Ifa

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Epibolus pulchripes jest średniej wielkości gatunkiem krocionoga, dorasta zaledwie do 8-12 cm. Posiada przy tym od 50 do 59 segmentów ciała. Interesujące ubarwienie sprawia iż jest coraz popularniejszy w hodowli domowej. U samicy ciało matowe, kruczo-czarne, odnóża koloru czerwonego, natomiast samiec jest w takiej samej kolorystyce, z tym, że jest błyszczący. Krocionóg ten nadaje się jako pierwsze zwierzę, jest prosty w hodowli. Jest to afrykański gatunek krocionoga. Spotkamy go w południowo-środkowych rejonach tego kontynentu, w krajach takich jak Kenia, Tanzania czy na terenie masywu górskiego Usambara.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Jest to średniej wielkości agama pochodząca z tropikalnych obszarów południowo-wschodnich Azji. Długość dorosłego osobnika wynosi ok 32-36 cm, sporadycznie duże okazy dorastają nawet do 40 cm, z czego mniej więcej połowa przypada na ogon. Podobnie jak pozostałe agamy z rodzaju Acanthosaura charakteryzuje się się zbitą, masywną budową ciała i dużą głową z krótkim, lekko zadartym pyskiem. Dorosłe osobniki obu płci posiadają wydatne rogokształtne kolce nad oczodołami powstałe z przekształcanych łusek. Na karku i grzbiecie wzdłuż kręgosłupa biegnie grzebień utworzony przez zaostrzone, powiększone łuski. Rogi u tego gatunku są wydatniejsze oraz posiadają znacznie masywniejszą podstawę niż u innych gatunków z rodzaju Acanthosaura. Szczególnie wysokie są łuski grzebienia u samców. Występuje wyraźna przerwa pomiędzy odcinkiem karkowym i grzbietowym grzebienia. Stosunkowo słabo wykształcony worek podgardzielowy o żółtym ubarwieniu. Ciało pokryte niejednorodnej wielkości łuskami z wyraźnym kilem, które nadają jaszczurce "szorstki" wygląd. Łuski na ogonie ułożone są w pierścieniowato. Ubarwienie zmienne, zależne od płci, wieku, stanu zdrowia i emocjonalnego. Ogólnie barwa zdominowana przez kolory: ciemnozielony, oliwkowy i różne odcienie brązu, niekiedy rdzawy. Dojrzałe samce potrafią przybrać bardzo jaskrawe, jasno zielone ubarwienie ciała, zwłaszcza podczas okresu godowego. U dorosłych okazów występuje wyraźny marmurkowy deseń jasnych plam i cętek po bokach ciała. Okolice oczu ciemniejsze od reszty ciała, ciemno zielone, niekiedy czarne.

Jest to średniej wielkości żółw osiągający wielkość od 13-25 cm. Karapaks jest szeroki i nisko wysklepiony,jest koloru jasnożółtego, brązowego lub oliwkowego z rozległymi ciemnymi plamami na każdej tarczce. Plastron jest ciemny z żółtymi szwami.

Warunki życia żółwi stepowych są ekstremalne, tak więc okres ich aktywności w naturze przypada na 3-4 miesiące w roku, resztę czasu spędzają zakopane w ziemi. W zimie hibernują, natomiast w najgorętsze okresy zapadają w sen letni (estywacja)

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Japalura splendida jest stosunkowo niewielką agamą, dorosłe osobniki osiągają 18-25 cm dł. z czego połowa przypada na ogon. Charakteryzuje się zbitą, masywną budową ciała. Ogon jest walcowaty i gruby u nasady. Kończyny stosunkowo krótkie i masywne. Głowa duża w stosunku do wielkości ciała, z krótkim pyskiem. Cechy budowy ciała są prawdopodobnie przystosowaniem do środowiska w jakim występuje ten gatunek. Zasiedla obszary podgórskie i górskie, od 350 do ponad 3000 metrów nad poziomem morza. Masywna budowa ciała , jak w przypadku wielu innych gatunków zasiedlających chłodniejsze rejony ma za zadanie ograniczenie utraty ciepła nagromadzonego podczas wygrzewania na słońcu.
Ciało tej agamy pokryte jest w większości granulkowatymi, jednorodnej wielkości łuskami. Na kończynach i ogonie, a także wzdłuż grzbietu łuski są wydłużone, zachodzące na siebie z delikatnie zaznaczonym kilem. Na karku widoczny jest rząd powiększonych, spłaszczonych łusek tworzących niski grzebień. Worek podgardzielowy słabo zaznaczony. Agama ta odznacza się bardzo charakterystycznym ubarwieniem ciała. Tło stanowi kolor ciemnobrunatny, oliwkowy lub niekiedy czarny, na którym widnieje mozaika zielonych cętek. Wzdłuż grzbietu biegną jaskrawo zielone pręgi. Na wierzchu czaszki widoczne są również zielone jaskrawe plamy. Obwódka pyska, podgardle oraz podbrzusze jest kremowobiałe.

Gatunek ten zasiedla południowo -zachodnie prowincje Chin: Hunan, Hubei, Guizhou, Junan, Syczuan, Ganzu i Henan a także poludniowo-wschodnie obszary Tybetu.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Rozróżnienie poszczególnych gatunków z rodzaju Sphodromantis jest niezwykle trudne, różnice miedzy osobnikami tego samego gatunku, są często większe niż między osobnikami różnych gatunków - tylko doświadczeni taksonomowie (nawet nie hodowcy) są w stanie rozpoznać różnice istotne dla oznaczenia gatunku. Nawet oni jednak nie są w stanie zrobić tego na oko i na ogół musza posiłkować się porównaniem z holotypami i allotypami znajdującymi się w kolekcjach. Oznaczenie gatunku po miejscu z jakiego pochodzi także nie jest pewne. W wielu wypadkach (zwłaszcza w przypadku rodzaju Sphodromantis) w danym kraju (np. Egipt i Tanzania) występuje bardzo dużo (nawet do kilkunastu!) gatunków z danego rodzaju i oznaczenie ich na podstawie samego pochodzenia jest niemożliwe. Co więcej, importerzy (na ogół absolutni laicy jeśli chodzi o modliszki) sprowadzają kolejne partie kokonów czy owadów z danego kraju i mimo, że nazywają je tak samo, nie oznacza to że są to owady należące do tego samego gatunku.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników Psalmopeus cambridgei, gdzie karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.

Bardzo duży, pięknie ubarwiony i łatwy w hodowli, choć agresywny gekon. Samce wydają głośne odgłosy godowe.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki