losferros

A to jakie cudo...


Legwan czarny (Ctenosaura similis)


ZDJęCIA KRADZIONE


Informacje ogólne
Spotykany w Meksyku, na dużych obszarach Ameryki centralnej, i wyspach graniczącymi z Panamą, te mierzące 60-90cm jaszczurki są świetnymi kopaczami i bardzo chętnie wylegują się w słońcu. Są znajdywane wśród ruin, kamiennych ścian, odsłoniętych kamiennych wzgórz i na gałęziach drzew wzdłuż granicy lasu.

Legwany czarne mają skłonność do niespokojnych zachowań i nie są tak łatwe w oswajaniu jak ich więksi kuzyni Legwany zielone (Iguana iguana). Podrostki są przeważnie jasnobrązowe z zielonkawymi przebarwieniami pomiędzy ciemniejszymi pasami brązu, a «dorosłych» kolorów nabierają w ciągu pierwszego roku życia. Dorosłe są ciemno brązowe do szarego, lub czarne, w zależności od podgatunku. Większość ma czarny marmurkowy wzorek na grzbiecie. Brzuch jest zazwyczaj szaro biały. Ogon jest prążkowany i wyposażony o ostre łuski. O ile C. Similis ma wysoki wyrostek grzbietowy, to inne pokrewne gatunki mają go często bardzo niski, występuje u tego gatunku również luźny fałd skórny na podgardlu.

Występuje zazwyczaj w grupach przewodzonych przez dominującego samca.






Terrarium
Terrarium naśladujące teren lesisty, z podłożem umożliwiającym kopanie, kostka kokosowa sprawdzi się doskonale, unikać należy trocin sosnowych, należy zapewnić kryjówki. Konieczny jest niewielki basenik z woda, o gabarytach umożliwiających zwierzęciu zanurzenie (legwan czarny, co prawda nie wymaga miejsca do pływania, jednak lubi czasami się pomoczyć w pełnym zanurzeniu), ruch wody może być niezbędny dla zachęcenia zwierząt do picia z miski, przynajmniej na początku, można też zachęcić zwierzaka umieszczając w terrarium kostki lodu tak, aby topiące się krople kapały do miski.

Miejscowo (pod promiennikiem) do 38°C, w pozostałej części terrarium należy zapewnić gradacje od 25°C do 35°C w dzień i od 20°C do 25°C w nocy, należy zapewnić jaszczurce możliwość wygrzewania się 12-14 godzin na dobę.

Oświetlenie UVB jest niezbędne do syntetyzowania witaminy D3 i zachowania odpowiedniego poziomu wapnia w organizmie, niczym nie zasłonięta świetlówka musi się znajdować do 40cm od miejsca częstego przebywania zwierzęcia.







Żywienie
Według niektórych źródeł młode osobniki na wolności odżywiają się głównie owadami, w miarę dorastania ewoluują w stronę diety roślinnej. Niektóre źródła podają, że są to jaszczurki całkowicie roślinożerne, większość terrarystów odkrywa, że ich legwany czarne preferują dietę zbliżoną do biczogonów, czyli w przeważającej mierze roślinną z niewielkim dodatkiem białka zwierzęcego.

Młodym podaje się świerszcze, mączniki i plankton łąkowy, zwiększając rozmiar zwierząt karmowy stosownie do wzrostu jaszczurki, niektóre osobniki preferują jednak od początku spory procent karmy roślinnej w diecie, uzupełniając ją jedynie owadami, (patrz żywienie legwana zielonego), w żywieniu dorosłych legwanów czarnych pokarm roślinny należy podawać codziennie, z niewielkim dodatkiem pokarmu zwierzęcego lub podawać większe ilości pokarmu zwierzęcego raz na 3-4 tygodnie.


Rozmnażanie
Do kopulacji najczęściej dochodzi wiosną, gdy zwierzęta (nawet pomimo wydawałoby się stałych warunków klimatycznych w terrarium) ożywiają się wraz z całym otoczeniem, reagując na zmiany ciśnienia, długości dnia, wilgotności powietrza — kopuluje z reguły dominujący samiec. Te jajorodne jaszczurki składają 20-30 jaj, na piaszczystym gruncie, inkubacja jaj jest zbliżona do legwana zielonego, ale odbywa się w niżej wilgotności, młode długości 15-18cm wykluwają się po 90 dniach.

Na podstawie: Melisa Kaplan — Anaspsid

Czy możliwie jest istnienie wielkich węży z rodziny dusicieli przekraczających 15 czy nawet 20 metrów długości? Naukowcy maja co do tego wątpliwości, jednak w sprawozdaniach różnych podróżników pojawiają się raz po raz relacje o gigantycznych anakondach – Sucuriju gigante, dochodzących podobno do długości aż 35 metrów…

Anakonda (Eunectes) to wąż z rodziny dusicieli, zamieszkujący bagna oraz zbiorniki wodne Ameryki Południowej. Naukowcy wyróżniają cztery gatunki tych węży - anakondę zieloną (Eunectes murinus), zamieszkującą dorzecza Amazonki i Orinoko, która może osiągać do 10 m długości, aczkolwiek dominują znacznie mniejsze osobniki, średnio 450-550 cm; anakondę żółtą (Eunectes notaeus), zamieszkującą tereny północnej Argentyny i Paragwaju, osiągającą do 3 m długości; Eunectes deschauenseei, występującą w Brazylii oraz Eunectes beniens, znalezioną w Boliwii a opisaną w 2002 roku.

Jeszcze większego węża udało się upolować ekspedycji urzędników brazylijskich, która w 1947 r. usiłowała nawiązać kontakt z żyjącym nad rzeka Araguya plemieniem Indian Chavante. Oto co opowiada o nim jeden z uczestników tej wyprawy, Serge Bonacase: „Przewodnik pokazał nam nagle anakondę śpiącą na niewielkim wzniesieniu. (…) Zbliżyliśmy się na odległość 20 metrów i oddaliśmy do niej szereg strzałów. Wąż wijąc się w konwulsjach usiłował uciec, lecz my dogoniwszy (...) wykończyliśmy go (…) Ponieważ nie mieliśmy żadnych narzędzi pomiarowych, jeden z nas rozpiął kawał sznurka między palcami wyciągniętej reki a drugim ramieniem, określając w ten sposób długość 1 m. Tym kawałkiem sznurka zmierzyliśmy węża kilkakrotnie i za każdym razem wychodziło (…) iż gad musiał mieć około 23 m długości”.

Ale nawet i ta bajeczna już wręcz wielkość anakondy przyćmiona została zdjęciem podobnego węża zabitego w 1948 r. w starych murach obronnych Fortu Abuna na terytorium Guapore. Żołnierze, którzy go zabili, twierdzili, iż dla uśmiercenia gada wystrzelili aż 500 kul z karabinu maszynowego. Zoolog Lorenz Hagenbeck, do którego dotarło zdjęcie zabitej anakondy, na podstawie szczegółów otoczenia oszacował jej długość na… 35 metrów!

Jeszcze film





http://www.smog.pl/wideo/4837/spryt_anakondy/

http://celebryci.wrzuta.pl/film/aeNM6SgjGq/walka_z_anakonda

http://www.klikplej.pl/film,1849


[Jak przeklejasz cudzy tekst to podaj autora.]