horacy

Anakonda żółta to masywny wąż, prowadzący wodno-lądowy tryb życia. Głowa, z wysoko osadzonymi nozdrzami oraz oczami, jest słabo wyodrębniona od reszty ciała. W ubarwieniu dominuje ciemnożółty lub zielonkawożółty kolor. Grzbiet pokrywają owalne, czarne plamy, natomiast po bokach znajdują są niereguralne, często poprzerywane, mniejsze cętki. Na głowie oraz pysku widocznych jest kilka ciemnych, podłużnych smug.

Węże te średnio osiągają od 3 do 4 metrów długości przy wadze od 25 do 40 kg.

Anakonda zielona jest znana jako największy wąż na świecie, jednakże bardziej adekwatne wydaje się określenie "najpotężniejszy wąż na świecie". Eunectes murinus to gatunek osiągający ogromne rozmiary oraz imponującą wagę ciała. Pod względem długości ustępuje jednak azjatyckim pytonom siatkowym.

Anakonda to masywny wąż o krępej budowie ciała. Głowa jest stosunkowo mała i słabo wyodrębniona. Charakterystyczne są wysoko osadzone oczy (jest to przystosowanie do wodno- lądowego trybu życia). Inną cechą rozpoznawczą jest ubarwienie. Dominującym kolorem jest oliwkowa zieleń, na grzbiecie znajdują się owalne, czarne plamy, natomiast po bokach ciała widoczne są jaśniejsze cętki w ciemnych obwódkach. Za oczami, wzdłuż pyska, przebiegają czarne linie, nad którymi zwykle jest widoczna jaśniejsza smuga.

Według źródeł naukowych gady te osiągają nawet 8 metrów długości oraz ok. 200 kg masy całkowitej. Obwód ich ciała w najszerszym miejscu może wynosić nawet 60 cm. Warto zaznaczyć, że od wielu lat nie znaleziono tak okazałych anakond. Największe z badanych osobników zwykle nie przekraczają 5,5 metra długości oraz 100 kg wagi. Przyczyną może być stopniowa degradacja środowiska naturalnego oraz polowania, które regularnie uszczuplają populację tych węży.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Średnich rozmiarów żmija. Zazwyczaj dorasta do 60-80 cm choć odnotowano przypadki osobników dochodzących do 120 cm długości. Głowa trójkątna, lekko spłaszczona. Na czubku głowy posiada charakterystyczny dla niej mięsisty, pokryty łuskami wyrostek. Tęczówka oka w jasnych kolorach, źrenica pionowa. Jest bardzo zróżnicowana pod względem ubarwienia. Podstawowa barwa ciała w odcieniach koloru szarego, brązowego, pomarańczowego, ceglastoczerwonego aż po jaskrawożółty. Na grzbiecie znajduje się wyraźny ciemniejszy zygzak. Barwa brzucha biaława z czarnymi plamami. Końcówka ogona zabarwiona inaczej niż reszta ciała z akcentem zieleni, żółci, czerwieni.

Cerastes cerastes jest niedużym gatunkiem żmii, dorastającym do średnio 30-60 cm długości. Czasami osiągają 80 cm długości. Posiada krępą budowę ciała, głowa jest wyraźnie wyodrębniona od reszty ciała. Gruczoły jadowe, umieszczone za oczami są średniej wielkości. Charakterystyczną cecha dla tego gatunku są dwa rogi, umieszczone nad oczami, po jednym nad każdym okiem. Rogi mogą być różnej długości, lub ich nie być(osobiście widziałem osobniki które posiadały tylko jeden róg). Kolor to połączenie żółtawych, szarobladych, różowawych, czerwonawych lub jasnobrązowych kolorów. Wzór to różnych rozmiarów ciemne plamy na jaśniejszym podbiciu. Kolor węża zawsze pasuje do koloru podłoża na jakim występuje. Brzuch ma barwę koloru białego. Ogon jest najczęściej cienki(wyraźnie wyodrębniony od reszty ciała), i posiada czarno zabarwioną końcówkę. Przemieszczają się ruchem skośnym kroczącym, nie przylega całą powierzchnią brzucha do podłoża. Ma to zapobiegać przegrzaniu(w przypadku aktywności za dnia), od gorącego piachu.
W przypadku wysokich temperatur (w porze południowej), gady te zakopują się w piachu co pozwala im przetrwać największe upały. Cerastes cerastes potrafi strydulować w przypadku niebezpieczeństwa.

Bitis arietans dorasta do około 1 metra długości (rekordowo 180 cm). Waga dochodzi do 6 kg, przy obwodzie do 40 cm. Osobniki zamieszkujące tereny Arabii Saudyjskiej odznaczają się dość małymi rozmiarami (maksymalnie do 80 cm). Uzębienie typu Solenoglypha, u Bitis arietans spotyka się po jednej parze zębów jadowych, z każdej strony szczęki. Ubarwienie jest zróżnicowane (zależne od rejonu występowania), grzbiet, jest w kolorze od słomkowego do jasnego brązu, z przebarwieniami pomarańczowymi lub brązowo-czerwonawymi. Na głowie widoczny ciemny pas zwężający się od karku w kierunku oczu, przedzielony cienką linią na wysokości oczu. Po bokach głowy widoczne są dwie jasne owalne podłużne plamy. Brzuch jest koloru białego lub żółtawego. Bitis arietans mimo mało aktywnego naziemnego trybu życia, potrafią sprawnie pływać i wspinać się po krzakach i drzewach (często spotyka się młodsze osobniki wygrzewające się na krzewach). Przemieszcza się ruchem prostoliniowym dzięki szerokim łuskom na brzuchu. Ale w przypadku zagrożenia potrafi też przemieszczać się ruchem skośnym kroczącym. Może tworzyć hybrydy z Bitis gabonica. Mimo iż ten gatunek nie wygląda na szybkiego i zwinnego węża potrafi atakować z prędkością 160km/h.

Brak charakterystyki