hakeem

Brak charakterystyki

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Brak charakterystyki

Osiąga 9-12,5cm. Dominuje czarne ubarwienie. Szczypce oraz telson u niektórych osobników mogą mieć kolor brązowo-czerwony. Duże, masywne nogogłaszczki. Ich budowa jest taka sama zarówno u samca jak i u samicy.

Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników Psalmopeus cambridgei, gdzie karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek nieopisany błędnie identyfikowany jako Sericopelma angustum (Valerio, 1980), (ex. Brachypelma angustum).

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Około 4 wylinki młode ciemnieją, natomiast około 6 mają już wyraźnie niebieski kolor, który utrzymuje się przez całe dorosłe życie pająka. Już od około 7- 8 wylinki kolor jednolicie niebieski na całym ciele, dłuższe włoski także koloru niebieskiego, w tym wieku brak czerwonawych włosków, czy białych zakończeń. Dorosłe samice czysto morskiego koloru (zielono – niebieskie), także wszystkie dłuższe włoski na ciele są dokładnie tego samego koloru, brak obrączek na odnóżach, stopy zakończone pomarańczowymi włoskami. U starszych samic mogą pojawić się czerwonawe włoski na dwóch ostatnich parach odnóży, kolor blednie, nie jest już tak uderzająco czysto – niebieski, włoski także stają się jaśniejsze. Dorosłe samce także niebieskie, lecz kolor jest już ciemniejszy, jaśniejsze tylko uda, na których dobrze widać typowy dla gatunku kolor.

Brak charakterystyki

Jedna z najpiękniej i najciekawiej ubarwionych przedstawicieli rodzaju Ybyrapora. Maluchy zielono – niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Niemal każda kolejna wylinka przynosi zmiany ubarwienia. Osobniki około 5-6 wylinki posiadają zdecydowanie najpiękniejsze ubarwienie, odnóża zielono – niebieskie z bardzo intensywnym połyskiem, karapaks zielono – niebiesko – żółty z jaśniejszymi włoskami dookoła, na odwłoku pasek czerwonych włosków, z każdą wylinką powiększający się. Na 7-8 wylince pająk nabiera fioletowych poblasków, karapaks jaśnieje, czerwona plama włosków na odwłoku powiększa się. Dorosłe młode samice koloru brązowo – niebieskiego z licznymi poblaskami innych kolorów. Długie włoski na całym ciele jasne, karapaks jasnobrązowy, wzór na odwłoku zmienia kolor na brązowy i obejmuje już niemal cały odwłok. Na „stopach” wyraźnie widoczny wzorek tzw. błyskawic. Starsze samice tracą atrakcyjne kolory, niemal cały pająk staje się jednolicie brązowy. Dorosłe samce jednolicie brązowe.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Gatunek po raz pierwszy opisany przez brytyjskiego zoologa Reginalda Innesa Pocock'a. W 2001 roku opisany przez Peter Kirka jako odrębny gatunek Poecilotheria pederseni. W 2013 roku publikacja R. Gabriela, R. Gallona oraz A. Smitha ponownie przywróciła pierwotną nazwę dla tego gatunku a także uznała Poecilotheria pederseni jako synonim gatunku Poecilotheria vittata. Gatunek nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.