Miras

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gekon płaczący posiada zadziwiająco wręcz szeroki i rozległy zasięg geograficzny. Występuje na większości wysp na Pacyfiku, oraz północnej Australii i południowo-wschodniej Azji. Zawleczony na Galapagos i do Ameryki. Rozmnażanie partenogenetyczne pozwala mu łatwo kolonizować nowe lądy i przeważnie jest jednym z pierwszych zwierząt pojawiających się na nowo powstałych wyspach oceanicznych. Dostaje się tam najczęściej na zwalonych do wody przez sztormy pniach drzew albo na gapę na skonstruowanych przez ludzi łodziach (albo na pokładzie samolotów). Rozmnażanie partenogenetyczne to prawdopodobnie przystosowanie do kolonizacji odległych lądów. Dzięki temu wystarczy by jeden gekon dopłynął na zwalonym do wody drzewie na inną wyspę i bez problemu może założyć tam nową populację. W przypadku zwierząt rozdzielnopłciowych potrzebne do tego jest niewielkie stado lub w wypadku bardzo zdrowych genetycznie zwierząt, przynajmniej ciężarna samica. Gekony płaczące nie mają tego problemu. Bardzo ufne, chętnie przyjmują pokarm z pincety, ale nie należy brać go na ręce ze względu na wyjątkowo małe rozmiary i związaną z nimi delikatność.

Gekon płaczący potrafi zmieniać barwę od czekoladowego brązu z pręgowanym grzbietem i żółtym brzuchem do jasnego beżu z nielicznymi czarnymi plamkami na grzbiecie.

Correlophus ciliatus są jednym z najpopularniejszych gekonów w hodowlach, a z cała pewnością najbardziej popularnym gekonem nadrzewnym. Są to gady osiągające maksymalnie 22 cm i 65 gramów wagi.
Ich popularność spowodowana jest niewielkimi wymaganiami hodowli, spokojnym temperamentem, licznymi odmianami barwnymi czy też ich ciekawym wyglądem. Są polecane dla początkujących hodowców.

Gekko vittatus jest gekonem który osiąga ponad 20 cm dla samic i nawet 25 cm dla samców.
Ich wygląd jest bardzo ciekawy, głowa jest duża z sporej wielkości oczami, główny kolor to ciemnobrązowy z białym a czasami żółtym paskiem na grzbiecie.
Decydując się na tego gada należy pamiętać iż spora cześć oferowanych na sprzedaż osobników jest pochodzenia WC, należy ich zdecydowanie unikać. Osobniki WC są często płochliwe i trafiają w nasze ręce w bardzo kiepskiej kondycji. Jeśli decydujemy się na nieznacznie droższego osobnika CB to jaszczurki te są polecane dla początkującego hodowcy.

Bardzo duży, pięknie ubarwiony i łatwy w hodowli, choć agresywny gekon. Samce wydają głośne odgłosy godowe.

Ten mały gekon nie cieszy się dużą popularnością wśród terrarystów, choć jest wyjątkowo piękny. Osiągają maksymalnie 10 cm, przeciętnie około 8 cm. Rozmnaża się łatwo, należy jednak zbytnio nie eksploatować samic i dużo uwagi poświęcać świeżo wyklutym młodym. Ze względu na małe rozmiary jakie osiąga nie jest raczej odpowiedni dla początkujących terrarystów.

Boa dusiciele to masywne i silne węże cechujące się zróżnicowanym ubarwieniem w zależności od podgatunku. Posiadają trójkątną głowę, wyraźnie wyodrębnioną od reszty ciała. Po obydwu stronach pyska przebiegają charakterystyczne pręgi. Wzór na grzbiecie tworzą tzw. siodła, które najczęściej mają czarny, ciemnoszary lub ciemnobrązowy kolor. Ogon pokryty jest owalnymi, nieregularnymi plamami, zwykle w odcieniach ciemnej czerwieni.

Gady te są dość popularne w hodowlach zamkniętych. Większość osobników dostępnych na rynku to mieszańce różnych podgatunków, osiągające rozmiary wyszczególnione poniżej. W naturze wielkość boa jest bardzo zróżnicowana w zależności od podgatunku czy odmiany terytorialnej. Przedstawiciele tych największych mogą osiągać nawet ponad 300 cm długości, podczas gdy osobniki odmian karłowatych często nie przekraczają 180 cm.

Duża ilość odmian kolorystycznych oraz względnie łatwa hodowla determinuje popularność tego gatunku na rynku terrarystycznym. Jednakże, decydując się na zakup boa dusiciela należy pamiętać o zapewnieniu mu właściwej opieki i odpowiednich warunków (duże terrarium, odpowiednia ilość pożywienia). Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że dorosłe węże tego gatunku, pomimo zazwyczaj łagodnego usposobienia, mogą być realnym zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka.