---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Niewielki płaz z rodziny grzbietorodowatych (Pipidae). Obok Hymenochirus boettgeri najpopularniejszy gatunek w hodowlach, chociaż rzadziej spotykany od tego pierwszego. Różni się od niego przede wszystkim budową tylnych nóg - u curtipesa linia boczna ciała dość płynnie przechodzi w linię nogi, podczas gdy u Hymenochirus boettgeri występuje wyraźne wcięcie. Poza detalami budowy i ubarwienia, wszystkie gatunki karlików prowadzą podobny tryb życia i posiadają zbliżone wymagania hodowlane.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Ciało jest masywne i krępe. Ogon jest długi, bocznie spłaszczony.Na grzbiecie znajduje się gładki grzebień - od karku do końca ogona. Głowa jest duża, lekko spłaszczona z małymi oczami umieszczonymi grzbietowo. Aksolotle pozbawione są powiek. Za głową, po obu stronach ciała, widoczne są po każdej stronie trzy pary pierzastych skrzeli zewnętrznych, którymi płaz często porusza.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
(n. d.)* -
nomen dubium - oznacza nazwę o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu; nie została ustalona przynależność gatunku.
|
---
|
---
|
Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.
|
---
|
---
|
Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
Już jako młode osobniki są ciekawie ubarwione. Na czarnym odwłoku widoczny jest ornament złożony z pomarańczowych plamek. Na odnóżach na metatarsus także obecne jest pomarańczowe zabarwienie. W miarę wzrostu ubarwienie diametralnie się zmienia.
|
---
|
---
|
Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy
karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników
Psalmopeus cambridgei, gdzie
karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.
|
---
|
---
|
Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.
|
---
|
---
|
Gatunek nieopisany błędnie identyfikowany jako Sericopelma angustum (Valerio, 1980), (ex. Brachypelma angustum).
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.
Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski
karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Dorasta nawet do 30 cm rozpiętości odnóży. Jego waga dochodzi do 250 gramów. Występuje w kolorach od brązu do czerni. Jad nie jest zagrożeniem dla życia lub zdrowia dorosłego człowieka. Należy jednak wziąć pod uwagę nieprzyjemne w skutkach ukąszenie kłami jadowymi dorastającymi do 2,5 cm. Po ukąszeniu najczęściej pojawiają się wymioty, nudności, bóle głowy, gorączka oraz skurcze mięśni (czasem występujące na długo po ukąszeniu). Dość często przejawia agresję. Ze względu na swoje rozmiary i wagę podrośnięte i dorosłe osobniki mają kłopoty ze wspinaniem się po pionowych powierzchniach.Dorosłe samce i samice są koloru brązowego o różnych odcieniach, przed linieniem nieco płowieją, a zaraz po wylince są ciemne.
Karapaks okrągły, brak „łezek”
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
To wyjątkowo duży i piękny skorpion jest jednym z najłatwiejszych w hodowli i utrzymaniu. Osiąga nawet 18 cm długości (przeciętnie 12-17 cm) i wagę 20-30g. Niekiedy wyrośnięte, ciężarne samice mogą ważyć około 50 g. Czarny, błyszczący kolor wpada czasami w ciemnoniebieski, brązowy lub zielonkawy odcień. Telson u młodych osobników jest biały, a z wiekiem staje się czerwono - brązowy.
|
---
|
---
|
Podstawową barwą osobników tego gatunku są różne odcienie brązu. Całe ciało pokryte jest również niewielkimi plamkami. Dzięki temu skorpion potrafi doskonale kamuflować się w naturalnym środowisku i jest niemalże niewidoczny dla innych drapieżników.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Są to wyjątkowo pięknie ubarwione jaszczurki, bardzo aktywne, lecz na razie praktycznie wszystkie osobniki dostępne pochodzą z odłowu. Znany jest mi (Radagast) tylko jeden przypadek rozmnożenia w niewoli. Naturalnie występujące w Ameryce Srodkowej i Południowej, gatunek przyjął się także na Florydzie w USA (jak wiele gatunków obcych).
Pelodiscus sinensis - żółwiak chiński
Testudines - Żółwie
Opis gatunku
|
0,0,1
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Jest to jeden z najbardziej popularnych gatunków modliszek hodowanych w domach. Osiąga imponujące rozmiary, posiada różnorodne ubarwienie, dzięki czemu interesuje tak wielu terrarystów. Może przyjmować barwę od jaskrawo zielonej, przez pomarańczową do brązowej. Idealnie nadaje się na pierwszą modliszkę. Jest to gatunek łatwy dlatego tak często spotykany w hodowli. Chętnie poluje zarówno na owady latające jak i biegające. Nie wymaga rejestracji.
|
---
|
---
|
Rozróżnienie poszczególnych gatunków z rodzaju Sphodromantis jest niezwykle trudne, różnice miedzy osobnikami tego samego gatunku, są często większe niż między osobnikami różnych gatunków - tylko doświadczeni taksonomowie (nawet nie hodowcy) są w stanie rozpoznać różnice istotne dla oznaczenia gatunku. Nawet oni jednak nie są w stanie zrobić tego na oko i na ogół musza posiłkować się porównaniem z holotypami i allotypami znajdującymi się w kolekcjach. Oznaczenie gatunku po miejscu z jakiego pochodzi także nie jest pewne. W wielu wypadkach (zwłaszcza w przypadku rodzaju Sphodromantis) w danym kraju (np. Egipt i Tanzania) występuje bardzo dużo (nawet do kilkunastu!) gatunków z danego rodzaju i oznaczenie ich na podstawie samego pochodzenia jest niemożliwe. Co więcej, importerzy (na ogół absolutni laicy jeśli chodzi o modliszki) sprowadzają kolejne partie kokonów czy owadów z danego kraju i mimo, że nazywają je tak samo, nie oznacza to że są to owady należące do tego samego gatunku.
|
---
|
---
|
Bardzo charakterystyczna, liściowate wyrostki na konczynach, przedpleczu i głowie.
Wielkość samca: 5 cm
Wielkość samicy: 6 cm
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Patyczak skrzydlaty (Sipyloidea sipylus) występuje w tropikalnych lasach Madagaskaru. Patyczaki te posiadają skrzydła, których używają w razie niebezpieczeństwa, odstraszając nimi napastnika lub podlatując na niewielkie odległości. Ciekawostką u tego gatunku owada jest to, że w razie niebezpieczeństwa oprócz ucieczki może wydzielić cuchnącą ciecz. Sipyloidea sipylus to gatunek łatwy w hodowli, polecany na rozpoczęcie przygody z niezwykłymi owadami jakimi są straszyki. W hodowlach rozmnaża się wyłącznie partenogenetycznie. Do tej pory nie udało się odnaleźć samca tego gatunku. Nie jest wykluczone, że w naturalnym środowisku występuje.
|
---
|
---
|
Gatunek bardzo prosty w hodowli, jednak w krajowych hodowlach jest praktycznie nie spotykany.
|
---
|
---
|
Mało wymagający gatunek patyczaka, nie sprawiający problemów nawet początkującym hodowcom. Do niedawna często spotykany w handlu, obecnie co raz mniej popularny. Ze względu na jego smukłą budowę, należy obchodzić się z nim w dość delikatny sposób, ponieważ łatwo można doprowadzić do sytuacji, gdzie owad odrzuci swoją kończynę. Zdarza się to szczególnie u młodych osobników.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Gatunek łatwo dostępny na polskim rynku hodowla trwa dosyć krótko jak na chrząszcze przez co jest popularna wśród początkujących chrząszczy- warto zaczynać przygodę z hodowlą chrząszczy właśnie od Pachnod ponieważ są dosyć odporne na błędy początkujących hodowców
|
---
|
---
|
Gatunek łatwo dostępny na polskim rynku hodowla trwa dosyć krótko jak na chrząszcze przez co jest popularna wśród początkujących chrząszczy- warto zaczynać przygodę z hodowlą chrząszczy właśnie od Pachnod ponieważ są dosyć odporne na błędy początkujących hodowców
|
---
|
---
|
Gatunki z rodzaju Blaberus są karaczanami, których rozwój larwalny związany jest z podłożem. Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe nie wspinają się po gładkich pionowych powierzchniach. Osiąga wielkość do 80 mm.
|
---
|
---
|
Jest to jeden z najbardziej popularnych karaczanów karmowych. Swoją popularność zawdzięcza dużej płodność, łatwości w hodowli, odpowiedniej wielkości (40-48 mm) oraz tym, że nie wspina się po gładkich pionowych powierzchniach. Jednak ostatnimi czasy, często pojawiają się informacje o uczuleniach na ten gatunek.
|
---
|
---
|
Gromphadorina portentosa osiąga wielkość 60-80 mm. Jeden z bardziej znanych karaczanów. Posiada różne formy kolorystyczne.
|
---
|
---
|
Średniej wielkości karaczan o kosmopolitycznym zasięgu występowania osiągający 25-30 mm długości. Wspinający się po gładkich pionowych powierzchniach, nie zagrzebujący się. Notowany jako owad synantropijny.
|
---
|
---
|
Niewielki karaczan osiągający 20-26 mm długości. Naturalnie występujący w Ameryce Środkowej i północnej części Ameryki Południowej. Owady dorosłe dobrze wspinają się po gładkich pionowych powierzchniach, potrafią latać. Rozwój larw w podłożu.
|
---
|
---
|
Muszla skręcona spiralnie, długości od 6 do nawet 20 cm, przeciętnie 12-15 cm. Ubarwienie muszli u dzikich ślimaków zależnie od podgatunku: ciemnobrązowe, jasnobrązowe, lekko oliwkowe z jasnymi pasami o zmiennym rysunku, które z wiekiem zanikają. Wnętrze muszli jasne, niebieskawe lub szarawe.
Ciało ślimaka jasnobrązowe do ciemnobrązowego z ciemnym pasem biegnącym od głowy.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Graptemys pseudogeographica - żółw ostrogrzbiety
Testudines - Żółwie
Opis gatunku
|
1,0,1
|
|
---
|
---
|
Gmachówka drzewotoczna to największa mrówka europejskiej myrmekofauny
|
---
|
---
|
Występuje absolutnie wszędzie, stanowiąc najliczniejszy gatunek myrmekofauny większości rejonów. Spotkac ja można w miastach, w lasach, na łąkach i w próchniejącym drewnie. Często gniazduje w okolicach drzew zaatakowanych przez mszyce.
|
---
|
---
|
Jest to powszechnie występująca, mała mróweczka, która preferuje środowisko suche i ciepłe. Z powodzeniem zaadoptowała się do życia w miastach i często można spotkać kolonie pod kostką brukową, lub łatwo nagrzewającymi się płytami chodnikowymi.
Kolonie wyłącznie monogamiczne (składające się z jeden królowej), zakładane w sposób klasztorny. Liczba robotnic może liczyć 50 000.
Jest to gatunek dosyć agresywny, mimo, że nie oddalają się zbytnio od gniazda, to potrafią toczyć zaciekłe boje z sąsiadującymi koloniami.
Żywią się drobnymi owadami i spadzią produkowaną przez mszyce, jednak nie "opiekują się" nimi, jak to czynią mrówki z podrodziny Formicinae.
Robotnice posiadają żądło, a jad w przypadku wystąpienia reakcji alergicznej powoduje zaczerwienienie i pieczenie.
|
---
|
---
|
Scolopendra cingulata - skolopendra paskowana
Myriapoda - Wije
Opis gatunku
|
0,0,6
|
Dendrobates auratus - drzewołaz złocisty
Amphibia - Płazy
Opis gatunku
|
1,1,0
|
Dendrobates tinctorius - drzewołaz malarski, drzewołaz lazurowy
Amphibia - Płazy
Opis gatunku
|
0,0,4
|
|
Dendrobates tinctorius - drzewołaz malarski, drzewołaz lazurowy
Amphibia - Płazy
Opis gatunku
|
0,0,3
|
Rhinoclemmys pulcherrima - żółw leśny malowany*, żółw leśny ozdobny**
Testudines - Żółwie
Opis gatunku
|
0,0,2
|
Triturus carnifex
Amphibia - Płazy
Opis gatunku
|
1,2,0
|
Bombina orientalis - kumak dalekowschodni
Amphibia - Płazy
Opis gatunku
|
1,0,2
|
Pleurodeles waltl - traszka waltla, żebrowiec Waltla
Amphibia - Płazy
Opis gatunku
|
0,1,0
|
|
Helix aspersa
Mollusca - Mięczaki
Opis gatunku
|
0,0,4
|
Gatunek pochodzący ze strefy śródziemnomorskiej. Zamieszkuje północną Afrykę oraz południe Europy (obecnie aż po Wyspy Brytyjskie).
Muszla zaokrąglona, wielkości 2,5 do 4,5 cm, z zaznaczoną wargą. Barwa muszli od jasnożółtej po odcienie brązu, może posiadać jasne lub ciemne (brązowe, czarne) pasy różnej szerokości oraz cętki. Ciało ślimaka jasnoszare do ciemnoszarego, z wyraźnym pasem biegnącym od głowy.
Znajdź zawartość
Mężczyzna
664428365
