---
|
---
|
Są to dość duże, atrakcyjnie ubarwione owady. Na każdym ze skrzydeł, mniej więcej w połowie długości ciała, posiadają po jednej dużej, okrągłej białej plamie. Na udach każdego z odnóży występują żółte paski. Reszta ciała ubarwiona jest na czarno. Młode do pierwszej wylinki są czerwone, po czym stopniowo ciemnieją. Posiadają one parę długich, ruchliwych czułek. Odnóża również są stosunkowo długie, szczególnie tylna para. Skrzydła pokrywają cały odwłok, ciasno do niego przylegając. Zawsze jedno zachodzi na drugie. Głowa jest niewielka, wyraźnie oddzielona od tułowia i wydłużona, co szczególnie uwydatnia charakterystyczny dla pluskwiaków, zawinięty pod spód ryjek, zakończony sztylecikiem, służącym do zabijania ofiary i pożywiania się. Całe ciało prócz skrzydeł i wierzchniej strony tułowia pokrywają słabo widoczne, gęste włoski. Na obrzeżach przypominającej pancerz wierzchniej części tułowia występują nieliczne, regularnie rozmieszczone kolce.
|
---
|
---
|
Gatunki z rodzaju Eublaberus są karaczanami, których rozwój larwalny związany jest z podłożem. Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe nie wspinają się po gładkich pionowych powierzchniach. Osiąga wielkość 40-50 mm.
|
---
|
---
|
Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu, bardzo łatwo pomylić je w pierwszych fazach rozwoju z pająkami takimi jak Acanthoscurria, Brachypelma, Nhandu.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Młode osobniki bardzo przypominają dorosłe samice. Jedyną cechą, która je odróżnia to pomarańczowy
karapaks, który w miarę wzrostu ciemnieje. Jest to także cecha odróżniająca je od młodych osobników
Psalmopeus cambridgei, gdzie
karapaks jest zdecydowanie bledszy, wpadający w szary.
|
---
|
---
|
Gatunek domowego świerszcza (synantropijny), przez cały rok można go spotkać w budynkach, a tylko latem w ich pobliżu.
Pożywienie stanowią odpadki, zdarza się też, że dobiera się do zapasów kuchennych.
Postać dorosłą można spotkać przez cały rok.
Donośny śpiew słychać pod wieczór i w nocy.
Osiąga około od 16-20 mm.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Średniej wielkości karaczan o kosmopolitycznym zasięgu występowania osiągający 25-30 mm długości. Wspinający się po gładkich pionowych powierzchniach, nie zagrzebujący się. Notowany jako owad synantropijny.
|
---
|
---
|
Niewielki owad (wielkości 2–3 mm) z rzędu muchówek. Jest gatunkiem należącym do bezkręgowych organizmów modelowych.
W środowisku naturalnym owady te spotkać można w pobliżu drzew owocowych, wokół fermentujących owoców, ale przywabiają je także zapachy produktów jak wino, konfitury, dżemy i ocet. Nazwa muszka owocowa pochodzi stąd, iż owady te odżywiają się drożdżami żyjącymi na gnijących owocach. Taksonomicznie nie jest to prawdziwa mucha owocowa, bo nie rozmnaża się w owocach rosnących na drzewach, lecz w tych, które już opadną i zaczną gnić. Nie jest więc szkodnikiem upraw rolnych, choć może powodować szkody w przetworach owocowych.
|
---
|
---
|
Gatunki z rodzaju Blaberus są karaczanami, których rozwój larwalny związany jest z podłożem. Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe nie wspinają się po gładkich pionowych powierzchniach. Osiąga wielkość 50-60 mm.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Jest to duży, osiągający 70-80 mm długości, powolny i długowieczny karaczan.
|
---
|
---
|
Duży krocionóg z rodziny Spirostreptidae, osiągający 14-32 cm długości, liczba segmentów 59-72.
|
---
|
---
|
Skorpion zależnie od wariantu kolorystycznego, ubarwiony jednolicie pomarańczowo, lub ciemno brązowo. Po środku mesosomy biegnie ciemniejszy pas.
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju i jedyny opisany przedstawiciel.
Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Młode osobniki mają jasnopomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest czarny w pomarańczowe pręgi, odnóża również pomarańczowe z ciemnymi stopami. Dorosłe osobniki mają niebieskie odnóża oraz zielono-niebieski
karapaks, odwłok natomiast pokrywają pomarańczowe włoski. Kądziołki są koloru czarnego. Małe tracą ubarwienie młodzieńcze przy 5 linieniu.
|
---
|
---
|
Średniej wielkości karaczan osiągający 22-28 mm długości, nie wspinający się po gładkich pionowych powierzchniach, nie zakopujący się. Bywa notowany jako owad synantropijny.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
Atrakcyjnie ubarwiony ptasznik o masywnej budowie. Przez całą długość odnóży prócz femur biegną białe prążki i stosunkowo grube obwódki w okolicy kolan. Odwłok czarny, porośnięty czerwonymi włosami.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Damon variegatus to średniej wielkości pajęczak, osiągający ok. 3-4 cm długości ciała. Jego ciało posiada szaro-brązowe ubarwienie.
Charakteryzuje go bardzo specyficzny wygląd. Posiada bardzo duże, kolczaste nogogłaszczki, które służą do chwytania ofiary i bardzo długie czułki, którymi dokładnie bada otoczenie. Są to pajęczaki o typowo nocnej aktywności.
|
---
|
---
|
Gatunki z rodzaju Eublaberus są karaczanami, których rozwój larwalny związany jest z podłożem. Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe nie wspinają się po gładkich pionowych powierzchniach. Osiąga wielkość 40-45 mm.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Ptasznik występuje w zachodniej i centralnej Afryce.
|
---
|
---
|
Jest to raczej spokojny i nieagresywny gatunek lecz w chwilach zagrożenia potrafi się przemieszczać dość szybko. Nadaje się dla początkujących hodowców, jest w miarę odporny na błędy początkujących. T. ockerti są ptasznikami aktywnymi, nie plotącymi zbyt dużej ilości pajęczyny, chętnie jedzą i rzadko zdarzają się u nich głodówki. Myślę, że wiele osób zachęci on Swoim wyglądem. Tarczka grzbietowa i nasada kłów jadowych w kolorze szaro-niebieskim. Odnóża w podobnym kolorze, mocno owłosione. Odwłok ciemny, bardzo gęsto porośnięty czerwono-różowymi, długimi włoskami. Na odwłoku znajduje się złotawa plama, tzw. lusterko(miejsce w którym znajdują się włoski parzące). Młode pajączki linieją i rosną dość szybko przy prawidłowym karmieniu i odpowiedniej temperaturze.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Ciekawie ubarwiony ptasznik. Podrośnięte osobniki są jasno brązowego/pomarańczowego koloru, zaś ich odwłok jest w całości czarny. Z wiekiem ich ubarwienie się zmienia.
|
---
|
---
|
Dorosłe są grafitowo-czarne, na odnóżach występują żółtawe paseczki, na odwłoku złota plama, tzw. lusterko. Młode do 3-4 wylinki są różowe z czarnym odwłokiem, na którym znajduje się błyszcząca plamka. Od 5 wylinki ptasznik zaczyna się wybarwiać – tarczka grzbietowa jest ciemna, na odnóżach zaczynają być widoczne jasne kreseczki, odwłok ciemny ze złotym „lusterkiem” porośnięty rzadkimi, jasnymi włoskami.
Dojrzałe samce mają na przedniej parze odnóży haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, tak zwane
bulbusy.. Nie ma różnicy w ubarwieniu osobników obu płci
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Gatunek typowy dla rodzaju.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Heteropoda venatoria jest dużym pająkiem o silnie spłaszczonym ciele i bardzo długich odnóżach, zaopatrzonych w mniej lub bardziej widoczne obrączki. Osiąga długość od 22 do 28 mm, przy czym samice są większe od samców. Rozpiętość odnóży wynosi 7–12 cm. Heteropoda venatoria ma ośmioro jednakowo ukształtowanych niewielkich oczu, świadczących, że nie ma on zbyt dobrego wzroku.
|
---
|
---
|
Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
Niewielki karaczan osiągający 18-25 mm długości. Rozwój larw w podłożu. Owady dorosłe potrafią wspinać się po gładkich pionowych powierzchniach. Spośród karaczanów jest uznawany za największego szkodnika mogącego powodować duże straty szczególnie w szklarniach. Bywa notowany jako owad synantropijny.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Skorpion dorastający nawet do 15 cm. Pedipalpy koloru pomarańczowego - czerwonego, odnóża jasne bez plam.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Gatunek po raz pierwszy opisany przez brytyjskiego zoologa Reginalda Innesa Pocock'a. W 2001 roku opisany przez Peter Kirka jako odrębny gatunek Poecilotheria pederseni. W 2013 roku publikacja R. Gabriela, R. Gallona oraz A. Smitha ponownie przywróciła pierwotną nazwę dla tego gatunku a także uznała Poecilotheria pederseni jako synonim gatunku Poecilotheria vittata. Gatunek nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Średnich rozmiarów wąż z rodziny połozowatych. Ciało smukłe i muskularne, o niewielkiej głowie z zaokrąglonym pyskiem; oczy posiadają okrągłą źrenicę. Wąż o bardzo zróżnicowanej barwie zależnej od miejsca występowania. Podstawowa barwa waha się od białej, poprzez szarą, pomarańczową aż do brązowej czy ceglastoczerwonej. Na grzbiecie oraz bokach występują duże, nieregularne, czarno obrzeżone czerwone plamy. Łuski brzuszne z reguły posiadają charakterystyczną czarną "szachownicę". Oczywiście na skutek mieszania różnych odmian barwnych od tego schematu występuje wiele odchyleń (np. wzór na grzbiecie u odmian motley lub stripe). Dorosłe osobniki osiągają długość ok. 130 cm (zdarzały się osobniki 180 centymetrowe) i wagę 400-500 gramów (są również spotykane osobniki obu płci o wadze ponad 1 kg). Jest to gatunek powszechnie hodowany w domowych terrariach, oraz polecany dla początkujących terrarystów.
|
---
|
---
|
Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
Pomarańczowo - brązowe ubarwienie z wyraźnie ciemniejszymi ostatnimi segmentami metasomy i pedipalpami.
|
---
|
---
|
Osiąga 9-12,5cm. Dominuje czarne ubarwienie. Szczypce oraz telson u niektórych osobników mogą mieć kolor brązowo-czerwony. Duże, masywne nogogłaszczki. Ich budowa jest taka sama zarówno u samca jak i u samicy.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Skorpion od dużych czerwonych szczypcach, dorasta do 12-15 cm. Barwa skorpiona od brązowego po czerwonawy.
|
---
|
---
|
Podstawową barwą osobników tego gatunku są różne odcienie brązu. Całe ciało pokryte jest również niewielkimi plamkami. Dzięki temu skorpion potrafi doskonale kamuflować się w naturalnym środowisku i jest niemalże niewidoczny dla innych drapieżników.
|
---
|
---
|
Podstawową barwą osobników tego gatunku są różne odcienie brązu. Całe ciało pokryte jest również niewielkimi plamkami. Dzięki temu skorpion potrafi doskonale kamuflować się w naturalnym środowisku i jest niemalże niewidoczny dla innych drapieżników.
|
---
|
---
|
Skorpion dorasta do 14-16 cm choć niektóre źródła podają że może osiągnąć nawet 18 cm.
Ubarwienie zależne od rejonu występowania, patrz tekst niżej.
|
---
|
---
|
Dojrzałe skorpiony są ubarwione jednolicie pomarańczowo, szczypce oraz dwa ostatnie segmenty są w ciemno fioletowych barwach. Ubarwienie to jest kontrastowe, co sprawia że skorpion prezentuje się bardzo okazale w naszym terrarium. Młode posiadają jaśniejsze kolory, które z wiekiem stopniowo zanikają.
|
---
|
---
|
|
---
|
---
|
Jeden z największych ptaszników nadrzewnych, szybki, agresywny.
|
---
|
---
|
Szybki, nadrzewny, agresywny, mocno jadowity.
|
---
|
---
|
Monocentropus balfouri to ciekawie ubarwiony ptasznik. Młode co prawda są ubarwione jednolicie i jest to kolor szaro-brązowy, dorosłe osobniki posiadają jednak dużo ciekawsze kolory - głowotułów po wylince nabiera niebieskiego koloru, a z czasem szarzeje. Odwłok jest koloru ciemnego.
|
---
|
---
|
Znajdź zawartość
Mężczyzna
798754634
