MoNeV

Duży, niezwykle imponujący gatunek kameleona, który w latach 80. trafił do hodowli w ówczesnej Czechosłowacji i w roku 1987 był już rozmnażany przez Petra Necasa. Wiosną 1990 roku pierwsze osobniki zostały importowane do USA przez Ronalda L. Trempera, który przyczynił się tam do dużej popularności tego gatunku. W Polsce na początku lat 90 w tym samym czasie udało się je rozmnożyć we Wrocławiu w hodowli Roberta Maślaka i w Poznańskim Ogrodzie Zoologicznym. Do tej pory żaden inny gatunek kameleona nie stał się tak powszechnie trzymany i rozmnażany, żaden nie wykazywał tak dużej plastyczności i odporności na niesprzyjające warunki, żaden nie był tak powszechny w handlu.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Rozróżnienie poszczególnych gatunków z rodzaju Sphodromantis jest niezwykle trudne, różnice miedzy osobnikami tego samego gatunku, są często większe niż między osobnikami różnych gatunków - tylko doświadczeni taksonomowie (nawet nie hodowcy) są w stanie rozpoznać różnice istotne dla oznaczenia gatunku. Nawet oni jednak nie są w stanie zrobić tego na oko i na ogół musza posiłkować się porównaniem z holotypami i allotypami znajdującymi się w kolekcjach. Oznaczenie gatunku po miejscu z jakiego pochodzi także nie jest pewne. W wielu wypadkach (zwłaszcza w przypadku rodzaju Sphodromantis) w danym kraju (np. Egipt i Tanzania) występuje bardzo dużo (nawet do kilkunastu!) gatunków z danego rodzaju i oznaczenie ich na podstawie samego pochodzenia jest niemożliwe. Co więcej, importerzy (na ogół absolutni laicy jeśli chodzi o modliszki) sprowadzają kolejne partie kokonów czy owadów z danego kraju i mimo, że nazywają je tak samo, nie oznacza to że są to owady należące do tego samego gatunku.

Jest to jeden z najbardziej popularnych gatunków modliszek hodowanych w domach. Osiąga imponujące rozmiary, posiada różnorodne ubarwienie, dzięki czemu interesuje tak wielu terrarystów. Może przyjmować barwę od jaskrawo zielonej, przez pomarańczową do brązowej. Idealnie nadaje się na pierwszą modliszkę. Jest to gatunek łatwy dlatego tak często spotykany w hodowli. Chętnie poluje zarówno na owady latające jak i biegające. Nie wymaga rejestracji.

Jest to największy żyjący obecnie w Europie gatunek żółwia lądowego. Dorasta do 40 dł karapaksu (maksymalnie do 50 cm) i może ważyć nawet powyżej 10 kilogramów. Najczęściej jednak osiągają znacznie mniejsze rozmiary, przeciętnie ok 25-30 cm dł. karapaksu i ok 2,5 kg wagi. W odróżnieniu od innych gatunków z rodzaju Testudo, żółw obrzeżony charakteryzuje się stosunkowo długim pancerzem oraz silnie powiększonymi i poszerzonymi płytkami tylnej części pancerza. Cecha ta jest szczególnie widoczna u dorosłych samców. Dorosłe osobniki są ciemno ubarwione, niektóre wręcz całkowicie czarne (zwłaszcza stare samce). Na płytkach karapaksu nieregularne żółte plamy, zwłaszcza u młodych okazów.Na plastronie wyraźnie widoczne czarne, trójkątne plamy. Tarczka nadogonowa nie podzielona. Brak modzeli udowych i kolca na ogonie.

Gatunek ten ma ograniczony naturalny zasięg występowania. Pierwotnie obejmował on południową część Grecji, na południe od Góry Olimp. Spotykany jest na wyspach Morza Egejskiego: Korfy, Skyros, Poros, Paros w tym wypadku trudno orzec czy jest to zasięg naturalny, Introdukowany na Sardynii (przypuszczalnie podczas II Wojny Światowej, być może wcześniej), do Włoch (Toskania) i północnych rejonów Grecji.Notowany także w Turcji, Albanii, Macedonii i Bułgarii - są to najczęściej porzucone żółwie hodowlane.

Wielkość samca: 6-7 cm
Wielkość samicy: 8-9 cm