Smyk222

Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników Psalmopeus cambridgei, gdzie karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Dorasta do 8 cm ciała, z odnóżami do 15 cm. Jest jednym z największych przedstawicieli rodzaju Aphonopelma. Obie płcie mają podobne ubarwienie, dopóki nie osiągną dojrzałości płciowej. Aphonopelma seemanni jest ubarwiona niebieskawo (niektóre osobniki są brązowawe lub ciemnoszare - prawdopodobnie zależy to od miejsca występowania), z białymi pasami na odnóżach. Odwłok porastają pojedyncze dłuższe perłowe włoski. Od spodu ptasznik ten jest jasnoróżowy. Młode są jasne z ciemną plamką na odwłoku, paseczki na kończynach pojawiają się w miarę wzrostu, zwykle około 4-5 wylinki. Przed wylinką barwy bledną i kreseczki są słabo widoczne.

Jest to lekko zbudowany, smukły gatunek agamy, osiągający do 50 cm dł ( z czego ponad połowa przypada na smukły, biczowaty ogon). Głowa jest wydłużona, ze spiczastym pyskiem. Tułów lekko spłaszczony, pokryty szorstkimi, zachodzącymi na siebie lekko łuskami z kilem. Na karku widoczny jest niski grzebień utworzony z masywnych, zaostrzonych łusek. Kończyny są długie i silne, z długimi palcami zakończonymi zakrzywionymi hakowato pazurkami. Jaszczurka ta doskonale wspina się po drzewach, ale jest również bardzo aktywna na powierzchni gruntu. W przypadku zagrożenia, podobnie jak kilka innych gatunków agam potrafi biec na tylnych łapach.

Lophognathus temporalis jest jaszczurką zasiedlającą północne i północno-wschodnie rejony Australii (Queensland, Terytorium Północne oraz skrajnie wschodnie obszary Zachodniej Australii). Spotykany jest również na pobliskiej Nowej Gwinei oraz okolicznych mniejszych wyspach.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.

Gatunek nieopisany błędnie identyfikowany jako Sericopelma angustum (Valerio, 1980), (ex. Brachypelma angustum).

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Bardzo podobne do ptasznika z gatunku Brachypelma boehmei. Istnieją 3 widoczne różnice:

• Brachypelma boehmei ma gęsto owłosione kończyny, Aphonopelma bicoloratum mniej. Ten pierwszy ma odwłok porośnięty rzadkimi, perłowymi włoskami, natomiast ten drugi ma te włoski czerwone, jest ich więcej i są wyraźnie dłuższe
• Brachypelma boehmei prawie bez wyjątku wyczesują włoski parzące z odwłoka, natomiast Aphonopelma bicoloratum prawie wcale tego nie robią.
• Brachypelma boehmei posiada narząd strydulacyjny na przedniej powierzchni uda pierwszej nogi (widoczny pod mikroskopem lub gołym okiem u większych osobników), natomiast Aphonopelma bicoloratum tego narządu nie posiadają

Samiec identycznie ubarwiony jak samica do momentu zrzucenia ostatniej wylinki. Po osiągnięciu dojrzałości płciowej jego barwa diametralnie się zmienia. Odnóża robią się czarne, wzdłuż których widoczne są jedynie pomarańczowe prążki. Karapaks jest ciemnopomarańczowy, odwłok zaś czarny z rudymi włosami.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki