bolośremianin

Są to dość duże, atrakcyjnie ubarwione owady. Na każdym ze skrzydeł, mniej więcej w połowie długości ciała, posiadają po jednej dużej, okrągłej białej plamie. Na udach każdego z odnóży występują żółte paski. Reszta ciała ubarwiona jest na czarno. Młode do pierwszej wylinki są czerwone, po czym stopniowo ciemnieją. Posiadają one parę długich, ruchliwych czułek. Odnóża również są stosunkowo długie, szczególnie tylna para. Skrzydła pokrywają cały odwłok, ciasno do niego przylegając. Zawsze jedno zachodzi na drugie. Głowa jest niewielka, wyraźnie oddzielona od tułowia i wydłużona, co szczególnie uwydatnia charakterystyczny dla pluskwiaków, zawinięty pod spód ryjek, zakończony sztylecikiem, służącym do zabijania ofiary i pożywiania się. Całe ciało prócz skrzydeł i wierzchniej strony tułowia pokrywają słabo widoczne, gęste włoski. Na obrzeżach przypominającej pancerz wierzchniej części tułowia występują nieliczne, regularnie rozmieszczone kolce.

Brak charakterystyki

Jest to jeden z najbardziej popularnych gatunków modliszek hodowanych w domach. Osiąga imponujące rozmiary, posiada różnorodne ubarwienie, dzięki czemu interesuje tak wielu terrarystów. Może przyjmować barwę od jaskrawo zielonej, przez pomarańczową do brązowej. Idealnie nadaje się na pierwszą modliszkę. Jest to gatunek łatwy dlatego tak często spotykany w hodowli. Chętnie poluje zarówno na owady latające jak i biegające. Nie wymaga rejestracji.

Średniej wielkości karaczan o kosmopolitycznym zasięgu występowania osiągający 25-30 mm długości. Wspinający się po gładkich pionowych powierzchniach, nie zagrzebujący się. Notowany jako owad synantropijny.