JWP

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Chrząszcz dość dużych rozmiarów jak na krajowe warunki. Osiąga długość 14 - 20 mm, jego ciało jest lekko przypłaszczone. Ciało o wyraźnym i pięknym metalicznym ubarwieniu i dość dużej zmienności koloru. Mogą być okazy w różnych odcieniach jasnej zieleni, przez fioletowo-purpurowe, po ciemny brąz i zieleń z niebieskim odblaskiem. Na pokrywach wyraźnie widoczne białe lub kremowe, poprzeczne plamki. Przednia część spodu ciała owłosiona, charakterystyczny wyrostek śródpiersia kolisty i nagi (w odróżnieniu od blisko spokrewnionych gatunków z rodzaju Potosia). Sam spód ciała ciemniejszy i bardziej brązowo ubarwiony niż pokrywy. Cetonia aurata podobnie jak inne kruszczyce podczas lotu nie używa pokryw (są one na stałe zrośnięte). Druga para błoniastych skrzydeł wysuwa się przez szeroką szczelinę między pokrywami a odwłokiem.
Larwy pędraki, osiągają ok. 35 mm.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Około 4 wylinki młode ciemnieją, natomiast około 6 mają już wyraźnie niebieski kolor, który utrzymuje się przez całe dorosłe życie pająka. Już od około 7- 8 wylinki kolor jednolicie niebieski na całym ciele, dłuższe włoski także koloru niebieskiego, w tym wieku brak czerwonawych włosków, czy białych zakończeń. Dorosłe samice czysto morskiego koloru (zielono – niebieskie), także wszystkie dłuższe włoski na ciele są dokładnie tego samego koloru, brak obrączek na odnóżach, stopy zakończone pomarańczowymi włoskami. U starszych samic mogą pojawić się czerwonawe włoski na dwóch ostatnich parach odnóży, kolor blednie, nie jest już tak uderzająco czysto – niebieski, włoski także stają się jaśniejsze. Dorosłe samce także niebieskie, lecz kolor jest już ciemniejszy, jaśniejsze tylko uda, na których dobrze widać typowy dla gatunku kolor.

(n. d.)* - nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.

Charakterystyczną cechą gatunków z rodzaju Creobroter jest „oko” występujące na soczyście zielonej pierwszej parze skrzydeł. Druga para skrzydeł dwukolorowa, bliżej ciała skrzydła mają kolor czerwony, pozostała część łącznie z końcówkami skrzydeł czarna.

Wielkość samca: 3,0-3,5 cm
Wielkość samicy: 4,0-4,5 cm

Brak charakterystyki

Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.