kwiatuchny

Brak charakterystyki

Smukły wąż o grubości ok około 1 cm, średnia wielkość to około 90 cm, czasami przekraczają 100 cm (głównie samice)

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Agamy brodate zdobywają coraz większą popularność zarówno wśród doświadczonych hodowców, jak i osób które dopiero zaczynają swoją przygodę z terrarystką. Jest to spowodowane przez ciekawy wygląd, którego głównym czynnikiem jest coraz większa ilość odmian genetycznych i barwnych. Dość duży rozmiar w porównaniu do innych jaszczurek (osiągają nawet do 50 cm długości), charakter dzięki któremu możemy obserwować ciekawe zachowania stadne oraz w przypadku większej ilości osobników, łatwe oswojenie i przyzwyczajenie się do swojego opiekuna.

Gatunek polecany dla początkujących hodowców, jednakże nie oznacza to, że jest odporny na wszystkie błędy hodowlane. Niedopuszczalne jest hodowanie brodaczy w parach (samiec / samica) lub dwóch samców razem. Najczęstszym rozwiązaniem jest hodowanie dwóch samiczek lub jednego samca.

Brak charakterystyki

Jest to stosunkowo dużo przedstawiciel rodziny legwanowatych. Dorosłe samce mogą osiągnąć nawet do 150 cm dł wraz z ogonem, samice rzadko kiedy przekraczają 110 cm dł. Ciężar dorosłych samców może dochodzić do 5 kg. Mimo, że gatunek ten jest spokrewniony z legwanem zielonym (Iguana iguana) pomiędzy tymi dwoma gatunkami występuje sporo różnic od razu rzucających się w oczy. Przede wszystkim głowa i pysk legwana czarnego są znacznie dłuższe i niższe niż u zielonego krewniaka. Nos dorosłego osobnika jest delikatnie zadarty. Worek podgardzielowy, mimo, że dobrze rozwinięty nie jest tak duży jak u legwana zielonego. Grzebień utworzony z powiększonych łusek biegnie wzdłuż kręgosłupa od karku po nasadę ogona wyraźny ale raczej niski. Najbardziej charakterystyczną cechą legwana czarnego są powiększone łuski z bardzo wyraźnym, okazałym kilem ułożone pierścieniowato na ogonie. Ubarwienie osobników tego gatunku jest zmienne, zależny w dużym stopniu od populacji. Zazwyczaj zdominowane jest przez różne odcienie szarości lub beżu, z brązowymi przebarwieniami. Grzbietowa część tułowia oraz głowa jest jasnopopielata. Na tułowiu widoczne bardzo wyraźnie pręgi koloru brunatnego lub czarnego. pasów tych może być od 4 do 12. Ogon bardziej jednolity z mniej wyraźnymi pręgami, zazwyczaj ciemniejszy od tułowia i głowy. podbrzusze jasnoszare. Młode osobniki są oliwkowo-zielone.

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.