jogurt

PlejStejszyn - chylę czoła. Dałeś mi lekcję, jak poważnie podchodzić do tematu przygotowania się do czegoś starannie.

Gdy już będę pewien swych decyzji, że chcę hodować pająka, mam zamiar wziąć z ciebie przykład.

Niczego szczególnego raczej się nie dowiesz. Pająków nie da się leczyć tak jak psa czy kota.
Często też te "przypadkowe" wypowiedzi w internecie sa pisane przez osoby bądź hodowców z naprawdę duża wiedzą na temat tych zwierząt, a 20 złotych zawsze możesz wydac na nowego małego pająka

Ej, no! Człowiek się przyzwyczaja do stworzenia! I jeśli przewertujesz co napisałem wcześniej, to: otrzymałem od tej weterynarz odpowiedzi na wszystkie nurtujące twórcę tematu pytania w kilka sekund. Pozostała jedynie identyfikacja płci, a do tego najlepsze jest obejrzenie tego pająka.

Po namyśle dodaję: Oczywiście nie wszędzie taki weterynarz specjalista jest dostępny. I gdyby w mojej okolicy nie był (co nie tyczy się sytuacji opisywanej w tym temacie, bo w Wawie takowi są), a ja miał bym poważny problem, próbowałbym się spotkać z doświadczonym hodowcą z mojej okolicy. I jego oczywiście szukałbym w internetach, tu właśnie np.

A czemu nie? Oczywiście do wetwrynarza z tą specjalnością. Z pesm poszedłem i darowałem mu kilka lat życia zamiast śmierci w męczarni. Pająk, jeśli mogę mu pomóc, albo przynajmniej uspokoić swoje nerwy dzięki zdobyciu profesjonalnej wiedzy, zasługuje chyba na wydanie dwóch dyszek. I z całym szacunkiem to chyba mądrzejsze niż uzależnianie jego życia od przypadkowych wypowiedzi w internetach.  

Pół roku wydaje się długo. I co z nm teraz? Mój kolega ma takiego. To chłopak. Nie jest w ogóle agresywny. Siedział na mojej ręce. Myślę o wyhodowaniu własnego. Ale nie chcę by mi umarł. Ten kolegi nie jest zbyt aktywny, ani bojowy. Jest miły i lubi kontakt z właścicielem. Czy to była jakaś choroba? Ten kolegi jest wielkości dłoni z odnóżami prawie i nie je tylko w tym linieniu. I lubi ciszę. I malutkie terrarium. Raz tylko był podenerwowany, jak miał zbyt duże.