Bardzo podobne do ptasznika z gatunku Brachypelma boehmei. Istnieją 3 widoczne różnice:
Brachypelma boehmei ma gęsto owłosione kończyny, Aphonopelma bicoloratum mniej. Ten pierwszy ma odwłok porośnięty rzadkimi, perłowymi włoskami, natomiast ten drugi ma te włoski czerwone, jest ich więcej i są wyraźnie dłuższe
Brachypelma boehmei prawie bez wyjątku wyczesują włoski parzące z odwłoka, natomiast Aphonopelma bicoloratum prawie wcale tego nie robią.
Brachypelma boehmei posiada narząd strydulacyjny na przedniej powierzchni uda pierwszej nogi (widoczny pod mikroskopem lub gołym okiem u większych osobników), natomiast Aphonopelma bicoloratum tego narządu nie posiadają
Samiec identycznie ubarwiony jak samica do momentu zrzucenia ostatniej wylinki. Po osiągnięciu dojrzałości płciowej jego barwa diametralnie się zmienia. Odnóża robią się czarne, wzdłuż których widoczne są jedynie pomarańczowe prążki. Karapaks jest ciemnopomarańczowy, odwłok zaś czarny z rudymi włosami.
Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników Psalmopeus cambridgei, gdzie karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.
To duże o imponującym wyglądzie jaszczurki mogące osiągać powyżej 2 m długości całkowitej, choć to przypadki sporadyczne i zwykle ich długość w warunkach terraryjnych nie przekracza 170 cm. O bardzo atrakcyjnym brązowym lub szaro-zielonym ubarwieniu z kremowo-żółtymi plamami lub pasami na grzbiecie i kończynach i z żółto-zielonymi plamami na głowie, co czyni je jednymi z najpiękniejszych dużych waranów. O dość szczupłym, dobrze umięśnionym tułowiu, z niedużą trójkątnie zarysowaną głową oraz długą szyją. Posiadają silne kończyny z ostrymi pazurami, którymi bez trudu potrafią rozszarpać swoją zdobycz oraz kopać w ziemi oraz dobrze umięśniony i bocznie spłaszczony ogon ułatwiający im pływanie.