Fornal

Gatunek typowy dla rodzaju.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Ptasznik występuje w zachodniej i centralnej Afryce.

Brak charakterystyki

Ubarwienie ciemno brązowe, wpadające niemal w czerń. Nogi i telson żółtawe. W odróżnieniu od rodziny Buthidae posiada cienką metasomę oraz potężne szczypce.

Brak charakterystyki

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników Psalmopeus cambridgei, gdzie karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.

Średniej wielkości karaczan o kosmopolitycznym zasięgu występowania osiągający 25-30 mm długości. Wspinający się po gładkich pionowych powierzchniach, nie zagrzebujący się. Notowany jako owad synantropijny.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Jest to jeden z najbardziej popularnych gatunków modliszek hodowanych w domach. Osiąga imponujące rozmiary, posiada różnorodne ubarwienie, dzięki czemu interesuje tak wielu terrarystów. Może przyjmować barwę od jaskrawo zielonej, przez pomarańczową do brązowej. Idealnie nadaje się na pierwszą modliszkę. Jest to gatunek łatwy dlatego tak często spotykany w hodowli. Chętnie poluje zarówno na owady latające jak i biegające. Nie wymaga rejestracji.

Gatunek domowego świerszcza (synantropijny), przez cały rok można go spotkać w budynkach, a tylko latem w ich pobliżu.
Pożywienie stanowią odpadki, zdarza się też, że dobiera się do zapasów kuchennych.
Postać dorosłą można spotkać przez cały rok.
Donośny śpiew słychać pod wieczór i w nocy.
Osiąga około od 16-20 mm.

Skorpion zależnie od wariantu kolorystycznego, ubarwiony jednolicie pomarańczowo, lub ciemno brązowo. Po środku mesosomy biegnie ciemniejszy pas.

Brak charakterystyki

Gekon płaczący posiada zadziwiająco wręcz szeroki i rozległy zasięg geograficzny. Występuje na większości wysp na Pacyfiku, oraz północnej Australii i południowo-wschodniej Azji. Zawleczony na Galapagos i do Ameryki. Rozmnażanie partenogenetyczne pozwala mu łatwo kolonizować nowe lądy i przeważnie jest jednym z pierwszych zwierząt pojawiających się na nowo powstałych wyspach oceanicznych. Dostaje się tam najczęściej na zwalonych do wody przez sztormy pniach drzew albo na gapę na skonstruowanych przez ludzi łodziach (albo na pokładzie samolotów). Rozmnażanie partenogenetyczne to prawdopodobnie przystosowanie do kolonizacji odległych lądów. Dzięki temu wystarczy by jeden gekon dopłynął na zwalonym do wody drzewie na inną wyspę i bez problemu może założyć tam nową populację. W przypadku zwierząt rozdzielnopłciowych potrzebne do tego jest niewielkie stado lub w wypadku bardzo zdrowych genetycznie zwierząt, przynajmniej ciężarna samica. Gekony płaczące nie mają tego problemu. Bardzo ufne, chętnie przyjmują pokarm z pincety, ale nie należy brać go na ręce ze względu na wyjątkowo małe rozmiary i związaną z nimi delikatność.

Gekon płaczący potrafi zmieniać barwę od czekoladowego brązu z pręgowanym grzbietem i żółtym brzuchem do jasnego beżu z nielicznymi czarnymi plamkami na grzbiecie.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Średniej wielkości karaczan osiągający 22-28 mm długości, nie wspinający się po gładkich pionowych powierzchniach, nie zakopujący się. Bywa notowany jako owad synantropijny.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Jedna z najpospolitszych polskich niedźwiedziówek. W warunkach hodowlanych może mieć kilka pokoleń w roku. Imago nie pobiera pokarmu. W naturze zimują młode gąsienice.Głowa i tułów brunatny, ssawka uwsteczniona imago nie pobierają pokarmu. Czułki białe. Odwłok czerwony z czarnymi plamami na stronie grzbietowej końcowych segmentów. Przednie skrzydła szerokie białe z ciemnobrunatnymi plamami. Tylne skrzydła owalne z nieregularnymi czarnymi niebiesko połyskującymi plamami. Gatunek bardzo zmienny. Okrągłe jaja składane są w dużych złożach pod spodem liści roślin pokarmowych.Gąsienica włochata. Dorosła z kępami rudych włosków z przodu i po bokach ciała.Reszta włosków czarna. Brodawki białe. głowa czarna błyszcząca. Przepoczwarczenie w białawym jedwabnym oprzędzie poprzetykanym włoskami z ciała gąsienicy. Poczwarka czarno brunatna.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Heteropoda venatoria jest dużym pająkiem o silnie spłaszczonym ciele i bardzo długich odnóżach, zaopatrzonych w mniej lub bardziej widoczne obrączki. Osiąga długość od 22 do 28 mm, przy czym samice są większe od samców. Rozpiętość odnóży wynosi 7–12 cm. Heteropoda venatoria ma ośmioro jednakowo ukształtowanych niewielkich oczu, świadczących, że nie ma on zbyt dobrego wzroku.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Jego zęby jadowe są imponujące - mierzą prawie 2 cm. Należy do gatunków wydających syczące dźwięki (strydulacja), które podobne są do odgłosów wydawanych przez niektóre gatunki karaczanów.

Dorasta nawet do 30 cm rozpiętości odnóży. Jego waga dochodzi do 250 gramów. Występuje w kolorach od brązu do czerni. Jad nie jest zagrożeniem dla życia lub zdrowia dorosłego człowieka. Należy jednak wziąć pod uwagę nieprzyjemne w skutkach ukąszenie kłami jadowymi dorastającymi do 2,5 cm. Po ukąszeniu najczęściej pojawiają się wymioty, nudności, bóle głowy, gorączka oraz skurcze mięśni (czasem występujące na długo po ukąszeniu). Dość często przejawia agresję. Ze względu na swoje rozmiary i wagę podrośnięte i dorosłe osobniki mają kłopoty ze wspinaniem się po pionowych powierzchniach.Dorosłe samce i samice są koloru brązowego o różnych odcieniach, przed linieniem nieco płowieją, a zaraz po wylince są ciemne. Karapaks okrągły, brak „łezek”

Brak charakterystyki

Jest to jeden z najbardziej popularnych karaczanów karmowych. Swoją popularność zawdzięcza dużej płodność, łatwości w hodowli, odpowiedniej wielkości (40-48 mm) oraz tym, że nie wspina się po gładkich pionowych powierzchniach. Jednak ostatnimi czasy, często pojawiają się informacje o uczuleniach na ten gatunek.

Brak charakterystyki

Dorosłe są grafitowo-czarne, na odnóżach występują żółtawe paseczki, na odwłoku złota plama, tzw. lusterko. Młode do 3-4 wylinki są różowe z czarnym odwłokiem, na którym znajduje się błyszcząca plamka. Od 5 wylinki ptasznik zaczyna się wybarwiać – tarczka grzbietowa jest ciemna, na odnóżach zaczynają być widoczne jasne kreseczki, odwłok ciemny ze złotym „lusterkiem” porośnięty rzadkimi, jasnymi włoskami.
Dojrzałe samce mają na przedniej parze odnóży haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, tak zwane bulbusy.. Nie ma różnicy w ubarwieniu osobników obu płci

Brak charakterystyki

Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.

Duży, niezwykle imponujący gatunek kameleona, który w latach 80. trafił do hodowli w ówczesnej Czechosłowacji i w roku 1987 był już rozmnażany przez Petra Necasa. Wiosną 1990 roku pierwsze osobniki zostały importowane do USA przez Ronalda L. Trempera, który przyczynił się tam do dużej popularności tego gatunku. W Polsce na początku lat 90 w tym samym czasie udało się je rozmnożyć we Wrocławiu w hodowli Roberta Maślaka i w Poznańskim Ogrodzie Zoologicznym. Do tej pory żaden inny gatunek kameleona nie stał się tak powszechnie trzymany i rozmnażany, żaden nie wykazywał tak dużej plastyczności i odporności na niesprzyjające warunki, żaden nie był tak powszechny w handlu.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Agamy brodate zdobywają coraz większą popularność zarówno wśród doświadczonych hodowców, jak i osób które dopiero zaczynają swoją przygodę z terrarystką. Jest to spowodowane przez ciekawy wygląd, którego głównym czynnikiem jest coraz większa ilość odmian genetycznych i barwnych. Dość duży rozmiar w porównaniu do innych jaszczurek (osiągają nawet do 50 cm długości), charakter dzięki któremu możemy obserwować ciekawe zachowania stadne oraz w przypadku większej ilości osobników, łatwe oswojenie i przyzwyczajenie się do swojego opiekuna.

Gatunek polecany dla początkujących hodowców, jednakże nie oznacza to, że jest odporny na wszystkie błędy hodowlane. Niedopuszczalne jest hodowanie brodaczy w parach (samiec / samica) lub dwóch samców razem. Najczęstszym rozwiązaniem jest hodowanie dwóch samiczek lub jednego samca.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gekko vittatus jest gekonem który osiąga ponad 20 cm dla samic i nawet 25 cm dla samców.
Ich wygląd jest bardzo ciekawy, głowa jest duża z sporej wielkości oczami, główny kolor to ciemnobrązowy z białym a czasami żółtym paskiem na grzbiecie.
Decydując się na tego gada należy pamiętać iż spora cześć oferowanych na sprzedaż osobników jest pochodzenia WC, należy ich zdecydowanie unikać. Osobniki WC są często płochliwe i trafiają w nasze ręce w bardzo kiepskiej kondycji. Jeśli decydujemy się na nieznacznie droższego osobnika CB to jaszczurki te są polecane dla początkującego hodowcy.