Xerolenta obvia - ślimak przydrożny
Stan prawny
Aneks UE: | Nie jest w Aneksie UE |
Ochrona w Polsce: | Brak danych |
Gatunek niebezpieczny: | Brak danych |
CITES: | Nie jest na liście CITES |
Gatunek inwazyjny w Polsce: |
Skale
Trudność: | Gatunek prosty w hodowli |
Dostępność: | Gatunek łatwo dostępny |
Siła jadu: | Brak danych |
Gatunek |
|
Nazwa gatunkowa: |
Xerolenta obvia (Menke, 1828)
|
Nazwa polska | Ślimak przydrożny |
Występowanie |
Polska
Powiększenie mapy |
Hodowla grupowa | Hodujemy w stadzie |
Aktywność | Nocna |
Typ terrarium | Terrarium stepowe |
Wielkość terrarium dla dorosłego | 10x10x15 cm |
Oświetlenie | Oświetlenie niewymagane |
Dymorfizm płciowy | Dymorfizm niewidoczny |
Informacje wstępne | Ślimak o płaskiej, muszli bez wyraźnie zaznaczonej wargi, z odkrytym, szerokim dołkiem osiowym. Muszla biała ze zmienną liczbą brązowych pasów biegnących wzdłuż skrętów, o średnicy do 2 cm. Mogą występować znaczenia w postaci poprzecznych pręgów oraz cętek. Ciało ślimaka jasnoszare lub żółtawe z wyraźnie ciemniejszymi czułkami. Lokalnie pospolity, tworzy duże kolonie. |
Cechy szczególne |
Gatunek niewymagający w kwestiach środowiskowych. Ślimak płochliwy; reagujący na ruch i nagłą zmianę natężenia światła. Czynniki te wywołują u mięczaka szybkie wciągnięcie stopy do muszli. W warunkach krajowych gatunek wrażliwy na duże mrozy. Nadaje się do łączenia z gatunkami o podobnych wymaganiach, np. z Monacha cartusiana (ślimakiem kartuzkiem). |
Biotop | Tereny ruderalne, stanowiska suche i nasłonecznione, zwykle o podłożu piaszczystym, porośnięte wysokimi trawami. |
Temperatura | 18-25°C |
Wilgotność | 60%, w okresach żerowania (noc) 80% |
Terrarium | Powinno zawierać warstwę luźnego podłoża, pojemnik na pokarm oraz źródło wapnia. Na wyposażeniu terrarium mogą znaleźć się pionowe elementy służące do wspinaczki (np. gałązki). Wilgotność można regulować poprzez spryskiwanie pojemnika. Ślimak przydrożny dobrze czuje się w zbiornikach typu wertykalnego. |
Żywienie |
Zielone części roślin, np, mniszek lekarski, babka pospolita, cykoria podróżnik, młode części traw Owoce, np, jabłka, gruszki, awokado, arbuz, melon Warzywa, np. ogórek, cukinia, dynia, kukurydza Inne, np. płatki owsiane, pokarm płatkowy dla ryb, otręby Ślimak powinien mieć zapewniony stały dostęp do wapnia (sepia, kreda pastewna, mielone skorupki jaj). |
Rozmnażanie |
W warunkach klimatu śródziemnomorskiego sezon godowy trwa od lipca do października, następnie większość ślimaków umiera [1]. W hodowli nie zaobserwowałam śmiertelności wśród dorosłych osobników po złożeniu jaj. Jaja w liczbie kilku do kilkunastu sztuk składane są do zagłębienia w ziemi lub do kryjówek. Wylęg następuje w zależności od warunków; wg moich doświadczeń jest to 10 dni w temperaturze pokojowej, z wilgotnością standardową przy inkubacji jaj ślimaków. |
Uwagi | Osobniki odłowione z natury należy poddać obserwacji pod kątem występowania pasożytów. U osobników z odłowu mogą występować trudności adaptacyjne, objawiające się niską aktywnością i nieprzyjmowaniem pokarmu. |
Źródła informacji |
|
0 Komentarze