Morte2

Jest to jeden z najbardziej popularnych gatunków modliszek hodowanych w domach. Osiąga imponujące rozmiary, posiada różnorodne ubarwienie, dzięki czemu interesuje tak wielu terrarystów. Może przyjmować barwę od jaskrawo zielonej, przez pomarańczową do brązowej. Idealnie nadaje się na pierwszą modliszkę. Jest to gatunek łatwy dlatego tak często spotykany w hodowli. Chętnie poluje zarówno na owady latające jak i biegające. Nie wymaga rejestracji.

Duża dysproporcja w rozmiarach ciała obu płci, rzadko spotykana wśród modliszek. Charakterystyczny wygląd oraz piękne biało-różowe ubarwienie (począwszy od stadium L2) czynią H. coronatus niemożliwym do pomylenia z żadnym innym gatunkiem wśród dostępnych w handlu.

Wielkość samca: 3 cm
Wielkość samicy: 6 cm

Modliszki o bardzo charakterystycznym wyglądzie, nawet larwy L1 można z łatwością oznaczyć do gatunku. Ubarwienie brązowo - szare we wszystkich stadiach. Pronotum osobników dorosłych jest chropowate, a spodnia strona skrzydeł pierwszej pary zabarwiona na czerwono. Skrzydła drugiej pary są czarne.

Wielkość samca: 6-7 cm
Wielkość samicy: 7-8 cm

Charakteryzuje się bardzo wydłużonym przedpleczem z rozszerzeniem za głową. Na nogach liściowate rozszerzenia. W ubarwieniu dominuje brąz.

Wielkość samca: 7-8 cm
Wielkość samicy: 9-10 cm

Gatunek typowy dla rodzaju.

Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.

Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki

Duży, niezwykle imponujący gatunek kameleona, który w latach 80. trafił do hodowli w ówczesnej Czechosłowacji i w roku 1987 był już rozmnażany przez Petra Necasa. Wiosną 1990 roku pierwsze osobniki zostały importowane do USA przez Ronalda L. Trempera, który przyczynił się tam do dużej popularności tego gatunku. W Polsce na początku lat 90 w tym samym czasie udało się je rozmnożyć we Wrocławiu w hodowli Roberta Maślaka i w Poznańskim Ogrodzie Zoologicznym. Do tej pory żaden inny gatunek kameleona nie stał się tak powszechnie trzymany i rozmnażany, żaden nie wykazywał tak dużej plastyczności i odporności na niesprzyjające warunki, żaden nie był tak powszechny w handlu.

Gatunki z rodzaju Eublaberus są karaczanami, których rozwój larwalny związany jest z podłożem. Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe nie wspinają się po gładkich pionowych powierzchniach. Osiąga wielkość 40-50 mm.

Gatunek domowego świerszcza (synantropijny), przez cały rok można go spotkać w budynkach, a tylko latem w ich pobliżu.
Pożywienie stanowią odpadki, zdarza się też, że dobiera się do zapasów kuchennych.
Postać dorosłą można spotkać przez cały rok.
Donośny śpiew słychać pod wieczór i w nocy.
Osiąga około od 16-20 mm.

Brak charakterystyki

Brak charakterystyki