olosuperkolo

Gekon płaczący posiada zadziwiająco wręcz szeroki i rozległy zasięg geograficzny. Występuje na większości wysp na Pacyfiku, oraz północnej Australii i południowo-wschodniej Azji. Zawleczony na Galapagos i do Ameryki. Rozmnażanie partenogenetyczne pozwala mu łatwo kolonizować nowe lądy i przeważnie jest jednym z pierwszych zwierząt pojawiających się na nowo powstałych wyspach oceanicznych. Dostaje się tam najczęściej na zwalonych do wody przez sztormy pniach drzew albo na gapę na skonstruowanych przez ludzi łodziach (albo na pokładzie samolotów). Rozmnażanie partenogenetyczne to prawdopodobnie przystosowanie do kolonizacji odległych lądów. Dzięki temu wystarczy by jeden gekon dopłynął na zwalonym do wody drzewie na inną wyspę i bez problemu może założyć tam nową populację. W przypadku zwierząt rozdzielnopłciowych potrzebne do tego jest niewielkie stado lub w wypadku bardzo zdrowych genetycznie zwierząt, przynajmniej ciężarna samica. Gekony płaczące nie mają tego problemu. Bardzo ufne, chętnie przyjmują pokarm z pincety, ale nie należy brać go na ręce ze względu na wyjątkowo małe rozmiary i związaną z nimi delikatność.

Gekon płaczący potrafi zmieniać barwę od czekoladowego brązu z pręgowanym grzbietem i żółtym brzuchem do jasnego beżu z nielicznymi czarnymi plamkami na grzbiecie.

Coenobita perlatus to skorupiaki należące do Anomura, czyli miękkodwłokowców. Gruby i twardy pancerz pokrywa tylko głowę i odnóża, odwłok natomiast jest bardzo delikatny, dlatego potrzebuje ochrony. W tym celu zajmują one muszle ślimaków, gdzie chronią się przed niebezpieczeństwem. Preferuję muszle, które pasują ciasno, aby zapobiegać parowaniu i szczelniej osłaniać delikatne narządy wewnętrzne. W hodowli trzeba zapewnić im stały dostęp do odpowiedniej wielkości, czystych muszli. Najlepiej aby były one różnego kształtu i wielkości, wtedy krab będzie wybierał najbardziej mu odpowiadającą.
Kraby te należą do rzędu decapoda (dziesięcionogi), co oznacza, że mają 5 par odnóży. Pierwsza para przekształciła się w chelipedy (kleszcze), z czego u Coenobita perlatus większy jest lewy cheliped. Druga i trzecia para nóg jest używana do lokomocji. Kolejnej pary są wykorzystywane do transportu żywności i wody do aparatu gębowego. Samce i samice Coenobita perlatus można odróżnić tylko podczas linienia i zmiany muszli, kiedy osobnik znajduje się poza ochronną skorupą.
Osobniki omawianego gatunku mają pomarańczowo- czerwone zabarwienie ciała; intensywność barwy zależy min. od odpowiedniej, bogatej w karoten diety. Dorosłe mogą osiągać wielkość do 8 cm i masę 80 gram.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Mały, osiągający 2 cm długości słodkowodno-lądowy krab. Ubarwiony głównie ciemno fioletowo z żółtą plamą z tyłu głowotułowia. Oczy tego gatunku są pomarańczowe, co na tle ciemnofioletowego ciała budzi skojarzenie z oczami wampira, stąd nazwa "vampire crab". Oczywiście kraby te nie piją krwi.

Brak charakterystyki

Muszla skręcona spiralnie, długości od 6 do nawet 20 cm, przeciętnie 12-15 cm. Ubarwienie muszli u dzikich ślimaków zależnie od podgatunku: ciemnobrązowe, jasnobrązowe, lekko oliwkowe z jasnymi pasami o zmiennym rysunku, które z wiekiem zanikają. Wnętrze muszli jasne, niebieskawe lub szarawe.
Ciało ślimaka jasnobrązowe do ciemnobrązowego z ciemnym pasem biegnącym od głowy.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Bardzo duży, pięknie ubarwiony i łatwy w hodowli, choć agresywny gekon. Samce wydają głośne odgłosy godowe.

Brak charakterystyki