GrzesWyd

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gekon płaczący posiada zadziwiająco wręcz szeroki i rozległy zasięg geograficzny. Występuje na większości wysp na Pacyfiku, oraz północnej Australii i południowo-wschodniej Azji. Zawleczony na Galapagos i do Ameryki. Rozmnażanie partenogenetyczne pozwala mu łatwo kolonizować nowe lądy i przeważnie jest jednym z pierwszych zwierząt pojawiających się na nowo powstałych wyspach oceanicznych. Dostaje się tam najczęściej na zwalonych do wody przez sztormy pniach drzew albo na gapę na skonstruowanych przez ludzi łodziach (albo na pokładzie samolotów). Rozmnażanie partenogenetyczne to prawdopodobnie przystosowanie do kolonizacji odległych lądów. Dzięki temu wystarczy by jeden gekon dopłynął na zwalonym do wody drzewie na inną wyspę i bez problemu może założyć tam nową populację. W przypadku zwierząt rozdzielnopłciowych potrzebne do tego jest niewielkie stado lub w wypadku bardzo zdrowych genetycznie zwierząt, przynajmniej ciężarna samica. Gekony płaczące nie mają tego problemu. Bardzo ufne, chętnie przyjmują pokarm z pincety, ale nie należy brać go na ręce ze względu na wyjątkowo małe rozmiary i związaną z nimi delikatność.

Gekon płaczący potrafi zmieniać barwę od czekoladowego brązu z pręgowanym grzbietem i żółtym brzuchem do jasnego beżu z nielicznymi czarnymi plamkami na grzbiecie.

Jaszczurka tęczowa jest gatunkiem należącym do rodziny Lacertidae. Sporadycznie trafia się w handlu i hodowli, najczęściej są to jednak osobniki pochodzące z odłowu. Jest to niewielka jaszczurka dorastająca do 10 -12 cm wraz z ogonem. Charakteryzuje się bardzo kontrastowym ubarwieniem ciała. Na czarnym tle wzdłuż całego ciała biegną jaskrawe pręgi. W przedniej części ciała pręgi są białe, niekiedy kremowe lub żółtawe. W tylnej części ciała, poczynając od poziomu miednicy pręgi te przechodzą w neonowy błękit. Dwie główne pręgi grzbietowe zlewają się w jedną u nasady ogona. Dodatkowo pręgi leżące po bokach tułowia i po ogona na całej długości są jasne, białe lub żółtawe. Kolor spodniej strony ciała u osobników młodych jest ciemny, brązowy lub czarny u dorosłych pomarańczowy, żółty lub szary.
Całe ciało tej jaszczurki jest mocno spłaszczone. Pysk jest zaostrzony, strzałkowaty. Łuski na stronie grzbietowej są powiększone, silnie spłaszczone, pozbawione kilka. Na ogonie łuski tworzą wręcz spłaszczone płytki. Łuski po bokach ogona tworzą piłopodobną strukturę, od której pochodzi jedna z anglojęzycznych nazw tego gatunku - sawtail lizard. Gad ten potrafi dodatkowo rozpłaszczać swoje ciało dzięki czemu potrafi szybować na niewielkie odległości z drzewa na drzewo. Podczas tych skoków końcówki żeber wchodzą w luźne fałdy skóry po bokach ciała zwiększając powierzchnię nośną. Przystosowanie to nie jest jednak tak mocno zaawansowane jak u innych szybujących jaszczurek, agam z rodzaju Draco.

Jaszczurki tęczowe prowadzą typowo nadrzewny tryb życia. W naturze przebywają głównie na pniach i gałęziach w górnych partiach drzew lasów tropikalnych. Bardzo rzadko schodzą na poziom gruntu.

Rozróżnienie poszczególnych gatunków z rodzaju Sphodromantis jest niezwykle trudne, różnice miedzy osobnikami tego samego gatunku, są często większe niż między osobnikami różnych gatunków - tylko doświadczeni taksonomowie (nawet nie hodowcy) są w stanie rozpoznać różnice istotne dla oznaczenia gatunku. Nawet oni jednak nie są w stanie zrobić tego na oko i na ogół musza posiłkować się porównaniem z holotypami i allotypami znajdującymi się w kolekcjach. Oznaczenie gatunku po miejscu z jakiego pochodzi także nie jest pewne. W wielu wypadkach (zwłaszcza w przypadku rodzaju Sphodromantis) w danym kraju (np. Egipt i Tanzania) występuje bardzo dużo (nawet do kilkunastu!) gatunków z danego rodzaju i oznaczenie ich na podstawie samego pochodzenia jest niemożliwe. Co więcej, importerzy (na ogół absolutni laicy jeśli chodzi o modliszki) sprowadzają kolejne partie kokonów czy owadów z danego kraju i mimo, że nazywają je tak samo, nie oznacza to że są to owady należące do tego samego gatunku.

Niewielki gatunek. Posiada piękne oczy złożone, na których znajdują się szpiczaste wyrostki. Budowa ciała delikatna, wydłużona. Młode zielonkawe, z czasem brązowieją.
Wielkość samca: 4,0 cm
Wielkość samicy: 4,5 cm

Modliszki o bardzo charakterystycznym wyglądzie, nawet larwy L1 można z łatwością oznaczyć do gatunku. Ubarwienie brązowo - szare we wszystkich stadiach. Pronotum osobników dorosłych jest chropowate, a spodnia strona skrzydeł pierwszej pary zabarwiona na czerwono. Skrzydła drugiej pary są czarne.

Wielkość samca: 6-7 cm
Wielkość samicy: 7-8 cm

Brak charakterystyki

Jest to jeden z najbardziej popularnych gatunków modliszek hodowanych w domach. Osiąga imponujące rozmiary, posiada różnorodne ubarwienie, dzięki czemu interesuje tak wielu terrarystów. Może przyjmować barwę od jaskrawo zielonej, przez pomarańczową do brązowej. Idealnie nadaje się na pierwszą modliszkę. Jest to gatunek łatwy dlatego tak często spotykany w hodowli. Chętnie poluje zarówno na owady latające jak i biegające. Nie wymaga rejestracji.

Charakterystyczną cechą gatunków z rodzaju Creobroter jest „oko” występujące na soczyście zielonej pierwszej parze skrzydeł. Druga para skrzydeł dwukolorowa, bliżej ciała skrzydła mają kolor czerwony, pozostała część łącznie z końcówkami skrzydeł czarna.

Wielkość samca: 3,0-3,5 cm
Wielkość samicy: 4,0-4,5 cm

Jedna z największych modliszek na świecie. Agresywny i żarłoczny gatunek - wygłodzona nie zawaha się nawet zaatakować małego ptaka czy mysz. W hodowli znane są przypadki, że zaniepokojona potrafi swoją agresję skierować w kierunku oczu hodowcy. Gatunek bardzo płodny - w jednym kokonie może się znajdować 300 młodych a samych kokonów może być aż 6 (osiągają nawet 5 cm długości).

Bardzo charakterystyczna, liściowate wyrostki na konczynach, przedpleczu i głowie.

Wielkość samca: 5 cm
Wielkość samicy: 6 cm

Gatunek jest podobny do modliszek z rodzaju Creobroter jednak na odwłoku posiada liczne wyrostki. Spirala występująca na skrzydełkach jest bardzo charakterystyczna i pozwala bez cienia wątpliwości klasyfikować modliszki do rodzaju

Wielkość samca: 4 cm
Wielkość samicy: 5 cm

Modliszka ta pochodzi z Azji, została wprowadzona do Stanów Zjednoczonych przez człowieka i obecnie jest tam powszechna, zwłaszcza na wschodzie kraju i w Kalifornii. Została introdukowana także w Australii.

Brak charakterystyki

Jest to przedstawiciel endemicznego rodzaju modliszek, który występuje na Madaskarze.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki