klata

Agamy brodate zdobywają coraz większą popularność zarówno wśród doświadczonych hodowców, jak i osób które dopiero zaczynają swoją przygodę z terrarystką. Jest to spowodowane przez ciekawy wygląd, którego głównym czynnikiem jest coraz większa ilość odmian genetycznych i barwnych. Dość duży rozmiar w porównaniu do innych jaszczurek (osiągają nawet do 50 cm długości), charakter dzięki któremu możemy obserwować ciekawe zachowania stadne oraz w przypadku większej ilości osobników, łatwe oswojenie i przyzwyczajenie się do swojego opiekuna.

Gatunek polecany dla początkujących hodowców, jednakże nie oznacza to, że jest odporny na wszystkie błędy hodowlane. Niedopuszczalne jest hodowanie brodaczy w parach (samiec / samica) lub dwóch samców razem. Najczęstszym rozwiązaniem jest hodowanie dwóch samiczek lub jednego samca.

Boa dusiciele to masywne i silne węże cechujące się zróżnicowanym ubarwieniem w zależności od podgatunku. Posiadają trójkątną głowę, wyraźnie wyodrębnioną od reszty ciała. Po obydwu stronach pyska przebiegają charakterystyczne pręgi. Wzór na grzbiecie tworzą tzw. siodła, które najczęściej mają czarny, ciemnoszary lub ciemnobrązowy kolor. Ogon pokryty jest owalnymi, nieregularnymi plamami, zwykle w odcieniach ciemnej czerwieni.

Gady te są dość popularne w hodowlach zamkniętych. Większość osobników dostępnych na rynku to mieszańce różnych podgatunków, osiągające rozmiary wyszczególnione poniżej. W naturze wielkość boa jest bardzo zróżnicowana w zależności od podgatunku czy odmiany terytorialnej. Przedstawiciele tych największych mogą osiągać nawet ponad 300 cm długości, podczas gdy osobniki odmian karłowatych często nie przekraczają 180 cm.

Duża ilość odmian kolorystycznych oraz względnie łatwa hodowla determinuje popularność tego gatunku na rynku terrarystycznym. Jednakże, decydując się na zakup boa dusiciela należy pamiętać o zapewnieniu mu właściwej opieki i odpowiednich warunków (duże terrarium, odpowiednia ilość pożywienia). Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że dorosłe węże tego gatunku, pomimo zazwyczaj łagodnego usposobienia, mogą być realnym zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka.

Duży, niezwykle imponujący gatunek kameleona, który w latach 80. trafił do hodowli w ówczesnej Czechosłowacji i w roku 1987 był już rozmnażany przez Petra Necasa. Wiosną 1990 roku pierwsze osobniki zostały importowane do USA przez Ronalda L. Trempera, który przyczynił się tam do dużej popularności tego gatunku. W Polsce na początku lat 90 w tym samym czasie udało się je rozmnożyć we Wrocławiu w hodowli Roberta Maślaka i w Poznańskim Ogrodzie Zoologicznym. Do tej pory żaden inny gatunek kameleona nie stał się tak powszechnie trzymany i rozmnażany, żaden nie wykazywał tak dużej plastyczności i odporności na niesprzyjające warunki, żaden nie był tak powszechny w handlu.

Agama błotna to jedna z najpopularniejszych jaszczurek w świecie terrarystyki. Również i w Polsce staje się coraz bardziej popularna. Piękna zielona jaszczurka często kupowana jest przez osoby zupełnie nie związane z hodowlą gadów. Niestety agama błotna jest dość wrażliwa na błędy hodowcy, a skutki złego chowu, albo nie są widoczne od razu (np. jeśli chodzi o dorosłe osobniki), albo też sami właściciele nie widzą pierwszych oznak chorobowych. Dlatego też, nadaje się ona raczej dla osób mających już pewne doświadczenie z jaszczurkami. Zaleca się hodowlę w haremach np 1.2.

Paroedura picta jest gatunkiem osiągającym do 18 cm dla samców, jednakże zdecydowana większość osobników rośnie do 15 cm. Gekon ten jest łatwy w utrzymaniu i polecany dla początkujących terrarystów. Jest to gatunek naziemny o aktywności nocnej. Nie jest gatunkiem płochliwym, osobniki zaaklimatyzowane są bardzo ciekawym obiektem nocnych obserwacji dla hodowcy.

Brak charakterystyki

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

Brak charakterystyki

Gatunek po raz pierwszy opisany przez brytyjskiego zoologa Reginalda Innesa Pocock'a. W 2001 roku opisany przez Peter Kirka jako odrębny gatunek Poecilotheria pederseni. W 2013 roku publikacja R. Gabriela, R. Gallona oraz A. Smitha ponownie przywróciła pierwotną nazwę dla tego gatunku a także uznała Poecilotheria pederseni jako synonim gatunku Poecilotheria vittata. Gatunek nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.

Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Odnóża są czarnej barwy z wyjątkiem tibia i metatarsus, które są pomarańczowe. Cały odwłok wyraźnie opalizuje na zielonkawy kolor. Wraz ze wzrostem pomarańczowa barwa na odnóżach całkowicie zanika. U dorosłych osobników karapaks oraz uda mają złotawy kolor. Pozostałe części odnóży wpadają w barwę brązowo-szarą. Odwłok jest ciemnobrązowy z zielonym połyskiem, pokryty rudymi, rzadkimi włoskami.

Ptasznik występuje w zachodniej i centralnej Afryce.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Duży gatunek ptasznika. Dorosłe samice dorastają do 7-8cm DC i są potężnie zbudowane. Ubarwienie sięga od ciemnego brązu aż po czerń, a na tarczy grzbietowej znajduje się ornament w barwie fioletu. W hobby oprócz odmiany nominalnej, często oznaczanej jako "gold" wyróżnia się także barwną odmianę "violet", która charakteryzuje się fioletową barwą odnóży i karapaksu.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju.

Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Jego zęby jadowe są imponujące - mierzą prawie 2 cm. Należy do gatunków wydających syczące dźwięki (strydulacja), które podobne są do odgłosów wydawanych przez niektóre gatunki karaczanów.

Boa dusiciele to masywne i silne węże cechujące się zróżnicowanym ubarwieniem w zależności od podgatunku. Posiadają trójkątną głowę, wyraźnie wyodrębnioną od reszty ciała. Po obydwu stronach pyska przebiegają charakterystyczne pręgi. Wzór na grzbiecie tworzą tzw. siodła, które najczęściej mają czarny, ciemnoszary lub ciemnobrązowy kolor. Ogon pokryty jest owalnymi, nieregularnymi plamami, zwykle w odcieniach ciemnej czerwieni.

Gady te są dość popularne w hodowlach zamkniętych. Większość osobników dostępnych na rynku to mieszańce różnych podgatunków, osiągające rozmiary wyszczególnione poniżej. W naturze wielkość boa jest bardzo zróżnicowana w zależności od podgatunku czy odmiany terytorialnej. Przedstawiciele tych największych mogą osiągać nawet ponad 300 cm długości, podczas gdy osobniki odmian karłowatych często nie przekraczają 180 cm.

Duża ilość odmian kolorystycznych oraz względnie łatwa hodowla determinuje popularność tego gatunku na rynku terrarystycznym. Jednakże, decydując się na zakup boa dusiciela należy pamiętać o zapewnieniu mu właściwej opieki i odpowiednich warunków (duże terrarium, odpowiednia ilość pożywienia). Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że dorosłe węże tego gatunku, pomimo zazwyczaj łagodnego usposobienia, mogą być realnym zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki