Gekko vittatus jest gekonem któryosiąga ponad 20 cm dla samic i nawet 25 cm dla samców. Ich wygląd jest bardzo ciekawy, głowa jest duża z sporej wielkości oczami, główny kolor to ciemnobrązowy z białym a czasami żółtym paskiem na grzbiecie. Decydując się na tego gada należy pamiętać iż spora cześć oferowanych na sprzedaż osobników jest pochodzenia WC, należy ich zdecydowanie unikać. Osobniki WC są często płochliwe i trafiają w nasze ręce w bardzo kiepskiej kondycji. Jeśli decydujemy się na nieznacznie droższego osobnika CB to jaszczurki te są polecane dla początkującego hodowcy.
Gekon płaczący posiada zadziwiająco wręcz szeroki i rozległy zasięg geograficzny. Występuje na większości wysp na Pacyfiku, oraz północnej Australii i południowo-wschodniej Azji. Zawleczony na Galapagos i do Ameryki. Rozmnażanie partenogenetyczne pozwala mu łatwo kolonizować nowe lądy i przeważnie jest jednym z pierwszych zwierząt pojawiających się na nowo powstałych wyspach oceanicznych. Dostaje się tam najczęściej na zwalonych do wody przez sztormy pniach drzew albo na gapę na skonstruowanych przez ludzi łodziach (albo na pokładzie samolotów). Rozmnażanie partenogenetyczne to prawdopodobnie przystosowanie do kolonizacji odległych lądów. Dzięki temu wystarczy by jeden gekon dopłynął na zwalonym do wody drzewie na inną wyspę i bez problemu może założyć tam nową populację. W przypadku zwierząt rozdzielnopłciowych potrzebne do tego jest niewielkie stado lub w wypadku bardzo zdrowych genetycznie zwierząt, przynajmniej ciężarna samica. Gekony płaczące nie mają tego problemu. Bardzo ufne, chętnie przyjmują pokarm z pincety, ale nie należy brać go na ręce ze względu na wyjątkowo małe rozmiary i związaną z nimi delikatność.
Gekon płaczący potrafi zmieniać barwę od czekoladowego brązu z pręgowanym grzbietem i żółtym brzuchem do jasnego beżu z nielicznymi czarnymi plamkami na grzbiecie.
Duży, niezwykle imponujący gatunek kameleona, który w latach 80. trafił do hodowli w ówczesnej Czechosłowacji i w roku 1987 był już rozmnażany przez Petra Necasa. Wiosną 1990 roku pierwsze osobniki zostały importowane do USA przez Ronalda L. Trempera, który przyczynił się tam do dużej popularności tego gatunku. W Polsce na początku lat 90 w tym samym czasie udało się je rozmnożyć we Wrocławiu w hodowli Roberta Maślaka i w Poznańskim Ogrodzie Zoologicznym. Do tej pory żaden inny gatunek kameleona nie stał się tak powszechnie trzymany i rozmnażany, żaden nie wykazywał tak dużej plastyczności i odporności na niesprzyjające warunki, żaden nie był tak powszechny w handlu.
Rodzaj Rieppeleon obejmuje 3 gatunki kameleonów pigmejskich, w tym najpopularniejszy w hodowli i przez wielu uważany za najładniejszy wśród miniaturowych kameleonków Rieppeleon brevicaudatus, zwany u nas kameleonem liściastym brodatym*.
Kameleon liściasty brodaty* jest kalką językową nazwy angielskiej - Bearded Leaf Chameleon, ale niepoprawną z racji stosowania nazewnictwa binominalnego - zgodnie z zaleceniami i zasadami ICZN. Sugerujemy posługiwanie się nazwą łacińską.