łukasz5124

Boa dusiciele to masywne i silne węże cechujące się zróżnicowanym ubarwieniem w zależności od podgatunku. Posiadają trójkątną głowę, wyraźnie wyodrębnioną od reszty ciała. Po obydwu stronach pyska przebiegają charakterystyczne pręgi. Wzór na grzbiecie tworzą tzw. siodła, które najczęściej mają czarny, ciemnoszary lub ciemnobrązowy kolor. Ogon pokryty jest owalnymi, nieregularnymi plamami, zwykle w odcieniach ciemnej czerwieni.

Gady te są dość popularne w hodowlach zamkniętych. Większość osobników dostępnych na rynku to mieszańce różnych podgatunków, osiągające rozmiary wyszczególnione poniżej. W naturze wielkość boa jest bardzo zróżnicowana w zależności od podgatunku czy odmiany terytorialnej. Przedstawiciele tych największych mogą osiągać nawet ponad 300 cm długości, podczas gdy osobniki odmian karłowatych często nie przekraczają 180 cm.

Duża ilość odmian kolorystycznych oraz względnie łatwa hodowla determinuje popularność tego gatunku na rynku terrarystycznym. Jednakże, decydując się na zakup boa dusiciela należy pamiętać o zapewnieniu mu właściwej opieki i odpowiednich warunków (duże terrarium, odpowiednia ilość pożywienia). Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że dorosłe węże tego gatunku, pomimo zazwyczaj łagodnego usposobienia, mogą być realnym zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka.

Bardzo duży, pięknie ubarwiony i łatwy w hodowli, choć agresywny gekon. Samce wydają głośne odgłosy godowe.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Jest jaszczurką należącą do rodziny agam (Agamidae). Jest jedynym gatunkiem w rodzaju Chlamydosaurus. Wszystkie populacje należą do podgatunku nominatywnego Chlamydosaurus kingii kingii.

Correlophus ciliatus są jednym z najpopularniejszych gekonów w hodowlach, a z cała pewnością najbardziej popularnym gekonem nadrzewnym. Są to gady osiągające maksymalnie 22 cm i 65 gramów wagi.
Ich popularność spowodowana jest niewielkimi wymaganiami hodowli, spokojnym temperamentem, licznymi odmianami barwnymi czy też ich ciekawym wyglądem. Są polecane dla początkujących hodowców.

Jest to bardzo charakterystycznie wyglądająca jaszczurka. Ciało jest smukłe, szczupłe, z dobrze wyodrębnioną głowa na stosunkowo długiej i ruchliwej szyi. Tułów krępy, lekko spłaszczony bocznie. Kończyny długie, silnie umięśnione zakończone bardzo długimi i szczupłymi palcami o hakowatych pazurach. Palce stup posiadają poszerzone łuski po bokach zwiększające ich powierzchnię. Łuski granulkowate, drobne, nie zachodzące na siebie i pozbawione kila. Dorosłe osobniki posiadają charakterystyczny płetwowaty grzebień na grzbiecie i ogonie, szczególnie dobrze rozwinięty u samców. Odcinek grzbietowy grzebienia wyraźnie oddzielony od odcina ogonowego. Na głowie dorosłych osobników występuje grzebień w formie płatka, u samców jest on duży dwudzielny u samic mały i trójkątny w kształcie. Ubarwienie dorosłych osobników obu płci zdominowane przez soczystą zieleń, niekiedy z odcieniem błękitnym. Wzdłuż ciała po bokach tułowia występują okrągłe plamki koloru błękitnego lub kremowo-żółtego ułożone w pasy. Podgardle jasne, kremowe lub żółtawe. Na grzebieniu grzbietowym występuje 3 do 5 ciemnych, czarnych lub brunatnych pręg. Tylna połowa ogona ozdobiona także ciemnymi pierścieniami.Osobniki młodociane oliwkowo-zielone lub brązowe z ciemnymi pręgami. Dorosłe osobniki dorastają nawet do 95 cm dł, z czego ponad połowa przypada na ogon. Przeciętna długość dorosłych okazów w hodowli to 75 - 80 cm.

Smukły wąż o grubości ok około 1 cm, średnia wielkość to około 90 cm, czasami przekraczają 100 cm (głównie samice)

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Brak charakterystyki

Jest to lekko zbudowany, smukły gatunek agamy, osiągający do 50 cm dł ( z czego ponad połowa przypada na smukły, biczowaty ogon). Głowa jest wydłużona, ze spiczastym pyskiem. Tułów lekko spłaszczony, pokryty szorstkimi, zachodzącymi na siebie lekko łuskami z kilem. Na karku widoczny jest niski grzebień utworzony z masywnych, zaostrzonych łusek. Kończyny są długie i silne, z długimi palcami zakończonymi zakrzywionymi hakowato pazurkami. Jaszczurka ta doskonale wspina się po drzewach, ale jest również bardzo aktywna na powierzchni gruntu. W przypadku zagrożenia, podobnie jak kilka innych gatunków agam potrafi biec na tylnych łapach.

Lophognathus temporalis jest jaszczurką zasiedlającą północne i północno-wschodnie rejony Australii (Queensland, Terytorium Północne oraz skrajnie wschodnie obszary Zachodniej Australii). Spotykany jest również na pobliskiej Nowej Gwinei oraz okolicznych mniejszych wyspach.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Wyróżniono kilka podgatunków w zależności od terenu występowania:

• A. a. agama (Afryka środkowa) - podgatunek nominalny
• A. a. savattieri (Afryka środkowa)
• A. a. africana (Liberia)
• A. a. boensis (Gwinea Bissau)
• A. a. dodomae (Tanzania)
• A. a. elgonis (Uganda, Kenia i Tanzana)
• A. a. lionotus (Uganda i Kenia)
• A. a. muscovensis (Angola)
• A. a. spinosa (Egipt i Etiopia)
• A. a. ufipae (okolice jeziora Tanganika)

To wyjątkowo duży i piękny skorpion jest jednym z najłatwiejszych w hodowli i utrzymaniu. Osiąga nawet 18 cm długości (przeciętnie 12-17 cm) i wagę 20-30g. Niekiedy wyrośnięte, ciężarne samice mogą ważyć około 50 g. Czarny, błyszczący kolor wpada czasami w ciemnoniebieski, brązowy lub zielonkawy odcień. Telson u młodych osobników jest biały, a z wiekiem staje się czerwono - brązowy.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Scynk krokodylowy nie cieszy się dużą popularnością wśród terrarystów. W terrariach spotykany jest bardzo rzadko. Niełatwo również zakupić ten gatunek, który wciąż jest częściej importowany niż rozmnażany w niewoli. Nikt jednak nie może odmówić tej osobliwej jaszczurce niezwykłego i oryginalnego wyglądu. Prawdę mówiąc scynk ten nie przypomina innych przedstawicieli swojej rodziny. Kolczasty wygląd sprawia, że wielu kojarzy go raczej z szyszkowcem (Cordylus sp.) niż ze scynkami, choć pomarańczowo-czerwone obwódki wokół oczu sprawiają, że trudno pomylić go z innym gatunkiem. Specyficzny wygląd to jednak nie jedyna zaleta scynka krokodylowego. Wyróżnia go także osobliwe zachowanie oraz wiele niezwykłych cech anatomicznych i morfologicznych. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech gatunku jest obecność pomarańczowo-czerwonych obwódek wokół oczu. Ubarwienie młodych osobników odmienne (charakterystyczna żółta głowa).

Brak charakterystyki