diversi

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Wyjątkowo charakterystyczny gatunek. Już u osobników L1-L2 widoczne bardzo delikatne „podkówki” ma odnóżach, około 4-5 wylinki kolor zmienia się na bardziej złocisty, „podkówki” robią się jeszcze bardziej widoczne. Dorosłe samice żółto – złotego koloru z zielonymi poblaskami, odwłok czarny, w przedniej części i po bokach gęsto pokryty kremowymi włoskami. Przez włoski na karapaksie przebija czarny kolor tworząc charakterystyczny dla tego gatunku, gwieździsty wzór. Włoski na całym ciele o lekko czerwonawym zabarwieniu, z wyraźnymi białymi końcówkami. Avicularia juruensis to gatunek o najlepiej widocznych pomarańczowych „podkówkach” i „obrączkach”, które stanowią najbardziej charakterystyczna cechę tego gatunku. Posiadają je także dorosłe samce, dzięki czemu są bardzo łatwo rozpoznawalne (obrączki występują także na nogogłaszczce przekształconej w bulbus, co jest ewenementem nie tylko na skalę rodzaju).

Brak charakterystyki

Gekon płaczący posiada zadziwiająco wręcz szeroki i rozległy zasięg geograficzny. Występuje na większości wysp na Pacyfiku, oraz północnej Australii i południowo-wschodniej Azji. Zawleczony na Galapagos i do Ameryki. Rozmnażanie partenogenetyczne pozwala mu łatwo kolonizować nowe lądy i przeważnie jest jednym z pierwszych zwierząt pojawiających się na nowo powstałych wyspach oceanicznych. Dostaje się tam najczęściej na zwalonych do wody przez sztormy pniach drzew albo na gapę na skonstruowanych przez ludzi łodziach (albo na pokładzie samolotów). Rozmnażanie partenogenetyczne to prawdopodobnie przystosowanie do kolonizacji odległych lądów. Dzięki temu wystarczy by jeden gekon dopłynął na zwalonym do wody drzewie na inną wyspę i bez problemu może założyć tam nową populację. W przypadku zwierząt rozdzielnopłciowych potrzebne do tego jest niewielkie stado lub w wypadku bardzo zdrowych genetycznie zwierząt, przynajmniej ciężarna samica. Gekony płaczące nie mają tego problemu. Bardzo ufne, chętnie przyjmują pokarm z pincety, ale nie należy brać go na ręce ze względu na wyjątkowo małe rozmiary i związaną z nimi delikatność.

Gekon płaczący potrafi zmieniać barwę od czekoladowego brązu z pręgowanym grzbietem i żółtym brzuchem do jasnego beżu z nielicznymi czarnymi plamkami na grzbiecie.

Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.