Pachnoda marginata
Insecta - Owady
Opis gatunku
|
10,10,0
|
Gatunek łatwo dostępny na polskim rynku hodowla trwa dosyć krótko jak na chrząszcze przez co jest popularna wśród początkujących chrząszczy- warto zaczynać przygodę z hodowlą chrząszczy właśnie od Pachnod ponieważ są dosyć odporne na błędy początkujących hodowców
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Jest to jeden z najbardziej popularnych gatunków modliszek hodowanych w domach. Osiąga imponujące rozmiary, posiada różnorodne ubarwienie, dzięki czemu interesuje tak wielu terrarystów. Może przyjmować barwę od jaskrawo zielonej, przez pomarańczową do brązowej. Idealnie nadaje się na pierwszą modliszkę. Jest to gatunek łatwy dlatego tak często spotykany w hodowli. Chętnie poluje zarówno na owady latające jak i biegające. Nie wymaga rejestracji.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
|
---
|
---
|
Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Duży krocionóg z rodziny Spirostreptidae, osiągający 14-32 cm długości, liczba segmentów 59-72.
|
---
|
---
|
Agamy brodate zdobywają coraz większą popularność zarówno wśród doświadczonych hodowców, jak i osób które dopiero zaczynają swoją przygodę z terrarystką. Jest to spowodowane przez ciekawy wygląd, którego głównym czynnikiem jest coraz większa ilość odmian genetycznych i barwnych. Dość duży rozmiar w porównaniu do innych jaszczurek (osiągają nawet do 50 cm długości), charakter dzięki któremu możemy obserwować ciekawe zachowania stadne oraz w przypadku większej ilości osobników, łatwe oswojenie i przyzwyczajenie się do swojego opiekuna.
Gatunek polecany dla początkujących hodowców, jednakże nie oznacza to, że jest odporny na wszystkie błędy hodowlane. Niedopuszczalne jest hodowanie brodaczy w parach (samiec / samica) lub dwóch samców razem. Najczęstszym rozwiązaniem jest hodowanie dwóch samiczek lub jednego samca.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Bardzo charakterystyczna, liściowate wyrostki na konczynach, przedpleczu i głowie.
Wielkość samca: 5 cm
Wielkość samicy: 6 cm
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Duży gatunek ptasznika. Dorosłe samice dorastają do 7-8cm
DC i są potężnie zbudowane. Ubarwienie sięga od ciemnego brązu aż po czerń, a na tarczy grzbietowej znajduje się ornament w barwie fioletu. W hobby oprócz odmiany nominalnej, często oznaczanej jako "gold" wyróżnia się także barwną odmianę "violet", która charakteryzuje się fioletową barwą odnóży i karapaksu.
|
---
|
---
|
Średnich rozmiarów wąż z rodziny połozowatych. Ciało smukłe i muskularne, o niewielkiej głowie z zaokrąglonym pyskiem; oczy posiadają okrągłą źrenicę. Wąż o bardzo zróżnicowanej barwie zależnej od miejsca występowania. Podstawowa barwa waha się od białej, poprzez szarą, pomarańczową aż do brązowej czy ceglastoczerwonej. Na grzbiecie oraz bokach występują duże, nieregularne, czarno obrzeżone czerwone plamy. Łuski brzuszne z reguły posiadają charakterystyczną czarną "szachownicę". Oczywiście na skutek mieszania różnych odmian barwnych od tego schematu występuje wiele odchyleń (np. wzór na grzbiecie u odmian motley lub stripe). Dorosłe osobniki osiągają długość ok. 130 cm (zdarzały się osobniki 180 centymetrowe) i wagę 400-500 gramów (są również spotykane osobniki obu płci o wadze ponad 1 kg). Jest to gatunek powszechnie hodowany w domowych terrariach, oraz polecany dla początkujących terrarystów.
|
---
|
---
|
Są to dość duże, atrakcyjnie ubarwione owady. Na każdym ze skrzydeł, mniej więcej w połowie długości ciała, posiadają po jednej dużej, okrągłej białej plamie. Na udach każdego z odnóży występują żółte paski. Reszta ciała ubarwiona jest na czarno. Młode do pierwszej wylinki są czerwone, po czym stopniowo ciemnieją. Posiadają one parę długich, ruchliwych czułek. Odnóża również są stosunkowo długie, szczególnie tylna para. Skrzydła pokrywają cały odwłok, ciasno do niego przylegając. Zawsze jedno zachodzi na drugie. Głowa jest niewielka, wyraźnie oddzielona od tułowia i wydłużona, co szczególnie uwydatnia charakterystyczny dla pluskwiaków, zawinięty pod spód ryjek, zakończony sztylecikiem, służącym do zabijania ofiary i pożywiania się. Całe ciało prócz skrzydeł i wierzchniej strony tułowia pokrywają słabo widoczne, gęste włoski. Na obrzeżach przypominającej pancerz wierzchniej części tułowia występują nieliczne, regularnie rozmieszczone kolce.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Modliszki chińskie są długie i smukłe, ubarwione w różnych odcieniach brązu. Dorosłe firmy mają charakterystyczne zielone linie na części skrzydeł. Tenodera sinensis jest największym przedstawicielem modliszek w Ameryce Północnej, dorasta do 10 cm długości. Kolory mogą być różne: zielone, zielone z zielonym na bocznej krawędzi przednich. Przy sztucznym oświetleniu oczy modliszki były to czarne, natomiast w świetle dziennym są jasne.
|
---
|
---
|
Wielkość samca: 3,5 cm
Wielkość samicy: 3,4-4,0 cm
|
---
|
---
|
Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy
karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników
Psalmopeus cambridgei, gdzie
karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
|
---
|
---
|
Ptasznik występuje w zachodniej i centralnej Afryce.
|
---
|
---
|
Charakterystyczną cechą gatunków z rodzaju Creobroter jest „oko” występujące na soczyście zielonej pierwszej parze skrzydeł. Druga para skrzydeł dwukolorowa, bliżej ciała skrzydła mają kolor czerwony, pozostała część łącznie z końcówkami skrzydeł czarna.
Wielkość samca: 3,0 cm
Wielkość samicy: 3,5-4,0 cm
|
---
|
---
|
Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Charakterystyczną cechą gatunków z rodzaju Creobroter jest „oko” występujące na soczyście zielonej pierwszej parze skrzydeł. Druga para skrzydeł dwukolorowa, bliżej ciała skrzydła mają kolor czerwony, pozostała część łącznie z końcówkami skrzydeł czarna.
Wielkość samca: 3,0-3,5 cm
Wielkość samicy: 4,0-4,5 cm
|
---
|
---
|
Ubarwienie u młodych z poczatku białe, z czarnymi plamkami, następnie piaskowe i biało-piaskowe do biało-zielonego z charakterystycznymi czerwonymi, czarnymi i białymi plamami na goleniach i udach, po złożeniu odnóży chwytnych tworzącymi wzór kwiatu – u podrośnietych osobników i imago. Charakterystyczny wyrostek na głowie. Przedplecze bardzo szerokie, trójkątne, zwężające się ku odwłokowi z charakterystycznym ząbkowaniem zewnętrznych krawędzi. Osobniki imago zielonkawe.
Wielkość samca: 8-9 cm
Wielkość samicy: 9-10 cm
|
---
|
---
|
Gekon płaczący posiada zadziwiająco wręcz szeroki i rozległy zasięg geograficzny. Występuje na większości wysp na Pacyfiku, oraz północnej Australii i południowo-wschodniej Azji. Zawleczony na Galapagos i do Ameryki. Rozmnażanie partenogenetyczne pozwala mu łatwo kolonizować nowe lądy i przeważnie jest jednym z pierwszych zwierząt pojawiających się na nowo powstałych wyspach oceanicznych. Dostaje się tam najczęściej na zwalonych do wody przez sztormy pniach drzew albo na gapę na skonstruowanych przez ludzi łodziach (albo na pokładzie samolotów). Rozmnażanie partenogenetyczne to prawdopodobnie przystosowanie do kolonizacji odległych lądów. Dzięki temu wystarczy by jeden gekon dopłynął na zwalonym do wody drzewie na inną wyspę i bez problemu może założyć tam nową populację. W przypadku zwierząt rozdzielnopłciowych potrzebne do tego jest niewielkie stado lub w wypadku bardzo zdrowych genetycznie zwierząt, przynajmniej ciężarna samica. Gekony płaczące nie mają tego problemu. Bardzo ufne, chętnie przyjmują pokarm z pincety, ale nie należy brać go na ręce ze względu na wyjątkowo małe rozmiary i związaną z nimi delikatność.
Gekon płaczący potrafi zmieniać barwę od czekoladowego brązu z pręgowanym grzbietem i żółtym brzuchem do jasnego beżu z nielicznymi czarnymi plamkami na grzbiecie.
|
---
|
---
|
Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.
|
---
|
---
|
Gatunek nieopisany błędnie identyfikowany jako Sericopelma angustum (Valerio, 1980), (ex. Brachypelma angustum).
|
---
|
---
|
Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.
Eublaberus distanti - karaczan ozdobny
Insecta - Owady
Opis gatunku
|
0,0,10
|
Gatunki z rodzaju Eublaberus są karaczanami, których rozwój larwalny związany jest z podłożem. Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe nie wspinają się po gładkich pionowych powierzchniach. Osiąga wielkość 40-50 mm.
|
---
|
---
|
Średnich rozmiarów wąż z rodziny połozowatych. Ciało smukłe i muskularne, o niewielkiej głowie z zaokrąglonym pyskiem; oczy posiadają okrągłą źrenicę. Wąż o bardzo zróżnicowanej barwie zależnej od miejsca występowania. Podstawowa barwa waha się od białej, poprzez szarą, pomarańczową aż do brązowej czy ceglastoczerwonej. Na grzbiecie oraz bokach występują duże, nieregularne, czarno obrzeżone czerwone plamy. Łuski brzuszne z reguły posiadają charakterystyczną czarną "szachownicę". Oczywiście na skutek mieszania różnych odmian barwnych od tego schematu występuje wiele odchyleń (np. wzór na grzbiecie u odmian motley lub stripe). Dorosłe osobniki osiągają długość ok. 130 cm (zdarzały się osobniki 180 centymetrowe) i wagę 400-500 gramów (są również spotykane osobniki obu płci o wadze ponad 1 kg). Jest to gatunek powszechnie hodowany w domowych terrariach, oraz polecany dla początkujących terrarystów.
|
Brotia pagodula
Mollusca - Mięczaki
Opis gatunku
|
0,0,1
|
|
Melanoides tuberculata
Mollusca - Mięczaki
Opis gatunku
|
0,0,50
|
|
Anentome helena
Mollusca - Mięczaki
Opis gatunku
|
0,0,2
|
|
---
|
---
|
Gatunek nowy na polskim rynku. Istnieje jednak możliwość nabycia go w niektórych sklepach zoologicznych, lub od innych hodowców. Jest to mały, wodno-lądowy krab, dość prosty w hodowli. Najlepiej trzymać go w haremach: 1 samiec na co najmniej 2 samice.
Geosesarma sp.
Crustacea - Skorupiaki
Opis gatunku
|
0,0,2
|
Gatunek nowy na polskim rynku. Istnieje jednak możliwość nabycia go w niektórych sklepach zoologicznych, lub od innych hodowców. Jest to mały, wodno-lądowy krab, dość prosty w hodowli. Najlepiej trzymać go w haremach: 1 samiec na co najmniej 2 samice.
|
Triops australiensis - przekopnica australijska
Crustacea - Skorupiaki
Opis gatunku
|
0,0,1
|
Znajdź zawartość
Mężczyzna
513720079
