Kandira

Brak charakterystyki

Średnich rozmiarów wąż z rodziny połozowatych. Ciało smukłe i muskularne, o niewielkiej głowie z zaokrąglonym pyskiem; oczy posiadają okrągłą źrenicę. Wąż o bardzo zróżnicowanej barwie zależnej od miejsca występowania. Podstawowa barwa waha się od białej, poprzez szarą, pomarańczową aż do brązowej czy ceglastoczerwonej. Na grzbiecie oraz bokach występują duże, nieregularne, czarno obrzeżone czerwone plamy. Łuski brzuszne z reguły posiadają charakterystyczną czarną "szachownicę". Oczywiście na skutek mieszania różnych odmian barwnych od tego schematu występuje wiele odchyleń (np. wzór na grzbiecie u odmian motley lub stripe). Dorosłe osobniki osiągają długość ok. 130 cm (zdarzały się osobniki 180 centymetrowe) i wagę 400-500 gramów (są również spotykane osobniki obu płci o wadze ponad 1 kg). Jest to gatunek powszechnie hodowany w domowych terrariach, oraz polecany dla początkujących terrarystów.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Diony posiadają dość wysoki temperament, przejawiający się brakiem strachu przed człowiekiem, a szczególnie opiekunem. Zaniepokojone najczęściej z początku straszą, potem dopiero próbują uciekać. Wąż Diony czując się zagrożonym zwija się przyjmując postawę, w której pochyla głowę oraz intensywnie potrząsa końcem ogona, który uderzając o podłoże szczególnie suchą trawę lub liście szeleści co przypomina odgłos grzechotki.

Brak charakterystyki

Wąż tego gatunku osiąga średnie rozmiary ok 120 - 140 cm, choć zdarzają się też większe okazy do 160 cm.

Brak charakterystyki

Wielkość tego gatunku to około 80-90 cm, wyjątkowo mogą przekraczać długość 1 metra (przede wszystkim samice). Są to węże o smukłej budowie ciała z wydłużoną głową tylko nieznacznie wyodrębnioną od szyi. Oczy mają wyraźne o barwie jasnopomarańczowej z okrągła czarną źrenicą, usytuowane w przedniej części głowy. Od oczu tych biegną charakterystyczne krótkie smugi, które posiada każdy z podgatunków tego węża. Kolorystyka jest uzależniona od podgatunku i może być od barwy jasnego brązu, pomarańczowej, pomarańczowo - czerwonej do czerwonej wraz z wzdłużnym lub poprzecznymi pasami, pierścieniami, kropkami. Strona brzuszna tych węży jest zazwyczaj czysto biała,

Euprepiophis mandarinus to jeden z najbardziej efektownych azjatyckich węży. O smukłej budowie, z niewielką głową, słabo odznaczającą się od reszty ciała. To gatunek wykazujący znaczną zmienność pod względem osiąganych rozmiarów jak i kolorystyki ubarwienia. Od jasnoszarego po czerwono-szary, z rysunkiem wzoru w części grzbietowej zazwyczaj składającym się z wyraźnych, czarno ubarwionych rombów, z żółtymi jego krawędziami oraz żółtym środkiem; na głowie naprzemienne, żółte i czarne pręgi, w tym tworzące rysunek szewronu. Strona brzuszna jasno zabarwiona.

Brak charakterystyki

Wielkość "boigi zielonej" wynosi od 1,5 do 2 metrów. Barwa u młodych ma kolor pomarańczowo-brązowy w miarę wzrostu kolor zmienia się na zielony, rozpoczyna się to po około 8 - 9 miesiącach życia.
Oczy węża tego gatunku mają odcień turkusowy, głowa u młodych tak jak całe ciało początkowo ma barwę pomarańczowo - brązową, stopniowo zmieniając się na zieloną, Jest to pierwsza część ciała, która zmienia kolor u tego gatunku.
Dorosłe węże są całkowicie jasnozielone z jasnoniebieskim odcieniem, a to za sprawą wielobarwnych łusek, które posiadają dodatkowo obwódkę o ciemnej barwie, w odcieniu od niebieskiej do turkusowej lub nawet czarnej. Kolor strony brzusznej węża ma barwę na korpusie od białej do żółtej, lub żółto-kremowej.Gardziel u tego gatunku boigi jest czarna.