Stwórz swój motyw
1
Pasożytnictwo
Napisany przez Dark_Raptor
,
w
Nauka
26 lutego 2012
·
7 044 wyświetleń
,
w
Nauka
26 lutego 2012
·
7 044 wyświetleń
pasożytnictwo interakcje zależności zwierzęta pasożyty
Pierwsze definicje pasożytnictwa, które miały wpływ na wyodrębnienie się parazytologii jako samodzielnej gałęzi nauk przyrodniczych, pojawiły się w XIX wieku.
Wszystkie organizmy żywe dysponują czterema rodzajami dóbr: substancją (tkanki), procesami (reakcje chemiczne, enzymy), pracą (opieka nad potomstwem, przemieszczanie się), produktami pracy (kryjówki, gniazda). Pasożytnictwo to interakcja, która pojawia się wówczas, gdy jeden organizm żyje na lub w innym organizmie żywym jego kosztem. Żywiciel ponosi w tym układzie mniejsze lub większe straty. Taka forma życia jest szeroko rozprzestrzeniona zarówno w świecie zwierząt jak i roślin. Pasożyty wchodzą najczęściej w związki z organizmami o wyższym stopniu rozwoju, np. wiele nicieni zasiedla stawonogi.
Skamieniałości pasożytów są rzadkie i nie można dokładnie określić czasu pojawienia się tego typu organizmów. Do nielicznych przykładów skamieniałych pasożytów należą np.: parazytoidy owadów oligocenu (30 milionów lat temu), nicienie z grupy mermitidów w bursztynie eocenu (50 milionów lat temu), helminty wewnętrzne rekina z karbonu (300 milionów lat temu), ślady wskazujące na pasożyty trylobitów kambryjskich (570 milionów lat temu). Niektórzy uważają, że pasożytnictwo pojawiło się w przyrodzie, ponieważ nie mogło się nie pojawić i jest częścią życia. Interakcja ta zwykle jest długotrwała i trwa do momentu kiedy śmierć jednego z partnerów przerywa ten układ. Podczas trwania takiego związku pasożyt wykorzystuje dobra tworzone przez żywiciela. Według różnych danych pasożyty stanowią od 20 do 70% wszystkich opisanych gatunków zwierząt.
Wszystkie gatunki wolno żyjące podlegają wpływom środowiska zewnętrznego i presji innych organizmów. Wykorzystanie organizmu żywicielskiego jako środowiska życia przez pasożyty warunkuje szereg korzyści, np. siedlisko takie jest stabilniejsze od środowiska zewnętrznego. Większość pasożytów stara się maksymalnie skrócić pobyt w otoczeniu zewnętrznym.
Pojawienie się pasożytnictwa jest oznaką ewolucji pasożyta, jak również powolnym mechanizmem kształtowania się układu pasożyt – żywiciel. Na związek tego typu składa się szereg cech fizjologicznych, morfologicznych i ekonomicznych obu organizmów.
Układy pasożyt – żywiciel istnieją od momentu pojawienia się życia na Ziemi. Hipoteza Czerwonej Królowej zakłada, iż każda zmiana zachodząca w jednym gatunku indukuje zmianę w innym. Każdy gatunek podlega zatem presji innego. Potencjalne ofiary doskonalą swoje mechanizmy przystosowawcze, ułatwiające przetrwanie i obronę przed potencjalnymi pasożytami, przez co pasożyty również doskonalą swoje mechanizmy przystosowawcze, ułatwiające porażenie żywiciela i utrzymanie populacji. Koewolucja różnych mechanizmów doskonalenia i przełamywania barier obronnych organizmów umożliwia im przetrwanie: „musisz biec tak szybko jak tylko możesz, aby pozostać w tym samym miejscu” (Lewis Caroll).
Literatura:
Wszystkie organizmy żywe dysponują czterema rodzajami dóbr: substancją (tkanki), procesami (reakcje chemiczne, enzymy), pracą (opieka nad potomstwem, przemieszczanie się), produktami pracy (kryjówki, gniazda). Pasożytnictwo to interakcja, która pojawia się wówczas, gdy jeden organizm żyje na lub w innym organizmie żywym jego kosztem. Żywiciel ponosi w tym układzie mniejsze lub większe straty. Taka forma życia jest szeroko rozprzestrzeniona zarówno w świecie zwierząt jak i roślin. Pasożyty wchodzą najczęściej w związki z organizmami o wyższym stopniu rozwoju, np. wiele nicieni zasiedla stawonogi.
Skamieniałości pasożytów są rzadkie i nie można dokładnie określić czasu pojawienia się tego typu organizmów. Do nielicznych przykładów skamieniałych pasożytów należą np.: parazytoidy owadów oligocenu (30 milionów lat temu), nicienie z grupy mermitidów w bursztynie eocenu (50 milionów lat temu), helminty wewnętrzne rekina z karbonu (300 milionów lat temu), ślady wskazujące na pasożyty trylobitów kambryjskich (570 milionów lat temu). Niektórzy uważają, że pasożytnictwo pojawiło się w przyrodzie, ponieważ nie mogło się nie pojawić i jest częścią życia. Interakcja ta zwykle jest długotrwała i trwa do momentu kiedy śmierć jednego z partnerów przerywa ten układ. Podczas trwania takiego związku pasożyt wykorzystuje dobra tworzone przez żywiciela. Według różnych danych pasożyty stanowią od 20 do 70% wszystkich opisanych gatunków zwierząt.
Wszystkie gatunki wolno żyjące podlegają wpływom środowiska zewnętrznego i presji innych organizmów. Wykorzystanie organizmu żywicielskiego jako środowiska życia przez pasożyty warunkuje szereg korzyści, np. siedlisko takie jest stabilniejsze od środowiska zewnętrznego. Większość pasożytów stara się maksymalnie skrócić pobyt w otoczeniu zewnętrznym.
Pojawienie się pasożytnictwa jest oznaką ewolucji pasożyta, jak również powolnym mechanizmem kształtowania się układu pasożyt – żywiciel. Na związek tego typu składa się szereg cech fizjologicznych, morfologicznych i ekonomicznych obu organizmów.
Układy pasożyt – żywiciel istnieją od momentu pojawienia się życia na Ziemi. Hipoteza Czerwonej Królowej zakłada, iż każda zmiana zachodząca w jednym gatunku indukuje zmianę w innym. Każdy gatunek podlega zatem presji innego. Potencjalne ofiary doskonalą swoje mechanizmy przystosowawcze, ułatwiające przetrwanie i obronę przed potencjalnymi pasożytami, przez co pasożyty również doskonalą swoje mechanizmy przystosowawcze, ułatwiające porażenie żywiciela i utrzymanie populacji. Koewolucja różnych mechanizmów doskonalenia i przełamywania barier obronnych organizmów umożliwia im przetrwanie: „musisz biec tak szybko jak tylko możesz, aby pozostać w tym samym miejscu” (Lewis Caroll).
Literatura:
Croll N.A. 1977. Pasożytnictwo i inne związki. PWN. Warszawa, ss. 194.
