Ctenosaura similis - legwan czarny, czarnogwan środkowoamerykański
Stan prawny
Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
Ochrona w Polsce: | Brak danych |
Gatunek niebezpieczny: | Nie |
CITES: | Nie jest na liście CITES |
Gatunek inwazyjny w Polsce: | Nie |
Skale
Trudność: | Gatunek umiarkowanie prosty w hodowli |
Dostępność: | Gatunek o umiarkowanej dostępności |
Siła jadu: | Brak danych |
Gatunek |
|
Nazwa gatunkowa: |
Ctenosaura similis (Gray, 1831)
|
Nazwa polska | Legwan czarny, czarnogwan środkowoamerykański |
Nazwa angielska | Black Iguana |
Nazwa niemiecka | Schwarzer Leguan |
Podgatunki |
Wyróżniono dwa podgatunki:
|
Długość życia | W naturze przeciętnie kilkanaście lat, w niewoli niekiedy ponad 40, niektóre źródła mówią o osobnikach dożywających nawet 60 lat. |
Występowanie |
Belize, Gwadelupa, Honduras, Kostaryka, Meksyk, Nikaragua, Panama, Salwador
Powiększenie mapy |
Hodowla grupowa | Hodujemy pojedynczo, Hodujemy w haremach |
Aktywność | Dzienna |
Typ terrarium | Terrarium tropikalne |
Wielkość terrarium dla dorosłego | 200x100x100 cm |
Wielkość terrarium dla haremu | 250x150x150 cm |
Oświetlenie | 12 godzin |
UVB | 5% |
Dymorfizm płciowy | Dymorfizm widoczny, patrz zakładka Wygląd samca oraz Wygląd samicy |
Informacje wstępne | Jest to stosunkowo dużo przedstawiciel rodziny legwanowatych. Dorosłe samce mogą osiągnąć nawet do 150 cm dł wraz z ogonem, samice rzadko kiedy przekraczają 110 cm dł. Ciężar dorosłych samców może dochodzić do 5 kg. Mimo, że gatunek ten jest spokrewniony z legwanem zielonym (Iguana iguana) pomiędzy tymi dwoma gatunkami występuje sporo różnic od razu rzucających się w oczy. Przede wszystkim głowa i pysk legwana czarnego są znacznie dłuższe i niższe niż u zielonego krewniaka. Nos dorosłego osobnika jest delikatnie zadarty. Worek podgardzielowy, mimo, że dobrze rozwinięty nie jest tak duży jak u legwana zielonego. Grzebień utworzony z powiększonych łusek biegnie wzdłuż kręgosłupa od karku po nasadę ogona wyraźny ale raczej niski. Najbardziej charakterystyczną cechą legwana czarnego są powiększone łuski z bardzo wyraźnym, okazałym kilem ułożone pierścieniowato na ogonie. Ubarwienie osobników tego gatunku jest zmienne, zależny w dużym stopniu od populacji. Zazwyczaj zdominowane jest przez różne odcienie szarości lub beżu, z brązowymi przebarwieniami. Grzbietowa część tułowia oraz głowa jest jasnopopielata. Na tułowiu widoczne bardzo wyraźnie pręgi koloru brunatnego lub czarnego. pasów tych może być od 4 do 12. Ogon bardziej jednolity z mniej wyraźnymi pręgami, zazwyczaj ciemniejszy od tułowia i głowy. podbrzusze jasnoszare. Młode osobniki są oliwkowo-zielone. |
Odmiany | Brak |
Wygląd samca | Samiec jest zdecydowanie większy i masywniejszy od samicy. Szczęki są masywniejsze a worek podgardzielowy lepiej rozwinięty. W okresie godowym pojawiają się pomarańczowe plamy na pysku, karku oraz wokół oczu oraz błękitne przebarwienia na worku podgardzielowym. |
Wygląd samicy | Samica jest mniejsza i znacznie lżej zbudowana od samca. Pysk jest szczuplejszy i delikatniejszy. Brak kolorowych przebarwień. |
Cechy szczególne | Jest to gatunek żyjący w naturze w dużych koloniach o ciekawej, strukturze hierarchicznej. Kolonia może liczyć nawet kilkadziesiąt osobników, z których większość stanowią samice i okazy młode przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. Największy lub najsilniejszy samiec w kolonii jest dominantem, zajmuje centralną, najbardziej atrakcyjną część rewiru i jemu przypada pierwszeństwo do samic podczas godów. |
Biotop | Zasiedla lasy tropikalne, lasy galeriowe, tereny otwarte, wybrzeża morskie, obszary skaliste w tym ruiny a także obszary zmienione gospodarką człowieka. |
Temperatura | 25-35 °C w dzień, do 40°C w najcieplejszym miejscu, 22-25°C w nocy |
Wilgotność | 60-70%, w nocy można zwiększyć do 80-90%. |
Terrarium | Terrarium dla tego legwana powinno być odpowiednio duże, ze względu na same pokaźne rozmiary gada. Podłoże powinno stanowić mieszankę żwiru, kamyków i torfu, można również dołożyć łupek drzewnych lub kawałki kory. |
Żywienie | Młode są niemal wyłącznie owadożerne. Z wiekiem dieta legwanów czarnych zmienia się drastycznie. Dorosłe osobniki są niemal wyłącznie roślinożerne, zjadają różnorodne owoce, kwiaty, liście i zioła. Sporadycznie uzupełniają dietę wegetariańską niewielkimi kręgowcami: gryzoniami, innymi jaszczurkami, małymi wężami. Znane są przypadki kanibalizmu. |
Rozmnażanie |
Legwany czarne osiągają dojrzałość płciową w wieku 3-4 lat. W okresie godowym samce wybarwiają się aby wzbudzić zainteresowanie samic. Po kopulacji samica opuszcza kolonię i poszukuje w pewnej odległości od niej odpowiedniego miejsca na gniazdo.
|
Zimowanie | Brak |
Uwagi | Gatunek ten jest w Polsce znacznie mniej popularny niż legwan zielony, jednakże spotyka się w handlu osobniki młode najczęściej pochodzące z hodowli fermowej. W Meksyku legwan czarny, podobnie jak legwan zielony jest hodowany w dużej ilości głównie aby pokryć zapotrzebowanie na mięso (legwany stanowią ważne źródło białka zwierzęcego miejscowej ludności w wielu regionach Ameryki łacińskiej). Z hodowli tego typu część osobników jest również eksportowana do innych krajów jako zwierzęta do hodowli terrarystycznych. |
Źródła informacji |
Na podstawie własnych doświadczeń z hodowli oraz: The Reptile Database. www.reptile-database.org. Krysko, K. L. & King, F. W. & Enge, K. M. & Reppas, A. T. (2003): Distribution of the introduced black spiny-tailed iguana (Ctenosaura similis) on the southwestern coast of Florida.- Florida Scientist, Lawrence, Kansas; 66 (2): 74-79 Malfatti, Mark (2007). "A Look at the Genus Ctenosaura: Meet the World's fastest lizard and its kin". Reptiles Magazine 15 (11): 64–73. |
0 Komentarze