Staphylococcus

Cześć,
Mam moja zbożowkę od 1,5 miesiąca. Poczatkowo dużo wyjeżdżałam, dawałam jej święty spokój. Jednak po 2 tygodniach zaczęłam wkładać rękę do terrarium, mówić do niego(to samczyk, 8miesiecy), potem posuwać ja coraz bliżej... Potem przeniosłam go do mniejszego Terra (drugi rozmiar pod względem wielkości więc nie taka puszka), po karmieniu, kiedy najbardziej lubił sobie pochodzić, zostawiałam mu rękę która sobie wąchał itd. Teraz mija nam już 1,5 m i coraz częściej sam na nią wchodzi, czasem nawet jak próbuję go włożyć do Terra znów po niej wychodzi. Na rękach jest spokojny, zrelaksowany, nie napina mięśni, ewentualnie spokojnie sobie pełza po dłoniach między palcami, albo po rękach, kolanach. Spokojnie, bo widziałam jak się zachowywał przy zmianie terrarium (nie wiedziałam że ma takie przyspieszenie ). Czy zboża można tak szybko oswoić w takim stopniu? Jak po mnie chodzi nawet niespecjalnie próbuję zejść na wykładzinę, robiłam taki eksperyment też, ale nie próbował nawet uciekać.
A może to tylko paralizujacy strach? Jednak żadnych objawów jak nadmierne napięcie mięśni, przyspieszony oddech, nie są widoczne (tylko na samym początku, jak się "pojawiam"). Ciekawa jestem Waszych doświadczeń z takim oswajaniem.

Witajcie To mój pierwszy post na tym forum i bardzo miło mi tu gościć.

 

Ponieważ swoją przygodę z gadami dopiero chcę rozpocząć, pomyślałam że jest to dobre miejsce na zamieszczenie owego tematu.

 

Otóż planuję zakup terrarium. Ogólnie rzecz ujmując już od dłuższego czasu zastanawiałam się nad posiadaniem zwierzęcia, ale moje ukochane koty odpadają - za rzadko bywam w domu (przez cały dzień pracuję), a moje doświadczenia mówią, że koty źle znoszą samotność mieszkając same w domu (w przeszłości miałam już 4 "dachowce"), szczury mimo ich inteligencji zostawiają dość intensywny zapach, a rybki (które już miałam) - nie dają satysfakcji (mam nadzieję, że nikogo tym nie urażę).

 

Dlatego gad byłby idealny - im mniej go niepokoi człowiek - tym lepiej dla niego, byleby nie marzł i nie gotował się pod żarówką

 

Wciąż waham się między agamą brodatą/gekonem a wężem zbożowym, bo metraż pozwala mi na umieszczenie terra o odpowiednich dla nich wymiarach. Nie zamierzam hodować jadowitych ptaszników, skorpionów i innych owadów, interesują mnie wyłącznie gady.

 

Jest tylko jeden problem - właściciel.

 

Rozmawiałam z nim, i nie wyklucza terra, ale ma jedno "ale". Jego główne obawy dotyczą tego "ile takie zwierzę spędza poza terrarium, bo nie chciałby aby jeden ze współlokatorów znalazł gada pod poduszką". Ponieważ mój "autorytet" w kwestii gadów osiąga co najwyżej poziom parteru, wiem że ciężko mi go będize przekonać iż wąż czy jaszczur to nie przytulanka do trzymania na kolanach.

 

Dlatego miałabym ogromną prośbę do Was - czy mogłabym liczyć na pomoc kogoś z doświadczeniem w hodowli kilku, najlepiej różnych gadów, kto zgodziłby się porozmawiać z właścicielem mieszkania i opowiedzieć mu nieco jak wygląda temat hodowli? Myślę, że ktoś kto trudni się tym od dłuższego czasu będzie z łatwością mógł go przekonać swoim doświadczeniem.

 

Mam nadzieję że znajdzie się ktoś, kto pomoże mi zdobyć pierwszego gada W domu samej smutno, a zwierza zawsze można podpatrzeć, pogadać, (nie uwierzę, że właściciele gadów też nie "rozmawiają" ze swoimi zwierzakami), i jest to poczucie "obecności" czegoś żywego w pokoju. Tym bardziej, że po przeprowadzce do stolicy rozwalił się mój związek, i miałam kłopoty zdrowotne, co niemal całkowicie rozbiło moją psychikę i na długo wyłączyło mnie z nomrmalnego życia - a wiem że zwierz pomógłby wypełnić poczucie samotności.

 

To jak, pomożecie?