Lissachatina fulica

Achatina fulica

• Achatina fulica castanea - obrzeże skorupy ciemnobrązowe dalsze partie płowe i jasnobrązowe.
• Achatina fulica coloba - brązowa skorupa pokryta żołto - czerwonymi pasami.
• Achatina fulica hamillei
• Achatina fulica rodatzi - oliwkowo-żółta skorupa pokryta ciemnożółtymi pasami, jasne ciało.
• Achatina fulica sinistrosa
• Achatina fulica umbilicata - jasnooliwkowo - złota skorupa, pokryta kasztanowymi pasami.

Muszla skręcona spiralnie, długości od 6 do nawet 20 cm, przeciętnie 12-15 cm. Ubarwienie muszli u dzikich ślimaków zależnie od podgatunku: ciemnobrązowe, jasnobrązowe, lekko oliwkowe z jasnymi pasami o zmiennym rysunku, które z wiekiem zanikają. Wnętrze muszli jasne, niebieskawe lub szarawe.
Ciało ślimaka jasnobrązowe do ciemnobrązowego z ciemnym pasem biegnącym od głowy.

Dostępne w handlu odmiany:
-albino (zarówno ciało, jak i muszla ślimaka pozbawione pigmentu)
-albino body (ciało pozbawione pigmentu)

Najpopularniejszy w hodowli ślimak z rodzaju Achatina. Naturalny zasięg występowania obejmuje Afrykę Wschodnią. Gatunek silnie inwazyjny, zawleczony lub rozprzestrzeniony między innymi na:

Wschodnia Afryka i na wyspy Oceanu Indyjskiego: płd. Etiopia, płd. Somalia, Mozambik (czas nieznany); Madagaskar (przed 1800); Mauritius (1800); Seszele (1840).
Północna Afryka: Maroko (1987)
Zachodnia Afryka: Wybrzeże kości słoniowej (1988); płd. - zach. Ghana (1994) (...)
Południowa Azja: Bengal, Indie (1847), Assam i Orissa; Sri Lanka (1900); Bangladesz (przed 1962).
Południowo wschodnia i wschodnia Azja: Malaje (1911); Tajwan (1932); Wietnam (1935); Sumatra i Jawa (1925); Bali (...) Tajlandia (1964); Japonia (1935); Hong Kong (1937); prowincje Kwangtung, Funkien oraz, Hainan w centralnych Chinach (do 1959)
Australia i Oceania: Bugainville (1970); Nowa Gwinea (1945); Nowa Irlandia i Nowa Brytania (1949); port Moresy na Papui - Nowej Gwinei (wczesne lata 60 XX wieku); Nowa Kaledonia (1972); Queensland w Australii (1977 - wytępiony)
Polinezja i inne wyspy Pacyfiku: Hawaje (...)
Północna Ameryka: USA: okolice Mesy, Arizona (1959 - wytępiony w tym samym roku); Floryda (1966 - wytępiony 1973); Rutynowo znajdowany w transportach owoców i roślin w portach lotniczych i morskich, szczególnie w Honolulu i Kalifornii.
Karaiby (...) Południowa Ameryka: Brazylia (1996)

20-28°C

80%

Terrarium z grubą (optymalnie 10 cm) warstwą podłoża (brykiet kokosowy, torf kwaśny, ziemia bez dodatku nawozów). Terrarium powinno zawierać płytki pojemnik z wodą, do którego ślimak będzie wchodził, a także pojemnik na pokarm oraz źródło wapnia.
W celu utrzymania odpowiedniej temperatury można użyć kabli grzewczych ułożonych pod zbiornikiem, należy jednak uważać, żeby nie narazić zwierząt na poparzenie.

Zielone części roślin, np. mniszek lekarski, babka pospolita, pokrzywa, podagrycznik, cykoria podróżnik, liście drzew i krzewów owocowych
owoce, np. jabłka, brzoskwinie, awokado,
warzywa, np. ogórek, pomidor, cukinia, dynia
inne, np. kukurydza, soja, gotowany ryż i kasza, otręby, płatki owsiane
Zaleca się podawanie również białka zwierzęcego (gotowane jajo, mięso z kurczaka, pokarm płatkowy dla ryb) optymalnie 1 raz w tygodniu.
Ślimak powinien mieć zapewniony stały, nieograniczony dostęp do źródła wapnia (sepia, kreda pastewna, zmielone skorupki jaj).

Dojrzałość płciową osiągają w wieku powyżej 6 miesięcy. Jaja o średnicy około 4-5 mm i barwie białej lub żółtej, składane są do zagłębienia w ziemi lub bezpośrednio na podłoże, zwykle w liczbie od kilkudziesięciu do około 200.

Rozród ma miejsce kilka razy w roku, w jednym złożeniu ich liczba waha się od 10 do ponad 200 w zależności od wielkości i kondycji osobnika , rocznie potrafią złożyć ponad 1000 jaj.

Opis stanowi wyciąg ze zbiorczego opisu ślimaków afrykańskich [1].
Zdjęcia L. fulica rodatzi i L. rodatzi albino dzięki uprzejmości: Lop, Paulina_mickey

• http://www.terrarium.com.pl/zobacz/achatina-sp-slimaki-olbrzymie-202.html
• obserwacje własne, Internet