Alessandro

Sanzinia madagaskarska to typowo nadrzewny wąż cechujący się ciałem spłaszczonym po bokach. Posiada bardzo silny, chwytny ogon pomocny przy wspinaczkach. Głowa o sercowatym kształcie z ciemnymi pręgami przebiegającymi wzdłuż pyska jest wyraźnie wyodrębniona od reszty ciała. Łuski sanzinii są grube i gładkie. Regularne cętki (ciemne z jasną obwódką) na grzbiecie tworzą zawsze obecny wzór. Kolorystyka jest zmienna w zależności od podgatunku/ odmiany barwnej (terytorialnej)*.

Węże te osiągają średnio 150 - 180 cm długości.

*Klasyfikacja nie jest jasno określona.

Boa dusiciele to masywne i silne węże cechujące się zróżnicowanym ubarwieniem w zależności od podgatunku. Posiadają trójkątną głowę, wyraźnie wyodrębnioną od reszty ciała. Po obydwu stronach pyska przebiegają charakterystyczne pręgi. Wzór na grzbiecie tworzą tzw. siodła, które najczęściej mają czarny, ciemnoszary lub ciemnobrązowy kolor. Ogon pokryty jest owalnymi, nieregularnymi plamami, zwykle w odcieniach ciemnej czerwieni.

Gady te są dość popularne w hodowlach zamkniętych. Większość osobników dostępnych na rynku to mieszańce różnych podgatunków, osiągające rozmiary wyszczególnione poniżej. W naturze wielkość boa jest bardzo zróżnicowana w zależności od podgatunku czy odmiany terytorialnej. Przedstawiciele tych największych mogą osiągać nawet ponad 300 cm długości, podczas gdy osobniki odmian karłowatych często nie przekraczają 180 cm.

Duża ilość odmian kolorystycznych oraz względnie łatwa hodowla determinuje popularność tego gatunku na rynku terrarystycznym. Jednakże, decydując się na zakup boa dusiciela należy pamiętać o zapewnieniu mu właściwej opieki i odpowiednich warunków (duże terrarium, odpowiednia ilość pożywienia). Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że dorosłe węże tego gatunku, pomimo zazwyczaj łagodnego usposobienia, mogą być realnym zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka.

Te rzadko spotykane w hodowlach pytony cechują się pięknym, ciemnym ubarwieniem z charakterystycznymi białymi "wargami" (podobnie jak u L. albertisii). Niezwykle intensywnie opalizujące łuski pokrywające górną część ciała są czarne, natomiast brzuch tych węży ma biały lub mleczny kolor.

Węże te osiągają pokaźne rozmiary - ponad 2,5 m w przypadku samic to nic niezwykłego, natomiast dorosłe samce zwykle nie przekraczają 200 - 240 cm długości.

*Nazwa pyton białowargi południowy jest jedynie propozycją autora niniejszego opisu. Gatunek ten nie doczekał się jeszcze oficjalnej polskiej nazwy.

Wielkość "boigi zielonej" wynosi od 1,5 do 2 metrów. Barwa u młodych ma kolor pomarańczowo-brązowy w miarę wzrostu kolor zmienia się na zielony, rozpoczyna się to po około 8 - 9 miesiącach życia.
Oczy węża tego gatunku mają odcień turkusowy, głowa u młodych tak jak całe ciało początkowo ma barwę pomarańczowo - brązową, stopniowo zmieniając się na zieloną, Jest to pierwsza część ciała, która zmienia kolor u tego gatunku.
Dorosłe węże są całkowicie jasnozielone z jasnoniebieskim odcieniem, a to za sprawą wielobarwnych łusek, które posiadają dodatkowo obwódkę o ciemnej barwie, w odcieniu od niebieskiej do turkusowej lub nawet czarnej. Kolor strony brzusznej węża ma barwę na korpusie od białej do żółtej, lub żółto-kremowej.Gardziel u tego gatunku boigi jest czarna.

Brak charakterystyki

Wąż należy do większych gatunków z rodzaju Boiga, wielkość jaką osiąga czasami przekracza 240 cm, ale średnia to około 180 - 200 cm. Budowa charakterystyczna dla rodzaju Boiga, krótka głowa wyraźnie oddzielona wąską długą szyją od reszty ciała. Oko duże, źrenice pionowe. Szeroki pysk sięgający daleko do tyłu głowy, poza linię oczu. Opisywany gatunek posiada uzębienie typu opistoglypha - dwa zęby jadowe umieszczone są w tylnej części górnej szczęki. Ubarwienie stanowi czarne tło na którym widnieją intensywnie żółte pionowe pasy. Wokół pyska żółte zabarwienie z czarnymi pionowymi pręgami.

Brak charakterystyki