Natalia

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Muszla skręcona spiralnie, długości od 6 do nawet 20 cm, przeciętnie 12-15 cm. Ubarwienie muszli u dzikich ślimaków zależnie od podgatunku: ciemnobrązowe, jasnobrązowe, lekko oliwkowe z jasnymi pasami o zmiennym rysunku, które z wiekiem zanikają. Wnętrze muszli jasne, niebieskawe lub szarawe.
Ciało ślimaka jasnobrązowe do ciemnobrązowego z ciemnym pasem biegnącym od głowy.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gekko ulikovskii — RÖSLER 2000
Gekko badenii — RÖSLER 2000
Gekko badenii — NGO & GAMBLE 2011

Rak rozmnażający się przez partenogenezę. Osiąga około 8 cm długości, niezwykle rzadko do 12 cm. Ma bardzo ładne, brązowe, cętkowane czarno i beżowo ubarwienie, które jest zmienne i niepowtarzalne u każdego osobnika, mimo że genetycznie wszystkie osobniki są identycznymi klonami (układ cętek rozwija się prawdopodobnie losowo). Rak ten jest jednym z najłatwiejszych i najbardziej bezproblemowych zwierząt w hodowli. Toleruje bardzo różne warunki środowiskowe i niemal każdy rodzaj karmy. Rozmnaża się bardzo łatwo i nie potrzebuje dużego akwarium.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek domowego świerszcza (synantropijny), przez cały rok można go spotkać w budynkach, a tylko latem w ich pobliżu.
Pożywienie stanowią odpadki, zdarza się też, że dobiera się do zapasów kuchennych.
Postać dorosłą można spotkać przez cały rok.
Donośny śpiew słychać pod wieczór i w nocy.
Osiąga około od 16-20 mm.

Rak rozmnażający się przez partenogenezę. Osiąga około 8 cm długości, niezwykle rzadko do 12 cm. Ma bardzo ładne, brązowe, cętkowane czarno i beżowo ubarwienie, które jest zmienne i niepowtarzalne u każdego osobnika, mimo że genetycznie wszystkie osobniki są identycznymi klonami (układ cętek rozwija się prawdopodobnie losowo). Rak ten jest jednym z najłatwiejszych i najbardziej bezproblemowych zwierząt w hodowli. Toleruje bardzo różne warunki środowiskowe i niemal każdy rodzaj karmy. Rozmnaża się bardzo łatwo i nie potrzebuje dużego akwarium.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Pomacea canaliculata jest ciekawą, choć ze względu na wyjątkowy u tego gatunku apetyt na rośliny, rzadko hodowaną w akwarium ampularią. Jest to bardzo duży ślimak, muszla może osiągnąć długość 15 cm, ale rzadko dzieje się to w hodowli.

Bardzo łatwo odróżnić je od znacznie popularniejszych (bo nie zjadających roślin) Pomacea diffusa, patrząc na szew muszli pomiędzy sąsiednimi zwojami po prawej stronie ciała ślimaka. U Pomacea canaliculata zwoje muszli są najbardziej wypukłe mniej więcej w połowie swojej szerokości przez co szew muszli tworzy wyraźne wgłębienie (kanał) pomiędzy zwojami, a skrętka muszli jest niższa, przez co muszla jest bardziej okrągła. U pomaca diffusa z kolei zwoje są tak samo wypukłe przy szwie jak w połowie swojej szerokości, a skrętka muszli jest wyższa, przez co sąsiadujące ze sobą zwoje stykają się pod katem prostym.

Ślimaki te są dwudyszne. Mają zarówno małe skrzele jak i prymitywne płuco, pozwalające im oddychać powietrzem i żyć w ciepłej i mulistej, a więc słabo natlenionej wodzie. Do tego stopnia polegają na oddychaniu powietrzem, że mogą się utopić, jeśli nie mogą dostać się do powierzchni wody. Ich skrzele jest za małe by w pełni zaspokoić ich zapotrzebowanie na tlen.
Oddychanie powietrzem ułatwia im specjalna rurka wyrastająca z pod lewego brzegu muszli. Ślimak może ją skurczyć i całkowicie schować w muszli a także rozciągnąć do dwukrotnej długości muszli. Umożliwia to pobieranie powietrza przy jednoczesnym nie pokazywaniu się lądowym drapieżnikom.

Muszla ampularii ma zdolność zamykania się dzięki specjalnemu wieczku (operculum) przyrośniętego do tylnej strony stopy. Ślimak jednak nie może zamknąć muszli szczelnie, jeśli ma w płucu powietrze, gdyż wypełnione nim płuco zajmuje w muszli za dużo miejsca.

Brak charakterystyki

Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.

Brak charakterystyki

Średnich rozmiarów wąż z rodziny połozowatych. Ciało smukłe i muskularne, o niewielkiej głowie z zaokrąglonym pyskiem; oczy posiadają okrągłą źrenicę. Wąż o bardzo zróżnicowanej barwie zależnej od miejsca występowania. Podstawowa barwa waha się od białej, poprzez szarą, pomarańczową aż do brązowej czy ceglastoczerwonej. Na grzbiecie oraz bokach występują duże, nieregularne, czarno obrzeżone czerwone plamy. Łuski brzuszne z reguły posiadają charakterystyczną czarną "szachownicę". Oczywiście na skutek mieszania różnych odmian barwnych od tego schematu występuje wiele odchyleń (np. wzór na grzbiecie u odmian motley lub stripe). Dorosłe osobniki osiągają długość ok. 130 cm (zdarzały się osobniki 180 centymetrowe) i wagę 400-500 gramów (są również spotykane osobniki obu płci o wadze ponad 1 kg). Jest to gatunek powszechnie hodowany w domowych terrariach, oraz polecany dla początkujących terrarystów.

Brak charakterystyki

Anakonda żółta to masywny wąż, prowadzący wodno-lądowy tryb życia. Głowa, z wysoko osadzonymi nozdrzami oraz oczami, jest słabo wyodrębniona od reszty ciała. W ubarwieniu dominuje ciemnożółty lub zielonkawożółty kolor. Grzbiet pokrywają owalne, czarne plamy, natomiast po bokach znajdują są niereguralne, często poprzerywane, mniejsze cętki. Na głowie oraz pysku widocznych jest kilka ciemnych, podłużnych smug.

Węże te średnio osiągają od 3 do 4 metrów długości przy wadze od 25 do 40 kg.

Boa dusiciele to masywne i silne węże cechujące się zróżnicowanym ubarwieniem w zależności od podgatunku. Posiadają trójkątną głowę, wyraźnie wyodrębnioną od reszty ciała. Po obydwu stronach pyska przebiegają charakterystyczne pręgi. Wzór na grzbiecie tworzą tzw. siodła, które najczęściej mają czarny, ciemnoszary lub ciemnobrązowy kolor. Ogon pokryty jest owalnymi, nieregularnymi plamami, zwykle w odcieniach ciemnej czerwieni.

Gady te są dość popularne w hodowlach zamkniętych. Większość osobników dostępnych na rynku to mieszańce różnych podgatunków, osiągające rozmiary wyszczególnione poniżej. W naturze wielkość boa jest bardzo zróżnicowana w zależności od podgatunku czy odmiany terytorialnej. Przedstawiciele tych największych mogą osiągać nawet ponad 300 cm długości, podczas gdy osobniki odmian karłowatych często nie przekraczają 180 cm.

Duża ilość odmian kolorystycznych oraz względnie łatwa hodowla determinuje popularność tego gatunku na rynku terrarystycznym. Jednakże, decydując się na zakup boa dusiciela należy pamiętać o zapewnieniu mu właściwej opieki i odpowiednich warunków (duże terrarium, odpowiednia ilość pożywienia). Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że dorosłe węże tego gatunku, pomimo zazwyczaj łagodnego usposobienia, mogą być realnym zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka.