Jest to średniej wielkości żółw osiągający wielkość od 13-25 cm. Karapaks jest szeroki i nisko wysklepiony,jest koloru jasnożółtego, brązowego lub oliwkowego z rozległymi ciemnymi plamami na każdej tarczce. Plastron jest ciemny z żółtymi szwami.
Warunki życia żółwi stepowych są ekstremalne, tak więc okres ich aktywności w naturze przypada na 3-4 miesiące w roku, resztę czasu spędzają zakopane w ziemi. W zimie hibernują, natomiast w najgorętsze okresy zapadają w sen letni (estywacja)
Jest to średniej wielkości żółw osiągający wielkość od 13-25 cm. Karapaks jest szeroki i nisko wysklepiony,jest koloru jasnożółtego, brązowego lub oliwkowego z rozległymi ciemnymi plamami na każdej tarczce. Plastron jest ciemny z żółtymi szwami.
Warunki życia żółwi stepowych są ekstremalne, tak więc okres ich aktywności w naturze przypada na 3-4 miesiące w roku, resztę czasu spędzają zakopane w ziemi. W zimie hibernują, natomiast w najgorętsze okresy zapadają w sen letni (estywacja)
Niewielki płaz z rodziny grzbietorodowatych (Pipidae). Obok Hymenochirus boettgeri najpopularniejszy gatunek w hodowlach, chociaż rzadziej spotykany od tego pierwszego. Różni się od niego przede wszystkim budową tylnych nóg - u curtipesa linia boczna ciała dość płynnie przechodzi w linię nogi, podczas gdy u Hymenochirus boettgeri występuje wyraźne wcięcie. Poza detalami budowy i ubarwienia, wszystkie gatunki karlików prowadzą podobny tryb życia i posiadają zbliżone wymagania hodowlane.
Anakonda zielona jest znana jako największy wąż na świecie, jednakże bardziej adekwatne wydaje się określenie "najpotężniejszy wąż na świecie". Eunectes murinus to gatunek osiągający ogromne rozmiary oraz imponującą wagę ciała. Pod względem długości ustępuje jednak azjatyckim pytonom siatkowym.
Anakonda to masywny wąż o krępej budowie ciała. Głowa jest stosunkowo mała i słabo wyodrębniona. Charakterystyczne są wysoko osadzone oczy (jest to przystosowanie do wodno- lądowego trybu życia). Inną cechą rozpoznawczą jest ubarwienie. Dominującym kolorem jest oliwkowa zieleń, na grzbiecie znajdują się owalne, czarne plamy, natomiast po bokach ciała widoczne są jaśniejsze cętki w ciemnych obwódkach. Za oczami, wzdłuż pyska, przebiegają czarne linie, nad którymi zwykle jest widoczna jaśniejsza smuga.
Według źródeł naukowych gady te osiągają nawet 8 metrów długości oraz ok. 200 kg masy całkowitej. Obwód ich ciała w najszerszym miejscu może wynosić nawet 60 cm. Warto zaznaczyć, że od wielu lat nie znaleziono tak okazałych anakond. Największe z badanych osobników zwykle nie przekraczają 5,5 metra długości oraz 100 kg wagi. Przyczyną może być stopniowa degradacja środowiska naturalnego oraz polowania, które regularnie uszczuplają populację tych węży.
To duże o imponującym wyglądzie jaszczurki mogące osiągać powyżej 2 m długości całkowitej, choć to przypadki sporadyczne i zwykle ich długość w warunkach terraryjnych nie przekracza 170 cm. O bardzo atrakcyjnym brązowym lub szaro-zielonym ubarwieniu z kremowo-żółtymi plamami lub pasami na grzbiecie i kończynach i z żółto-zielonymi plamami na głowie, co czyni je jednymi z najpiękniejszych dużych waranów. O dość szczupłym, dobrze umięśnionym tułowiu, z niedużą trójkątnie zarysowaną głową oraz długą szyją. Posiadają silne kończyny z ostrymi pazurami, którymi bez trudu potrafią rozszarpać swoją zdobycz oraz kopać w ziemi oraz dobrze umięśniony i bocznie spłaszczony ogon ułatwiający im pływanie.
Agamy brodate zdobywają coraz większą popularność zarówno wśród doświadczonych hodowców, jak i osób które dopiero zaczynają swoją przygodę z terrarystką. Jest to spowodowane przez ciekawy wygląd, którego głównym czynnikiem jest coraz większa ilość odmian genetycznych i barwnych. Dość duży rozmiar w porównaniu do innych jaszczurek (osiągają nawet do 50 cm długości), charakter dzięki któremu możemy obserwować ciekawe zachowania stadne oraz w przypadku większej ilości osobników, łatwe oswojenie i przyzwyczajenie się do swojego opiekuna.
Gatunek polecany dla początkujących hodowców, jednakże nie oznacza to, że jest odporny na wszystkie błędy hodowlane. Niedopuszczalne jest hodowanie brodaczy w parach (samiec / samica) lub dwóch samców razem. Najczęstszym rozwiązaniem jest hodowanie dwóch samiczek lub jednego samca.