Davus fasciatus - ptasznik tygrysi
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,0,2
|
Pterinochilus murinus - ptasznik słoneczny
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,0,1
|
Pterinochilus chordatus
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,0,2
|
Chromatopelma cyaneopubescens
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,1,0
|
Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.
Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski
karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.
Ceratogyrus darlingi
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,0,1
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
Chilobrachys guangxiensis
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,0,3
|
Selenocosmia javanensis
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,0,3
|
Psalmopoeus irminia - ptasznik wenezuelski
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,1,0
|
Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy
karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników
Psalmopeus cambridgei, gdzie
karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.
Psalmopoeus cambridgei - ptasznik trynidadzki
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,1,0
|
Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.
Caribena laeta (Avicularia laeta)
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,0,4
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
Bardzo charakterystycznie ubarwiony ptasznik, młode podobne do Caribena versicolor, niebieskie na całym ciele, z jaśniejszym wzorkiem na odwłoku, około 8 milimetrów długości ciała. Od 4 wylinki stopniowo nabierają koloru brązowego, na początku bardzo słabo widocznego, ale z każdą kolejną wylinką znika coraz więcej koloru niebieskiego, a w jego miejsce wchodzi kolor brązowy. Około 8 wylinki nie ma już śladu po młodzieńczym , niebieskim kolorze, wzorek na odwłoku stopniowo przechodzi w plamę ciemniejszych włosków o charakterystycznym kształcie. Dorosłe osobniki ubarwione jednolicie brązowo , dorosłe samce bardzo podobnego koloru, ze złotymi przebłyskami. Długie włoski na całym ciele podobnego koloru co krótkie.
Psalmopoeus reduncus
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,1,0
|
Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Odnóża są czarnej barwy z wyjątkiem tibia i metatarsus, które są pomarańczowe. Cały odwłok wyraźnie opalizuje na zielonkawy kolor. Wraz ze wzrostem pomarańczowa barwa na odnóżach całkowicie zanika. U dorosłych osobników
karapaks oraz uda mają złotawy kolor. Pozostałe części odnóży wpadają w barwę brązowo-szarą. Odwłok jest ciemnobrązowy z zielonym połyskiem, pokryty rudymi, rzadkimi włoskami.
Nhandu coloratovillosus
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,2,0
|
Brachypelma emilia
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,1,0
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
Tliltocatl vagans (ex. Brachypelma vagans) - ptasznik czerwonoodwłokowy
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,2,0
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
Brachypelma sp. "angustum"
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,0,1
|
Gatunek nieopisany błędnie identyfikowany jako Sericopelma angustum (Valerio, 1980), (ex. Brachypelma angustum).
Tliltocatl albopilosus (ex. Brachypelma albopilosum) - ptasznik kędzierzawy
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,2,0
|
Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.
Grammostola rosea - ptasznik chilijski
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,2,1
|
Lasiodora parahybana - ptasznik olbrzymi
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
0,1,2
|
Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.
Acanthoscurria geniculata - ptasznik białokolanowy
Arachnida - Pajęczaki
Opis gatunku
|
1,2,0
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.
Lepidodactylus lugubris - gekon płaczący
Lacertilia - Jaszczurki
Opis gatunku
|
5,0,0
|
Gekon płaczący posiada zadziwiająco wręcz szeroki i rozległy zasięg geograficzny. Występuje na większości wysp na Pacyfiku, oraz północnej Australii i południowo-wschodniej Azji. Zawleczony na Galapagos i do Ameryki. Rozmnażanie partenogenetyczne pozwala mu łatwo kolonizować nowe lądy i przeważnie jest jednym z pierwszych zwierząt pojawiających się na nowo powstałych wyspach oceanicznych. Dostaje się tam najczęściej na zwalonych do wody przez sztormy pniach drzew albo na gapę na skonstruowanych przez ludzi łodziach (albo na pokładzie samolotów). Rozmnażanie partenogenetyczne to prawdopodobnie przystosowanie do kolonizacji odległych lądów. Dzięki temu wystarczy by jeden gekon dopłynął na zwalonym do wody drzewie na inną wyspę i bez problemu może założyć tam nową populację. W przypadku zwierząt rozdzielnopłciowych potrzebne do tego jest niewielkie stado lub w wypadku bardzo zdrowych genetycznie zwierząt, przynajmniej ciężarna samica. Gekony płaczące nie mają tego problemu. Bardzo ufne, chętnie przyjmują pokarm z pincety, ale nie należy brać go na ręce ze względu na wyjątkowo małe rozmiary i związaną z nimi delikatność.
Gekon płaczący potrafi zmieniać barwę od czekoladowego brązu z pręgowanym grzbietem i żółtym brzuchem do jasnego beżu z nielicznymi czarnymi plamkami na grzbiecie.
Eublepharis macularius - eublefar lamparci, gekon lamparci*
Lacertilia - Jaszczurki
Opis gatunku
|
1,6,0
|
Phelsuma grandis
Lacertilia - Jaszczurki
Opis gatunku
|
0,0,4
|
Phelsuma grandis jest gekonem rosnącym do 30 cm, ogon stanowi około połowy z tej długości, a główne umaszczenie to kolor szmaragdowo zielony z miejscowo pojawiającymi się czerwonymi plamami i paskami. Felsumy w odróżnieniu od wielu innych gekonów występujących w hodowlach są zwierzętami o aktywności dziennej. Posiadają także lamelle, co ułatwia im poruszanie się po gładkich powierzchniach, przy odpowiednich warunkach będą nawet chodzić po suficie.
P. grandis jest najbardziej popularnym gatunkiem felsum w hodowlach. Jest polecany dla osób początkujących, choć biorąc pod uwagę warunki hodowli (wilgotne, ciepłe, wertykalne terrarium dla jaszczurki dziennej) należy się odpowiednio przygotować.