Modliszki o bardzo charakterystycznym wyglądzie, nawet larwy L1 można z łatwością oznaczyć do gatunku. Ubarwienie brązowo - szare we wszystkich stadiach. Pronotum osobników dorosłych jest chropowate, a spodnia strona skrzydeł pierwszej pary zabarwiona na czerwono. Skrzydła drugiej pary są czarne.
Gatunek został opisany na podstawie holotypu z północnej części Boliwii. Młode posiadają trzy stadia nimfalne, podobnie jak u Poecilotheria metallica i włoski na wszystkich rzepkach (pattellae). Jeden z największych przedstawicieli rodzaju, dorosłe samice dorastają nawet do ponad 10 cm DC. Prawdziwe Pamphobeteus antinous nie występują w hodowlach.
Na terenie Boliwii, Peru i Brazylii istnieje bardzo wiele różnych populacji z podgatunku Pamphobeteus antinous (cf), które mają jedynie wspólne rodzaju. Sukces w rozmnażaniu możemy otrzymać jedynie wtedy gdy osobniki będą pochodziły z tej samej lokalizacji, lub gdy będą zgodne taksonomiczne. W innym przypadku próba rozmnażania będzie porażką a z kokonu nic nie wyjdzie.
Bylina mięsożerna. Jeśli potencjalna ofiara potrąci znajdujący się na liściach pułapkowych jeden włosek dwa razy, bądź pojedynczo dwa inne w odstępie mniejszym niż ok. pół minuty, pułapka zamyka się w czasie zwykle krótszym od 1 sekundy. Roślina rozpoczyna wydzielanie enzymów trawiennych. Trawienie trwa kilka dni, w zależności od wielkości ofiary. Po zakończeniu tego procesu pułapka otwiera się i czyha na kolejnego owada (liczba zamknięć pułapki jest ograniczona do około 2-4, czasami do 1). Jeżeli pułapka nie nadaje się już do łapania zdobyczy, usycha, zaś na jej miejsce szybko wyrasta nowa.
Drapieżnictwo pozwala głównie zapewnić wystarczającą ilość azotu, w który ubogie są gleby, na których roślina występuje.