matthieu

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Ciekawie ubarwiony ptasznik. Podrośnięte osobniki są jasno brązowego/pomarańczowego koloru, zaś ich odwłok jest w całości czarny. Z wiekiem ich ubarwienie się zmienia.

Brak charakterystyki

Gatunek po raz pierwszy opisany przez brytyjskiego zoologa Reginalda Innesa Pocock'a. W 2001 roku opisany przez Peter Kirka jako odrębny gatunek Poecilotheria pederseni. W 2013 roku publikacja R. Gabriela, R. Gallona oraz A. Smitha ponownie przywróciła pierwotną nazwę dla tego gatunku a także uznała Poecilotheria pederseni jako synonim gatunku Poecilotheria vittata. Gatunek nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Dorasta nawet do 30 cm rozpiętości odnóży. Jego waga dochodzi do 250 gramów. Występuje w kolorach od brązu do czerni. Jad nie jest zagrożeniem dla życia lub zdrowia dorosłego człowieka. Należy jednak wziąć pod uwagę nieprzyjemne w skutkach ukąszenie kłami jadowymi dorastającymi do 2,5 cm. Po ukąszeniu najczęściej pojawiają się wymioty, nudności, bóle głowy, gorączka oraz skurcze mięśni (czasem występujące na długo po ukąszeniu). Dość często przejawia agresję. Ze względu na swoje rozmiary i wagę podrośnięte i dorosłe osobniki mają kłopoty ze wspinaniem się po pionowych powierzchniach.Dorosłe samce i samice są koloru brązowego o różnych odcieniach, przed linieniem nieco płowieją, a zaraz po wylince są ciemne. Karapaks okrągły, brak „łezek”

Dorasta do około 11 cm długości ciała, z rozpostartymi odnóżami może przekroczyć 30 cm. Młode szaro-brązowe, z każdą kolejną wylinką robią się coraz bardziej brązowe. Tarsus i metatarsus młodych zabarwione na różowo. W miarę wzrostu różowe zabarwienie na odnóżach zaczyna być mniej intensywne. Charakterystyczny wzór trójkąta na karapaksie z wiekiem ptasznika zanika.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Jest to duży gatunek ptasznika. Dorosłe samice dorastają do 8 cm DC, z rozpostartymi odnóżami do 22 cm i są potężnie zbudowane. Samce są nieco mniejsze i smuklejsze, dorastają do 6 cm DC. Podstawowym ubarwieniem jest brąz, włoski na odwłoku są barwy rdzawej. Gatunek słabo jadowity, jednak potrafi boleśnie ukąsić ze względu na wielkość kłów jadowych. Nadaje się dla początkujących terrarystów, odporny na błędy hodowców.
Młode osobnik są bardzo żarłoczne. Charakteryzują się szybkim tempem wzrostu i dużym przyrostem po wylinkach. Ubarwienie maluchów zmienia się wraz ze wzrostem.

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Młode podobne do większości młodych przedstawicieli rodzaju, jednak nieco ciemniejsze, bardziej pomarańczowo - cieliste, około 4-5 wylinki kolor zmienia się na ciemniejszy, przechodząc stopniowo w kolor dorosłego pająka około 7 wylinki (wtedy też zanika zupełnie młodzieńczy wzór z odwłoka). Cechą charakterystyczną tego gatunku jest krwistoczerwone zabarwienie włosków na ciele pająka, szczególnie na dwóch ostatnich parach odnóży. Sety długie, jednolicie czerwonego koloru, biało zakończone włoski nieliczne i tylko w przedniej części ciała pająka. Tuż po wylince dorosłe osobniki zachwycają pięknie nasyconym czerwonym kolorem zarówno na tylnych odnóżach, jak i wokół karapaksu. Kolor ciała zielono - niebieski w zależności od wieku i czasu od wylinki. Brak wyraźnie widocznych "obrączek", "podkówek" i "żeberek" na odnóżach. Starsze samice tracą częściowo mocno czerwony kolor, stają się bardziej bure, niektóre sety robią się bardziej kremowe niż czerwone. Dorosłe samce zachowują typowy dla gatunku zielono - niebieski kolor, długie sety na dwóch ostatnich parach odnóży pozostają wyraźnie czerwone,ale nie aż tak jak u niedorosłego samca. Odwłok dłuższy niż szerszy, inaczej niż np. u Avicularia avicularia, co sprawia że dorosłe osobniki mają dość charakterystyczne proporcje ciała.

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Bardzo duży i atrakcyjnie ubarwiony gatunek. Młode osobniki ciemniejsze od większości innych przedstawicieli rodzaju. Około 4-5 wylinki na nogach widoczne już lekko pomarańczowe obrączki, odwłok złocistego koloru. Na 7-8 wylince pająk nabiera brązowego koloru na całym ciele, charakterystyczne dla gatunku jaskrawe obrączki są już bardzo dobrze widoczne. Młode samice i niedorosłe samce względnie jednolitego , brązowego koloru, na odnóżach bardzo dobrze widoczne jaskrawo pomarańczowe tzw. „obrączki” i „podkówki”. U starszych samic kolor zmienia się na ciemniejszy, zdecydowanie bardziej fioletowy, na odwłoku, w przedniej części i po bokach włoski czerwonawe z jaśniejszymi końcówkami, bardzo charakterystyczne, sprawiające wrażenie niezwykle sztywnych. Na całym ciele białe zakończenia włosków, optycznie bardzo silnie powiększające pająka. Pojawiają się dobrze widoczne „żeberka” na przednich odnóżach, na udach kolor zmienia się na bardziej niebieski (potocznie mówi się o tzw. „opalizujących udach”). Odwłok nabiera charakterystycznego kształtu, po najedzeniu się rośnie przede wszystkim na szerokość, a nie tak jak np. u Avicularia aurantiaca na długość. Dorosłe samce intensywnie fioletowe, z doskonale widocznymi w dalszym ciągu podkówkami i obrączkami na odnóżach, oraz białymi zakończeniami włosków niemal na całym ciele.

Wyjątkowo charakterystyczny gatunek. Już u osobników L1-L2 widoczne bardzo delikatne „podkówki” ma odnóżach, około 4-5 wylinki kolor zmienia się na bardziej złocisty, „podkówki” robią się jeszcze bardziej widoczne. Dorosłe samice żółto – złotego koloru z zielonymi poblaskami, odwłok czarny, w przedniej części i po bokach gęsto pokryty kremowymi włoskami. Przez włoski na karapaksie przebija czarny kolor tworząc charakterystyczny dla tego gatunku, gwieździsty wzór. Włoski na całym ciele o lekko czerwonawym zabarwieniu, z wyraźnymi białymi końcówkami. Avicularia juruensis to gatunek o najlepiej widocznych pomarańczowych „podkówkach” i „obrączkach”, które stanowią najbardziej charakterystyczna cechę tego gatunku. Posiadają je także dorosłe samce, dzięki czemu są bardzo łatwo rozpoznawalne (obrączki występują także na nogogłaszczce przekształconej w bulbus, co jest ewenementem nie tylko na skalę rodzaju).

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki