe osobniki osiągają długość ok. 130 cm (zdarzały się osobniki 180 centymetrowe) i wagę 400-500 gramów (są również spotykane osobniki obu płci o wadze ponad 1 kg). Jest to gatunek powszechnie hodowany w domowych terrariach, oraz polecany dla początkujących terrarystów.

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Brak charakterystyki

Niewielki skorpion występujący w Australii, Bangladeszu, Birmie, Chinach, Fidżi, Filipinach, Indiach, Indonezji, Japonii, Korei, Malezji, Melanezji, Mikronezji, Nowej Gwinei, Papui-Nowej Gwinei, Reunionie, Tajlandii, Timorze Wschodnim i w Wietnamie. Ciało skorpiona ciemno-brązowe, nogi, jak i telson, wyraźnie jaśniejsze. Metasoma krótka, pedipalpy masywne.

Skorpion zależnie od wariantu kolorystycznego, ubarwiony jednolicie pomarańczowo, lub ciemno brązowo. Po środku mesosomy biegnie ciemniejszy pas.

Brak charakterystyki

Największy przedstawiciel rodzaju Ancylometes, jak i jeden z największych pająków właściwych Ameryki Południowej. Rozpiętość odnóży dorosłych osobników mierzy nawet 20 cm. Kiedy znajduje się na powierzchni wody lokalizuje ofiarę poprzez drgania i wibracje wody, przy polowaniu bardzo pomocny jest jego dobry wzrok. Jest bardzo szybki i skoczny.
Bardzo ciekawy i przykuwający uwagę jest proces linienia Ancylometes rufus, mianowicie wchodzą na najwyższy punkt wystroju lub ściankę terrarium, podwieszają się na pajęczynie i linieją głowotułowiem ku dołowi. Ten sposób linienia jest mniej ryzykowny niż u np. ptaszników, ponieważ siła grawitacji działająca na pająka w takim ułożeniu pomaga przy zrzucaniu starego oskórka.

Hadogenes troglodytes - to duży i piękny skorpion. Wyglądem przypomina zwierzaka wyciągniętego spod buta tuż po chrupiącym dźwięku oznajmiającym rozdeptanie. Ubarwienie jest bardzo zmienne i zależy od miejsca występowania. Najczęściej spotyka się osobniki ciemnożółte i jasnobrązowe, choć np. skorpiony tego gatunku znajdowane na terenie Zimbabwe są niemal całkowicie czarne a na terenie Botswany czarne z żółtymi nogami.

Piękny, duży i odporny skorpion polecany zarówno początkującym, jak i zaawansowanym hodowcom. Bardzo słaby jad nie jest groźny dla zdrowych ludzi. Skorpion ten broni się za pomocą szczypiec, praktycznie nie używając w takiej sytuacji swego jadu.

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników Psalmopeus cambridgei, gdzie karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.

Młode osobniki są bardzo kolorowe: tarczka grzbietowa jest czarna z zielonkawym połyskiem, odwłok opalizuje na zielono, kądziołki przędne są różowe. Nasada kłów jadowych metalicznie niebieska. Odnóża są różowe z rzadkimi żółtawymi włoskami, ich ostatnie dwa segmenty czarne z fioletowym połyskiem. Na każdej stopie żółta plamka. Spodnia strona stóp zielona. Podrostki i osobniki dorosłe są brązowo fioletowe, z ciemnoniebieską, metalicznie połyskującą nasadą kłów jadowych. Tarczka grzbietowa jest zielonkawa.

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.