nobii

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Młode i dorosłe osobniki różnią się ubarwieniem. Małe pająki są bardziej kolorowe – odwłok mają zielony, odnóża czarne (poza ostatnią parą, która jest różowa), tarczkę grzbietową zaś złocistą. Osobniki dorosłe są ciemnobrązowe, na kończynach występują żółte paski, a odwłok połyskuje na fioletowo.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Gatunek po raz pierwszy opisany przez brytyjskiego zoologa Reginalda Innesa Pocock'a. W 2001 roku opisany przez Peter Kirka jako odrębny gatunek Poecilotheria pederseni. W 2013 roku publikacja R. Gabriela, R. Gallona oraz A. Smitha ponownie przywróciła pierwotną nazwę dla tego gatunku a także uznała Poecilotheria pederseni jako synonim gatunku Poecilotheria vittata. Gatunek nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Ptasznik występuje w zachodniej i centralnej Afryce.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Pająk odkryty niedawno. Gatunek niezwykle pożądany, jednak dość trudno dostępny.

Wcześniejsza nazwa to sp. "Bolivia". Obecnie spotykany wyłącznie pod nazwą Cyriocosmus perezmilesi - ogólnie dostępny, jeden z najpopularniejszych gatunków w obrębie rodzaju.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Młode podobne do większości młodych przedstawicieli rodzaju, jednak nieco ciemniejsze, bardziej pomarańczowo - cieliste, około 4-5 wylinki kolor zmienia się na ciemniejszy, przechodząc stopniowo w kolor dorosłego pająka około 7 wylinki (wtedy też zanika zupełnie młodzieńczy wzór z odwłoka). Cechą charakterystyczną tego gatunku jest krwistoczerwone zabarwienie włosków na ciele pająka, szczególnie na dwóch ostatnich parach odnóży. Sety długie, jednolicie czerwonego koloru, biało zakończone włoski nieliczne i tylko w przedniej części ciała pająka. Tuż po wylince dorosłe osobniki zachwycają pięknie nasyconym czerwonym kolorem zarówno na tylnych odnóżach, jak i wokół karapaksu. Kolor ciała zielono - niebieski w zależności od wieku i czasu od wylinki. Brak wyraźnie widocznych "obrączek", "podkówek" i "żeberek" na odnóżach. Starsze samice tracą częściowo mocno czerwony kolor, stają się bardziej bure, niektóre sety robią się bardziej kremowe niż czerwone. Dorosłe samce zachowują typowy dla gatunku zielono - niebieski kolor, długie sety na dwóch ostatnich parach odnóży pozostają wyraźnie czerwone,ale nie aż tak jak u niedorosłego samca. Odwłok dłuższy niż szerszy, inaczej niż np. u Avicularia avicularia, co sprawia że dorosłe osobniki mają dość charakterystyczne proporcje ciała.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Młode osobniki są bardzo kolorowe: tarczka grzbietowa jest czarna z zielonkawym połyskiem, odwłok opalizuje na zielono, kądziołki przędne są różowe. Nasada kłów jadowych metalicznie niebieska. Odnóża są różowe z rzadkimi żółtawymi włoskami, ich ostatnie dwa segmenty czarne z fioletowym połyskiem. Na każdej stopie żółta plamka. Spodnia strona stóp zielona. Podrostki i osobniki dorosłe są brązowo fioletowe, z ciemnoniebieską, metalicznie połyskującą nasadą kłów jadowych. Tarczka grzbietowa jest zielonkawa.

Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników Psalmopeus cambridgei, gdzie karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.