KowalAKG

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Rozróżnienie poszczególnych gatunków z rodzaju Sphodromantis jest niezwykle trudne, różnice miedzy osobnikami tego samego gatunku, są często większe niż między osobnikami różnych gatunków - tylko doświadczeni taksonomowie (nawet nie hodowcy) są w stanie rozpoznać różnice istotne dla oznaczenia gatunku. Nawet oni jednak nie są w stanie zrobić tego na oko i na ogół musza posiłkować się porównaniem z holotypami i allotypami znajdującymi się w kolekcjach. Oznaczenie gatunku po miejscu z jakiego pochodzi także nie jest pewne. W wielu wypadkach (zwłaszcza w przypadku rodzaju Sphodromantis) w danym kraju (np. Egipt i Tanzania) występuje bardzo dużo (nawet do kilkunastu!) gatunków z danego rodzaju i oznaczenie ich na podstawie samego pochodzenia jest niemożliwe. Co więcej, importerzy (na ogół absolutni laicy jeśli chodzi o modliszki) sprowadzają kolejne partie kokonów czy owadów z danego kraju i mimo, że nazywają je tak samo, nie oznacza to że są to owady należące do tego samego gatunku.

Bardzo charakterystyczna, liściowate wyrostki na konczynach, przedpleczu i głowie.

Wielkość samca: 5 cm
Wielkość samicy: 6 cm

Brak charakterystyki

Charakterystyczną częścią modliszki rogatej jest róg usytuowany na głowie, oraz sączkowate zgrubienia na brzusznej stronie odwłoka i na goleniach nóg. Mają kolor żółty, żółto-brązowy lub zielono-żółty. Pierwsza para skrzydeł z podłużnymi kremowymi pasami. Samce mają długie nitkowate czułki.

Charakteryzuje się bardzo wydłużonym przedpleczem z rozszerzeniem za głową. Na nogach liściowate rozszerzenia. W ubarwieniu dominuje brąz.

Wielkość samca: 7-8 cm
Wielkość samicy: 9-10 cm

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

W ciągu jednego roku wydaje dwa pokolenia. Zimuje w stadium poczwarki, z której wykluwa się w zależności od temperatury w połowie kwietnia i początkach maja. Jaja owalne lekko spłaszczone koloru brązowego wielkości 2,6 x 2,5mm. Po 10–14 dniach wylęgają się z nich czarne pokryte szczecinkami gąsieniczki z karminowo brązowymi głowami. Hodowlę larw prowadzimy podobnie jak u jedwabnika Antheraea yamamai. Po drugim linieniu gąsienice przybierają barwę jasnozieloną. Głowy Antheraea pernyi w początkowych stadiach jasnoszarougrowe w duże ciemne plamy, u osobników dorosłych po 4 linieniu jasnougrowe w drobne kropki. Na czubkach wyrostków grzbietowych wyrośnięte gąsienice maja cienkie włoski zakończone buławkami. Na nodze analnej jasnobrązowa trójkątna plama. Podobnie jak Antheraea yamamai posiadają na ciele srebrne kroplowate twory i niebieskie brodawki. Rozwój pierwszego pokolenia trwa ok. 4-5 tygodni, gąsienice przepoczwarczają się w jasno beżowych oprzędach, które budują między liśćmi, gałęziami lub na ścianach hodowlarki. Wylęg następuje po około 4-6 tygodniach w zależności od warunków otoczenia głównie temperatury. Gąsienice drugiego pokolenia rozwijają się dłużej. Motyle wylęgają się we wrześniu. Aby zapewnić ciągłość hodowli bezpieczniej oprzędy drugiego pokolenia motyli umieścić w lodówce a późną jesienią poczwarki wynieść w pojemniku na balkon lub werandę do przezimowania. Należy uważać na silne mrozy mogące spowodować ich wymarznięcie. Bez problemu znoszą temperatury około zera. Rozmnażanie przeprowadzamy podobnie jak Antheraea yamamai w dużych klatkach lub pudłach. (patrz też Lepidoptera).

Ubarwienie u młodych z poczatku białe, z czarnymi plamkami, następnie piaskowe i biało-piaskowe do biało-zielonego z charakterystycznymi czerwonymi, czarnymi i białymi plamami na goleniach i udach, po złożeniu odnóży chwytnych tworzącymi wzór kwiatu – u podrośnietych osobników i imago. Charakterystyczny wyrostek na głowie. Przedplecze bardzo szerokie, trójkątne, zwężające się ku odwłokowi z charakterystycznym ząbkowaniem zewnętrznych krawędzi. Osobniki imago zielonkawe.

Wielkość samca: 8-9 cm
Wielkość samicy: 9-10 cm

Delikatne długie odnóża kroczne. Cechą charakterystyczną są także duże, wyraźne przyoczka oraz wyrostek na głowie.

Wielkość samca: 4-5 cm
Wielkość samicy: 5-6 cm

Wyraźny dymorfizm płciowy. Posiadają plamki przypominające pawie oczy.Imago nie pobierają pokarmu. Rozwój gąsienic trwa ok 5 tygodni w zależności od temp. Dorosła gąsienica zielona z elementami czarnego rysunku pokryta żółtymi lub różowymi oszczecionymi brodawkami. Gatunek zimuje w kokonach gruszkowatego kształtu.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Duży krocionóg z rodziny Spirostreptidae, osiągający 14-32 cm długości, liczba segmentów 59-72.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.

Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.

Brak charakterystyki

Dorosłe są grafitowo-czarne, na odnóżach występują żółtawe paseczki, na odwłoku złota plama, tzw. lusterko. Młode do 3-4 wylinki są różowe z czarnym odwłokiem, na którym znajduje się błyszcząca plamka. Od 5 wylinki ptasznik zaczyna się wybarwiać – tarczka grzbietowa jest ciemna, na odnóżach zaczynają być widoczne jasne kreseczki, odwłok ciemny ze złotym „lusterkiem” porośnięty rzadkimi, jasnymi włoskami.
Dojrzałe samce mają na przedniej parze odnóży haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, tak zwane bulbusy.. Nie ma różnicy w ubarwieniu osobników obu płci

Pająk odkryty stosunkowo niedawno, a już cieszy się wysoką popularnością.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Gatunek ten po raz pierwszy pojawił się w zagranicznych hodowlach w 2007 roku, we Francji. Do Polski trafił w roku 2009. Jest to gatunek łatwy w hodowli, nie sprawia problemów początkującym hodowcom, a przy tym nie wymagający dużego terrarium. U tego gatunku wyraźnie zaznacza się dymorfizm płciowy. Samiec jest mniejszy od samicy i jednolicie kolorowy. Gatunek ten nie wydziela substancji obronnych.

Brak charakterystyki

Gromphadorina portentosa osiąga wielkość 60-80 mm. Jeden z bardziej znanych karaczanów. Posiada różne formy kolorystyczne.

Gatunek typowy dla rodzaju.

Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.

Brak charakterystyki

Jest to jeden z najbardziej popularnych karaczanów karmowych. Swoją popularność zawdzięcza dużej płodność, łatwości w hodowli, odpowiedniej wielkości (40-48 mm) oraz tym, że nie wspina się po gładkich pionowych powierzchniach. Jednak ostatnimi czasy, często pojawiają się informacje o uczuleniach na ten gatunek.