mantidae

Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.

Modliszki o bardzo charakterystycznym wyglądzie, nawet larwy L1 można z łatwością oznaczyć do gatunku. Ubarwienie brązowo - szare we wszystkich stadiach. Pronotum osobników dorosłych jest chropowate, a spodnia strona skrzydeł pierwszej pary zabarwiona na czerwono. Skrzydła drugiej pary są czarne.

Wielkość samca: 6-7 cm
Wielkość samicy: 7-8 cm

Niewielki owad (wielkości 2–3 mm) z rzędu muchówek. Jest gatunkiem należącym do bezkręgowych organizmów modelowych.
W środowisku naturalnym owady te spotkać można w pobliżu drzew owocowych, wokół fermentujących owoców, ale przywabiają je także zapachy produktów jak wino, konfitury, dżemy i ocet. Nazwa muszka owocowa pochodzi stąd, iż owady te odżywiają się drożdżami żyjącymi na gnijących owocach. Taksonomicznie nie jest to prawdziwa mucha owocowa, bo nie rozmnaża się w owocach rosnących na drzewach, lecz w tych, które już opadną i zaczną gnić. Nie jest więc szkodnikiem upraw rolnych, choć może powodować szkody w przetworach owocowych.

Jest to jeden z najbardziej popularnych gatunków modliszek hodowanych w domach. Osiąga imponujące rozmiary, posiada różnorodne ubarwienie, dzięki czemu interesuje tak wielu terrarystów. Może przyjmować barwę od jaskrawo zielonej, przez pomarańczową do brązowej. Idealnie nadaje się na pierwszą modliszkę. Jest to gatunek łatwy dlatego tak często spotykany w hodowli. Chętnie poluje zarówno na owady latające jak i biegające. Nie wymaga rejestracji.

Delikatne długie odnóża kroczne. Cechą charakterystyczną są także duże, wyraźne przyoczka oraz wyrostek na głowie.

Wielkość samca: 4-5 cm
Wielkość samicy: 5-6 cm

Wielkość samca: 6-7 cm
Wielkość samicy: 8-9 cm

Występuje absolutnie wszędzie, stanowiąc najliczniejszy gatunek myrmekofauny większości rejonów. Spotkac ja można w miastach, w lasach, na łąkach i w próchniejącym drewnie. Często gniazduje w okolicach drzew zaatakowanych przez mszyce.

Brak charakterystyki

Bylina mięsożerna. Jeśli potencjalna ofiara potrąci znajdujący się na liściach pułapkowych jeden włosek dwa razy, bądź pojedynczo dwa inne w odstępie mniejszym niż ok. pół minuty, pułapka zamyka się w czasie zwykle krótszym od 1 sekundy. Roślina rozpoczyna wydzielanie enzymów trawiennych. Trawienie trwa kilka dni, w zależności od wielkości ofiary. Po zakończeniu tego procesu pułapka otwiera się i czyha na kolejnego owada (liczba zamknięć pułapki jest ograniczona do około 2-4, czasami do 1). Jeżeli pułapka nie nadaje się już do łapania zdobyczy, usycha, zaś na jej miejsce szybko wyrasta nowa.
Drapieżnictwo pozwala głównie zapewnić wystarczającą ilość azotu, w który ubogie są gleby, na których roślina występuje.

Występuje absolutnie wszędzie, stanowiąc najliczniejszy gatunek myrmekofauny większości rejonów. Spotkac ja można w miastach, w lasach, na łąkach i w próchniejącym drewnie. Często gniazduje w okolicach drzew zaatakowanych przez mszyce.

Pospolita mrówka, występująca w całej Europie (również w Polsce - znana jako podziemnica zwyczajna) oraz w Ameryce Północnej. Gniazduje w budowanych przez siebie ziemnych kopcach na słonecznych łąkach, często porośniętych trawą, pełniących funkcję klimatyzatorów (są one skonstruowane tak, że zapewniają ciągły obieg powietrza oraz właściwą temperaturę), żywi się prawie wyłącznie spadzią mszyc korzeniowych, którymi troskliwie się opiekuje, rzadko można spotkać ją na powierzchni. Królowa zakłada gniazdo samodzielnie, lub z grupą innych królowych (pleometrozja). W tym drugim przypadku, ze względu na monoginiczność gatunku, po pewnym okresie, gdy kolonia już się ustabilizuje, w wyniku walk ustala się hierarchia dominacji pomiędzy królowymi. Zazwyczaj po jakimś czasie robotnice redukują ich liczbę do jednej - tej najwyżej położonej w hierarchii. Rzadziej królowe rozpraszają się po gnieździe, zajmując odseparowane od siebie komory i pozostając wobec siebie wciąż agresywne, niemniej jednak przeżywając - wtedy dochodzi do wykształcenia oligoginii. Robotnica ma długość od 2,2 do 4,8 mm i jest żółta lub żółtobrunatna; królowa mierzy 7,2 - 9,5 mm, może być w różnych odcieniach koloru brunatnego. Samiec ciemniejszy, niekiedy prawie czarny; mierzy 3,5 - 5,0 mm

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gromphadorina portentosa osiąga wielkość 60-80 mm. Jeden z bardziej znanych karaczanów. Posiada różne formy kolorystyczne.

Pospolita mrówka, występująca w całej Europie (również w Polsce - znana jako podziemnica zwyczajna) oraz w Ameryce Północnej. Gniazduje w budowanych przez siebie ziemnych kopcach na słonecznych łąkach, często porośniętych trawą, pełniących funkcję klimatyzatorów (są one skonstruowane tak, że zapewniają ciągły obieg powietrza oraz właściwą temperaturę), żywi się prawie wyłącznie spadzią mszyc korzeniowych, którymi troskliwie się opiekuje, rzadko można spotkać ją na powierzchni. Królowa zakłada gniazdo samodzielnie, lub z grupą innych królowych (pleometrozja). W tym drugim przypadku, ze względu na monoginiczność gatunku, po pewnym okresie, gdy kolonia już się ustabilizuje, w wyniku walk ustala się hierarchia dominacji pomiędzy królowymi. Zazwyczaj po jakimś czasie robotnice redukują ich liczbę do jednej - tej najwyżej położonej w hierarchii. Rzadziej królowe rozpraszają się po gnieździe, zajmując odseparowane od siebie komory i pozostając wobec siebie wciąż agresywne, niemniej jednak przeżywając - wtedy dochodzi do wykształcenia oligoginii. Robotnica ma długość od 2,2 do 4,8 mm i jest żółta lub żółtobrunatna; królowa mierzy 7,2 - 9,5 mm, może być w różnych odcieniach koloru brunatnego. Samiec ciemniejszy, niekiedy prawie czarny; mierzy 3,5 - 5,0 mm

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Brak charakterystyki

Bardzo charakterystyczna, liściowate wyrostki na konczynach, przedpleczu i głowie.

Wielkość samca: 5 cm
Wielkość samicy: 6 cm

Brak charakterystyki

Agamy brodate zdobywają coraz większą popularność zarówno wśród doświadczonych hodowców, jak i osób które dopiero zaczynają swoją przygodę z terrarystką. Jest to spowodowane przez ciekawy wygląd, którego głównym czynnikiem jest coraz większa ilość odmian genetycznych i barwnych. Dość duży rozmiar w porównaniu do innych jaszczurek (osiągają nawet do 50 cm długości), charakter dzięki któremu możemy obserwować ciekawe zachowania stadne oraz w przypadku większej ilości osobników, łatwe oswojenie i przyzwyczajenie się do swojego opiekuna.

Gatunek polecany dla początkujących hodowców, jednakże nie oznacza to, że jest odporny na wszystkie błędy hodowlane. Niedopuszczalne jest hodowanie brodaczy w parach (samiec / samica) lub dwóch samców razem. Najczęstszym rozwiązaniem jest hodowanie dwóch samiczek lub jednego samca.

Brak charakterystyki

To wyjątkowo duży i piękny skorpion jest jednym z najłatwiejszych w hodowli i utrzymaniu. Osiąga nawet 18 cm długości (przeciętnie 12-17 cm) i wagę 20-30g. Niekiedy wyrośnięte, ciężarne samice mogą ważyć około 50 g. Czarny, błyszczący kolor wpada czasami w ciemnoniebieski, brązowy lub zielonkawy odcień. Telson u młodych osobników jest biały, a z wiekiem staje się czerwono - brązowy.