Endorlado Online

Rozróżnienie poszczególnych gatunków z rodzaju Sphodromantis jest niezwykle trudne, różnice miedzy osobnikami tego samego gatunku, są często większe niż między osobnikami różnych gatunków - tylko doświadczeni taksonomowie (nawet nie hodowcy) są w stanie rozpoznać różnice istotne dla oznaczenia gatunku. Nawet oni jednak nie są w stanie zrobić tego na oko i na ogół musza posiłkować się porównaniem z holotypami i allotypami znajdującymi się w kolekcjach. Oznaczenie gatunku po miejscu z jakiego pochodzi także nie jest pewne. W wielu wypadkach (zwłaszcza w przypadku rodzaju Sphodromantis) w danym kraju (np. Egipt i Tanzania) występuje bardzo dużo (nawet do kilkunastu!) gatunków z danego rodzaju i oznaczenie ich na podstawie samego pochodzenia jest niemożliwe. Co więcej, importerzy (na ogół absolutni laicy jeśli chodzi o modliszki) sprowadzają kolejne partie kokonów czy owadów z danego kraju i mimo, że nazywają je tak samo, nie oznacza to że są to owady należące do tego samego gatunku.

Jest to średniej wielkości żółw osiągający wielkość od 13-25 cm. Karapaks jest szeroki i nisko wysklepiony,jest koloru jasnożółtego, brązowego lub oliwkowego z rozległymi ciemnymi plamami na każdej tarczce. Plastron jest ciemny z żółtymi szwami.

Warunki życia żółwi stepowych są ekstremalne, tak więc okres ich aktywności w naturze przypada na 3-4 miesiące w roku, resztę czasu spędzają zakopane w ziemi. W zimie hibernują, natomiast w najgorętsze okresy zapadają w sen letni (estywacja)

Charakteryzuje się bardzo wydłużonym przedpleczem z rozszerzeniem za głową. Na nogach liściowate rozszerzenia. W ubarwieniu dominuje brąz.

Wielkość samca: 7-8 cm
Wielkość samicy: 9-10 cm

Dość wydłużone i smukłe modliszki posiadające bardzo niewielką głowę i cienkie nogi. Ich odnóża chwytne są raczej niewielkie w porównaniu do innych gatunków modliszek.

Młode wykazują mimikrę do mrówek. Wraz z kolejnymi wylinkami ciemne ubarwienia zanika, ustępując miejsca bieli z piaskowymi i zielonkawymi paskami. Charakterystyczny jest wyrostek na głowie i pionowe paski na oczach oraz długie, masywne kolce na goleniach odnóży chwytnych. U dorosłych samców pierzaste czułki. Przedplecze dosyć szerokie, okrągłe z charakterystycznym ząbkowaniem zewnętrznych krawędzi. Osobniki imago białe z zielonkawym, lub brązowawym nakrapianiem.

Wielkość samca: 5-6 cm (populacja zachodnia), 7-8 cm (populacja wschodnia)
Wielkość samicy: 5-6 cm (populacja zachodnia), 7,5-8,5 cm (populacja wschodnia)

Bardzo charakterystyczna, liściowate wyrostki na konczynach, przedpleczu i głowie.

Wielkość samca: 5 cm
Wielkość samicy: 6 cm

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Został odkryty przez niemieckiego biologa Oliviera Zompro w 1996 r, który znalazł samice tego gatunku. Stał się jednym z najpopularniejszych gatunków w Polskich hodowlach. W czerwcu 2008 roku Thierry Heitzmann - francuz mieszkający na Filipinach - odkrył samca tego gatunku. Znalazł go na zachodnim wybrzeżu Luzon (jedna z wysp Archipelagu Filipińskiego). Dotąd w hodowlach znane były tylko samice tego gatunku rozmnażające się partenogenetycznie. Teraz płciowa populacja rozprzestrzenia się i można ją zdobyć od zagranicznych hodowców.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Acontista multicolor jest małym gatunkiem dorastającym maksymalnie do 2 cm w przypadku samic.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Modliszki o bardzo charakterystycznym wyglądzie, nawet larwy L1 można z łatwością oznaczyć do gatunku. Ubarwienie brązowo - szare we wszystkich stadiach. Pronotum osobników dorosłych jest chropowate, a spodnia strona skrzydeł pierwszej pary zabarwiona na czerwono. Skrzydła drugiej pary są czarne.

Wielkość samca: 6-7 cm
Wielkość samicy: 7-8 cm

Gatunek jest podobny do modliszek z rodzaju Creobroter jednak na odwłoku posiada liczne wyrostki. Spirala występująca na skrzydełkach jest bardzo charakterystyczna i pozwala bez cienia wątpliwości klasyfikować modliszki do rodzaju

Wielkość samca: 4 cm
Wielkość samicy: 5 cm

Modliszka o delikatnym, wydłużonym ciele, przypomina patyczaki.

Brak charakterystyki

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Brak charakterystyki

Delikatne długie odnóża kroczne. Cechą charakterystyczną są także duże, wyraźne przyoczka oraz wyrostek na głowie.

Wielkość samca: 4-5 cm
Wielkość samicy: 5-6 cm

Posiada charakterystyczny wygląd. Podstawowym kolorem jest zieleń, Na skrzydłach ma biało-czarne plamy układające się w poprzeczne pasy.

Wielkość samca: 6,0 - 6,5 cm
Wielkość samicy: 6,5 - 7,0 cm

Duża dysproporcja w rozmiarach ciała obu płci, rzadko spotykana wśród modliszek. Charakterystyczny wygląd oraz piękne biało-różowe ubarwienie (począwszy od stadium L2) czynią H. coronatus niemożliwym do pomylenia z żadnym innym gatunkiem wśród dostępnych w handlu.

Wielkość samca: 3 cm
Wielkość samicy: 6 cm

Ubarwienie u młodych z poczatku białe, z czarnymi plamkami, następnie piaskowe i biało-piaskowe do biało-zielonego z charakterystycznymi czerwonymi, czarnymi i białymi plamami na goleniach i udach, po złożeniu odnóży chwytnych tworzącymi wzór kwiatu – u podrośnietych osobników i imago. Charakterystyczny wyrostek na głowie. Przedplecze bardzo szerokie, trójkątne, zwężające się ku odwłokowi z charakterystycznym ząbkowaniem zewnętrznych krawędzi. Osobniki imago zielonkawe.

Wielkość samca: 8-9 cm
Wielkość samicy: 9-10 cm

Brak charakterystyki

Dorosłe żółwie dorastają do prawie 14 cm, jednak przeważnie ich wielkość nie przekracza 11 cm. Jako niewielkie i wymagające niedużego zbiornika świetnie nadają się do domowych zbiorników. Gady te posiadają bardzo silne szczęki, przystosowane do kruszenia skorup mięczaków, z łatwością potrafią rozciąć skórę nieuważnemu hodowcy. W środowisku naturalnym ich systemem obronnym jest w sytuacji stresowej wydzielanie substancji o drażniącym piżmowym zapachu. W warunkach hodowlanych żółwie tracą tą umiejętność jednak zdarzają się wyjątki. U młodych osobników, oraz samców często występuje agresja, dlatego zaleca się trzymać żółwie pojedynczo.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gekon płaczący posiada zadziwiająco wręcz szeroki i rozległy zasięg geograficzny. Występuje na większości wysp na Pacyfiku, oraz północnej Australii i południowo-wschodniej Azji. Zawleczony na Galapagos i do Ameryki. Rozmnażanie partenogenetyczne pozwala mu łatwo kolonizować nowe lądy i przeważnie jest jednym z pierwszych zwierząt pojawiających się na nowo powstałych wyspach oceanicznych. Dostaje się tam najczęściej na zwalonych do wody przez sztormy pniach drzew albo na gapę na skonstruowanych przez ludzi łodziach (albo na pokładzie samolotów). Rozmnażanie partenogenetyczne to prawdopodobnie przystosowanie do kolonizacji odległych lądów. Dzięki temu wystarczy by jeden gekon dopłynął na zwalonym do wody drzewie na inną wyspę i bez problemu może założyć tam nową populację. W przypadku zwierząt rozdzielnopłciowych potrzebne do tego jest niewielkie stado lub w wypadku bardzo zdrowych genetycznie zwierząt, przynajmniej ciężarna samica. Gekony płaczące nie mają tego problemu. Bardzo ufne, chętnie przyjmują pokarm z pincety, ale nie należy brać go na ręce ze względu na wyjątkowo małe rozmiary i związaną z nimi delikatność.

Gekon płaczący potrafi zmieniać barwę od czekoladowego brązu z pręgowanym grzbietem i żółtym brzuchem do jasnego beżu z nielicznymi czarnymi plamkami na grzbiecie.