Epibolus pulchripes jest średniej wielkości gatunkiem krocionoga, dorasta zaledwie do 8-12 cm. Posiada przy tym od 50 do 59 segmentów ciała. Interesujące ubarwienie sprawia iż jest coraz popularniejszy w hodowli domowej. U samicy ciało matowe, kruczo-czarne, odnóża koloru czerwonego, natomiast samiec jest w takiej samej kolorystyce, z tym, że jest błyszczący. Krocionóg ten nadaje się jako pierwsze zwierzę, jest prosty w hodowli. Jest to afrykański gatunek krocionoga. Spotkamy go w południowo-środkowych rejonach tego kontynentu, w krajach takich jak Kenia, Tanzania czy na terenie masywu górskiego Usambara.
Został odkryty przez niemieckiego biologa Oliviera Zompro w 1996 r, który znalazł samice tego gatunku. Stał się jednym z najpopularniejszych gatunków w Polskich hodowlach. W czerwcu 2008 roku Thierry Heitzmann - francuz mieszkający na Filipinach - odkrył samca tego gatunku. Znalazł go na zachodnim wybrzeżu Luzon (jedna z wysp Archipelagu Filipińskiego). Dotąd w hodowlach znane były tylko samice tego gatunku rozmnażające się partenogenetycznie. Teraz płciowa populacja rozprzestrzenia się i można ją zdobyć od zagranicznych hodowców.
Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.
Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.
Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.