Draughtell

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Brak charakterystyki

Ptasznik występuje w zachodniej i centralnej Afryce.

Brak charakterystyki

Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników Psalmopeus cambridgei, gdzie karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Odnóża są czarnej barwy z wyjątkiem tibia i metatarsus, które są pomarańczowe. Cały odwłok wyraźnie opalizuje na zielonkawy kolor. Wraz ze wzrostem pomarańczowa barwa na odnóżach całkowicie zanika. U dorosłych osobników karapaks oraz uda mają złotawy kolor. Pozostałe części odnóży wpadają w barwę brązowo-szarą. Odwłok jest ciemnobrązowy z zielonym połyskiem, pokryty rudymi, rzadkimi włoskami.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity

Brak charakterystyki

Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.

Charakterystyczną cechą gatunków z rodzaju Creobroter jest „oko” występujące na soczyście zielonej pierwszej parze skrzydeł. Druga para skrzydeł dwukolorowa, bliżej ciała skrzydła mają kolor czerwony, pozostała część łącznie z końcówkami skrzydeł czarna.

Wielkość samca: 3,0 cm
Wielkość samicy: 3,5-4,0 cm

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Młode podobne do większości młodych przedstawicieli rodzaju, jednak nieco ciemniejsze, bardziej pomarańczowo - cieliste, około 4-5 wylinki kolor zmienia się na ciemniejszy, przechodząc stopniowo w kolor dorosłego pająka około 7 wylinki (wtedy też zanika zupełnie młodzieńczy wzór z odwłoka). Cechą charakterystyczną tego gatunku jest krwistoczerwone zabarwienie włosków na ciele pająka, szczególnie na dwóch ostatnich parach odnóży. Sety długie, jednolicie czerwonego koloru, biało zakończone włoski nieliczne i tylko w przedniej części ciała pająka. Tuż po wylince dorosłe osobniki zachwycają pięknie nasyconym czerwonym kolorem zarówno na tylnych odnóżach, jak i wokół karapaksu. Kolor ciała zielono - niebieski w zależności od wieku i czasu od wylinki. Brak wyraźnie widocznych "obrączek", "podkówek" i "żeberek" na odnóżach. Starsze samice tracą częściowo mocno czerwony kolor, stają się bardziej bure, niektóre sety robią się bardziej kremowe niż czerwone. Dorosłe samce zachowują typowy dla gatunku zielono - niebieski kolor, długie sety na dwóch ostatnich parach odnóży pozostają wyraźnie czerwone,ale nie aż tak jak u niedorosłego samca. Odwłok dłuższy niż szerszy, inaczej niż np. u Avicularia avicularia, co sprawia że dorosłe osobniki mają dość charakterystyczne proporcje ciała.

Jeden z największych ptaszników nadrzewnych, szybki, agresywny.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Ubarwienie ciemno brązowe, wpadające niemal w czerń. Nogi i telson żółtawe. W odróżnieniu od rodziny Buthidae posiada cienką metasomę oraz potężne szczypce.

Agamy brodate zdobywają coraz większą popularność zarówno wśród doświadczonych hodowców, jak i osób które dopiero zaczynają swoją przygodę z terrarystką. Jest to spowodowane przez ciekawy wygląd, którego głównym czynnikiem jest coraz większa ilość odmian genetycznych i barwnych. Dość duży rozmiar w porównaniu do innych jaszczurek (osiągają nawet do 50 cm długości), charakter dzięki któremu możemy obserwować ciekawe zachowania stadne oraz w przypadku większej ilości osobników, łatwe oswojenie i przyzwyczajenie się do swojego opiekuna.

Gatunek polecany dla początkujących hodowców, jednakże nie oznacza to, że jest odporny na wszystkie błędy hodowlane. Niedopuszczalne jest hodowanie brodaczy w parach (samiec / samica) lub dwóch samców razem. Najczęstszym rozwiązaniem jest hodowanie dwóch samiczek lub jednego samca.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Wcześniejsza nazwa to sp. "Bolivia". Obecnie spotykany wyłącznie pod nazwą Cyriocosmus perezmilesi - ogólnie dostępny, jeden z najpopularniejszych gatunków w obrębie rodzaju.

Jest to jeden z najbardziej popularnych karaczanów karmowych. Swoją popularność zawdzięcza dużej płodność, łatwości w hodowli, odpowiedniej wielkości (40-48 mm) oraz tym, że nie wspina się po gładkich pionowych powierzchniach. Jednak ostatnimi czasy, często pojawiają się informacje o uczuleniach na ten gatunek.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki