docfaq

Detrytofagi żywią się martwą materią organiczną, w związku z czym nie stanowią zagrożenia dla jaszczurki. Powiedziałbym nawet, że są pożądanymi organizmami w terrarium, a przynajmniej przeze mnie, bo pomagają utrzymać czystość.  

@ekneller, trochę zbyt asekuracyjnie podchodzisz do karmienia, kto w naturze odrywa głowy i kończyny owadom? Agamy to masywne jaszczurki, dosyć dobrze gryzą i w zdecydowanej większości radzą sobie z karmówką. Oczywiście nie ma niczego złego w tym, co proponujesz, jak ktoś chce, to niech tak robi, ale poza pojedynczymi przypadkami, jest to niepotrzebne.  

Mole rzeczywiście nie powinny być podstawą diety w związku z wysoką zawartością tłuszczu, ale za to są dobre do przełamywania niejadków i w trakcie rekonwalescencji, można je podawać regularnie, "2 sztuki raz na dluższy czas" to nie jest limit. 

Dokładnie tak, zwierzę to odpowiedzialność, trzeba mu zapewnić odpowiednie warunki i dostęp do właściwej opieki. Nie każdy terrarysta musi mieć w pobliżu weterynarza od gadów, ale każdy terrarysta ma obowiązek zapewnić sobie możliwość dostania się do takiego, choćby w innym mieście. W lokalizacji masz podaną Warszawę, nawet mieszkając na obrzeżach powinnaś móc podjechać do jednego ze specjalistów. Jeśli jednak uważasz, że musisz pójść na jakieś kompromisy i zapewnić warunki tylko zbliżone do optymalnych, to lepiej rozważ przekazanie zwierzęcia komuś, kto będzie w stanie się nim właściwie zająć. Widać, że masz mnóstwo dobrych chęci i przejmujesz się losem agamy, ale to tylko część sukcesu.  

Ja również skłaniam się do sugestii, że coś się w końcówkę ogona stało i teraz ją boli. Podeślij zdjęcie ogonka i tej gulki przy łapie. 

Niestety minimum to minimum. 10-letnia agama jest pewnie dłuższa niż 40 cm, to mówi chyba samo za siebie. Wymiana terrarium na większe to nie kwestia opłacalności, hobby nie jest opłacalne, to po prostu studnia dla pieniędzy, z której możesz czerpać satysfakcję i szczęście.  

Nie mam pojęcia, co to mogło być. Coś zadziało się w układzie pokarmowym, wszystkie te otwory są połączone, a w przypadku oczodołów niewiele trzeba, żeby się przebić. W ten sposób wyobrażałbym sobie śmierć od jakiejś trutki... 

@MikeB @Vulpes90

"Piasek dla gadów" to raczej hasło marketingowe. Ogólnie sypkie podłoża są kontrowersyjne, rzeczywiście mogą być przyczyną zaczopowania, ale na dobrą sprawę to wtórny problem niewłaściwej opieki. Zwierzęta żyją prawie wyłącznie na sypkich podłożach, więc to nie one są głównym problemem. Niemniej, istnieją takie, których nigdy bym nie polecił, ponieważ stwarzają dodatkowe zagrożenie. Do takich zaliczyłbym: piasek wapienny (niby CaCO₃, czyli forma dosyć przyswajalna, ale w dużych ilościach może się zbijaź w przewodzie pokarmowym i czopować), wszelkiego rodzaju zrębki, małe kamyczki i żwirki (wystarczająco małe, żeby je połknąć, ale też wystarczająco duże i twarde, by zaczopować i uszkodzić przewód pokarmowy), podłoża pylące jak suchy torf kokosowy, nieodpylone lub niewypłukane piaski i inne (pył dostaje się do układu oddechowego i z czasem może to doprowadzić do zapalenia i zakażenia). 
Początkującym hodowcom (albo i zaawansowanym, którzy pierwszy raz mają jakiś gatunek) proponowałbym wybranie bezpieczniejszego podłoża, przynajmniej na początku. Ręczniki papierowe, podłoże celulozowe, kukurydziane, gliniaste, sztuczna trawa, duże kamienie i kora (niemieszczące się so pyska) - to jest coś, od czego warto zacząć. Najbardziej podstawowym i najlepszym podłożem na początek są ręczniki papierowe, cechuje je łatwość wymiany, duża dostępność, przystępna cena, łatwo można dostrzec świeże odchody i niezjedzone owady, chłoną też wodę. Pozwala to utrzymać higienę szczególnie w trakcie kwarantanny, pilnować, czy wszystkie owady są zjadane, czy zwierzę wypróżnia się regularnie. Po zaznajomieniu się z pupilem, upewnieniu, że zapewnione warunki są dla niego właściwe, można śmiało próbować z innym, bardziej naturalnym podłożem. Trzeba jednak mieć na uwadze, że żadne podłoże nie powinno być zjadane. Niewielkie ilości mogą być połykane razem z pokarmem, to raczej nie problem, ale jeśli uznasz, że za dużo tego zjada, albo pojawią się problemy związane z czopowanem, to wtedy należy je bezwzględnie wymienić, ewentualnie dostosować na przykład technikę karmienia. 

Mam wrażenie, że albo weterynarz nie jest zbyt dokładny, albo Ty niezbyt dokładnie opisujesz. Na polecenie weterynarza podano agamie witaminy i elektrolity, probiotyk, szczepionkę, lek przeciwpasożytniczy, lek przeciwbólowy, antybiotyk i lek przeciwwymiotny (Emeprid, tak?) - to niezły koktajl, a badania, z tego co przeczytałem, były bardzo ograniczone. Badania kału pod mikroskopem nie było, a jest ono kluczowe: po pierwsze, po co podawać lek przeciwpasożytniczy, jeżeli nie ma pasożytów, a po drugie, lek powinien być dostosowany do pasożytów. Aktualnie ani nie wiadomo, czy w ogóle jakieś pasożyty są, ani jakie to pasożyty, czyli czy ten lek w ogóle jest skuteczny. Antybiotyk to poważna sprawa, rozumiem podawanie zachowawcze szczególnie w przypadku, gdy zrobienie posiewu może być utrudnione (bo nie ma jak pobrać próbki), ale powinny być jednak przesłanki, że w ogóle ma miejsce jakieś zakażenie baktryjne. A ta szczepionka? Może chodzi Ci o zwykły zastrzyk (co w nim w takim razie było)? Nie słyszałem, o szczepieniu gadów. Tak samo o sprawdzaniu temperatury ciała w czasie wizyty. 

Nie chcę podważać kompetencji i opinii weterynarza, w końcu ma za sobą sporo lat nauki, ale mnóstwo rzeczy mi się tu nie zgadza, zamęczyłbym go pytaniami, gdybym mógł. 

Jeśli chodzi o samo leczenie pasożytów/bakterii (zaznaczam, że właściwie to nie wiemy, czy właśnie z tym mamy do czynienia), to najlepiej byłoby przenieść zwierzę do terrarium tymczasowego z ręcznikiem papierowym, bez zbędnych dekoracji. Jeżeli to rzeczywiście są jakieś pasożyty, to agama będzie się nimi powtórnie zarażać, chodząc po podłożu, na które wraz z kałem trafiają formy inwazyjne. To samo może być z bakteriami i wirusami, ogólnie patogenami. Obecne terrarium powinno zostać odkażone odpowiednim preparatem. Weterynarz powinien być w stanie coś polecić, ale ponieważ sam nie wie, z czym ma do czynienia, nie wiem, czy warto go o to pytać. W Polsce uniwersalnym środkiem jest Virkon S. 

Z kąpielami nie ma co przesadzać. Jeżeli wciąż się nie wypróżnia i ma wzdęty brzuch, rób to raz dziennie i połącz ze wspomnianym masażem brzucha, pomaga to w stymulacji ruchu jelit. Ale z tego co przeczytałem wynika, że agama je i wypróżnia się, mało je, więc i mało kału, ale jednak jest. Brzuch już nie jest wzdęty, weterynarz niczego nie wyczuł ani nie zobaczył po prześwietleniu. To sugeruje, że kąpiele nie są już potrzebne. Myślę, że warto w takim razie ich zaprzestać, żeby nie stresować agamy. 

Co do ziół jestem raczej sceptyczny. Owszem niektóre zawierają związki pomagające w walce z patogenami, ale często występują w nich w znikomych ilościach i bez odpowiedniej obróbki lub ekstrakcji i koncentracji dają raczej efekt placebo. Nie słyszałem o żadnych przeciwwskazaniach. 

Nie jestem tylko pewien, czy wciąz zwraca przyjmowany pokarm, chyba już nie? 

Na rynku dostępne są papki od Repashy i Arcadia, myślę, że warto z nimi spróbować. W Anglii nie powinno być problemu z dostępnością. Powinny być lepiej przyjmowane od całych liści i owadów. Najlepiej wybrać takie, które mają w składzie owady lub po prostu białko zwierzęce. 

Lampy super, temperatury super. Na dobrą sprawę możesz nawet podnieść temperaturę na wyspie grzewczej do 40°C, ale to jak już chcesz i możesz.  

No właśnie, co weterynarz powiedział? Co go zaniepokoiło, co podejrzewa? Co te leki mają osiągnąć i w jakim czasie? Wspomniane problemy z wypróżnianiem i wymiotowanie mogłyby świadczyć o zaczopowaniu, ciemna broda jest sygnałem, że nieustannie towarzyszy mu jakiś dyskomfort lub ból. Spróbuj sprawdzić brzuch agamy, czy jest nadęty, czy jest twardy. 

Koniecznie bądź w kontakcie z weterynarzem, jeżeli nie satysfkacjonuje Cię jego pomoc, poszukaj innego, nie musi się specjalizować w agamach, ważne, żeby znał się na gadach. 

Jeżeli koniecznie musisz rozwiązać tę sytuację w ograniczonym czasie, to najlepiej będzie węża komuś przekazać, najszybsza będzie adopcja, nie wiem, czy ktoś kupuje węże w trakcie głodówki. Do sprzedawcy jak najbardziej możesz napisać, czemu nie, z tym że nie nastawiaj się na pomoc z jego strony, po trzech miesiącach to sam nie wiem, czy bym nawet odpowiedział. Możliwe jednak, że będzie w stanie coś podpowiedzieć, może jeszcze pamięta węża albo po prostu jest doświadczonym hodowcą i zna różne sposoby na marudy. Gdybyś była ze sprzedawcą w kontakcie, to mogłoby się udać zwrócenie węża, ale po kilkumiesięcznej ciszy nie ma na co liczyć. Tak jak wyżej napisano, nie masz czym poprzeć swojego podejrzenia o zatajeniu informacji, powodem tego zachowania może być zwykły stres związany ze zmianą, tym bardziej że problem pojawił się po zakupie. 

Jak już przestanie się denerwować Waszą obecnością i będzie się spokojnie zachowywać przy rutynowych czynnościach w terrarium, to możecie zacząć dotykać i wyjmować. Najlepiej wzmocnić to przez bodziec pozytywny, czyli jedzenie. Można tak manewrować pęsetą z owadem, że jaszczurka sama wejdzie na dłoń w trakcie polowania - taki kontakt na początek powinien wystarczyć. 

Wszystko opisane w artykule z linku. Phelsuma madagascariensis to nazwa gatunku. Phelsuma madagascariensis grandis to podgatunek, który rzeczywiście jest większy od podgatunku nominalnego, czyli Phelsuma madagascariensis madagascariensis. Mimo że The Reptile Database oddziela P. madagascariensis i P. grandis, to jednak jest to chyba wciąż dyskusyjne i w terrarystyce raczej widuje się to jako podgatunek, a nie osobny gatunek. 

https://www.terrarium.com.pl/felsuma-madagaskarska/

https://reptile-database.reptarium.cz/species?genus=Phelsuma&species=madagascariensis

https://reptile-database.reptarium.cz/species?genus=Phelsuma&species=grandis

Samica, widać szparkę. 

Nagła zmiana temperatury szkła może do czegoś takiego doprowadzić, wystarczyłoby trochę wody. 

Tak, wylęg karaczana może być, można podawać jakąkolwiek karmówkę dostosowaną do rozmiaru pająka.  

Samiec Salticus sp. Możesz śmiało zatrzymać, chociaż długo pewnie się nie nacieszysz, ta płeć krótko żyje.  

Salticus sp. Moim zdaniem skakuny sprawiają sporo radości w hodowli, chociaż w przypadku rodzimych gatunków może to nie być aż tak przyjemne ze względu na rozmiar.